در هیچ یک از ادیان به اندازه اسلام به اخلاق خوب و رفتار خوش سفارش نشده است.
علما، دانشمندان، فیلسوفان، واعظان، شاعران و نویسندگان این رهنمودهای پرارج و گرانبها را به تودههای مردمی آموزش داده و در دل و اندیشه آنان نشانیدهاند.
در اسلام چگونگی رفتار مردمان با یکدیگر، همسران با هم، پدران و مادران با فرزندان، یاری درماندگان، مهربانی با یتیمان و پدر مردگان و بیوه زنان، همسایگان به همسایگان و همه جوانمردیها و چشم پاکیها و خوبیها به روشنی آمده است و از اینجاست که میبینیم مردمان کشورهای اسلامی مهربانتر و خوشخویتر از کسانی هستند که در سرزمینهای دیگر زندگی میکنند.
اما در صد سال کنونی با آسان شدن و افزایش رفت و آمدهای مردمان میان کشورها و قارهها گروهی کوتاهبین، رویهنگر و سادهاندیش فریب رنگ و روی فریبنده شهرنشینیهای زرق و برقدار اروپائیان و آمریکائیان را خورده و به این رهنمودهای اسلامی انسانساز کمتر بها داده و جامعه ما را گرفتار دردها و آسیبهای گوناگون ساختهاند که هرگز نبوده و پیشینهای نداشته و ندارد.
بویژه در نیمه دوم سدهای که هنوز به پایانش نرسیدهایم و پیدا شدن رسانههای ماهوارهای و رایانهای، که از گذر آنها هر روز آسیبهای اجتماعی تازهای مانند قارچ از زمین سر بر میآورند.
جنگ و ستیز فرزندان با پدران و مادران که گاهی به کشتن هم میانجامد ! اعتیاد جوانان و نوجوانان به مواد مخدر و مرگ زودرس آنان! نوشیدن الکل دارها و کور و نابینا شدن و یا از دست دادن کلیهها و گرفتار زندگی بدتر از مرگ گشتن! گریز دختران از خانه و آوارگی آنان در شهرهای دیگر! طلاقهای نابجا و بیپایه و افزون شدن کودکان آزردهروان و سردرگُم! دزدی با اسلحه از بانکها و طلا فروشیها! و صدها گزند و آسیب اجتماعی دیگر که هرگز در ایران نبوده و آنها را یا فرنگ رفتهها و آمریکا دیدهها با خود به ارمغان آورده و یا اندیشهاش را جوانان و نوجوان ناخودآگاه از برنامههای ماهوارهها و رایانهها پذیرفته و در جامعه گسترش دادهاند.
بهر روی این آسیبهای اجتماعی جامعه را آلوده کرده و اگر چارهگری نشود روز بروز بیشتر خواهد شد. اما خوشبختانه میبینیم که راه درمان و پیشگیری آن برای خانوادهها و جامعههای مسلمان باز است و بسته نیست.
زیرا با کمی اندیشیدن در مییابیم و آگاه میشویم که خانوادههای دیندار و مذهبی که اخلاق اسلامی را در خانواده نهادینه کردهاند فرزندانشان در برابر همه این آسیبهای اجتماعی ناگیرائی دارند و به آنها آلوده نمیشوند اما اینان نیز نمیتوانند از گزند آسیبهای یاد شده برکنار بمانند.
زیرا دیده شده در واژگونی اتوبوسهائی که رانندهاش معتاد بوده و بخواب رفته، یک یا چند تن از وابستگان چنین خانوادههای دیندار و مذهبی جان خود را از دست دادهاند.
پس در مییابیم که براندازی و ریشه کنی آسیبهای اجتماعی به سود همه است و همگان باید در این راه دست به یکی کرده و بکوشند.
انتهای پیام/*