مسیح مهاجری در سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: باید اقرار کنیم که امروز جریانهایی در حوزههای علمیه و کلیت روحانیت نفوذ کردهاند که برای آنها خط مشی تعیین میکنند و آنها را به اموری سرگرم میکنند که در تضاد با جایگاه معنوی و هدایتگرانهشان است. ویژگی اصلی روحانیت که در طول تاریخ موجب ماندگاری و موفقیت این نهاد هدایتگر شد، استقلال آن بود. با پیروزی انقلاب اسلامی انتظار این بود که استقلال روحانیت تقویت شود، ولی متأسفانه نه تنها چنین نشد بلکه جریانهای قدرتطلب به تدریج شرایطی را فراهم ساختند که این ویژگی بسیار مهم از روحانیت گرفته شده است. بعضی حضرات روحانی با مشاهده تعارفات و ظاهرسازیها و ارائه بعضی امتیازات بیارزش، تصور میکنند این ظاهرسازان واقعاً خیرخواه آنها و روحانیت هستند و بدون آنکه از برنامههای پشت پرده آنها خبر داشته باشند، تسلیم نقشههایشان میشوند و در زمین تعیین شده توسط آنها نقش بازی میکنند. این رفتار، از یک طرف با استقلال روحانیت منافات دارد و از طرف دیگر، صداقت و عدالت در عملکردها را از روحانیان سلب میکند. بدین ترتیب است که روحانیت ناچار است تاوان عملکرد خلاف دیگران را بدهد و شاهد بیاعتبار شدن تدریجی این نهاد کهن معنوی و هدایتگر باشد.