به گزارش خبرگزاری تابناک کرمانشاه به نقل ازفارس،بهنام بسامی: این روزها، در ماه‌های پایانی دولت دوازدهم، مجدداً موضوع مذاکرات با ۱+۵، این بار در شهر وین در دستور کار دولت قرار گرفته است. مذاکراتی که در آن آمریکا جزو کشورهای طرف مذاکره‌ی مستقیم نیست و گروهی از این کشور به صورت غیرمستقیم در آن حضور دارند. البته شنیده می‌شود آمریکا نیز قرار است به صورت مستقیم وارد این مذاکرات شود. مذاکراتی که پیش از آغاز آن، کشورهای امارات و عربستان نیز خواهان حضور خود در آن شده بودند!
در این رابطه قبل از هر چیز یک سوال اساسی مطرح است و آن این است که موضوع اصلی مذاکرات چیست؟ و ایران دقیقاً قرار است بر سر چه چیزی مذاکره کند؟
مگر نه اینکه ایران به تمامی تعهدات خود در برجام عمل کرده (حتی در برخی موارد بیش از آنچه که توافق شده) به حکم، عقل، عرف و قانون این ابتدا آمریکایی‌ها هستند که باید عهد شکنی خود در خروج از برجام را جبران کنند و با به رسمیت شناختن مجدد آن، به تمام تعهدات خود در این توافقنامه عمل کنند.
جمهوری اسلامی بارها اعلام کرده که لغو همه تحریم‌ها، شرط اصلی احیای برجام است و آنطور که رهبر انقلاب تاکید کردند، صرف ادعا کافی نیست و لغو تحریم‌ها باید مورد راستی‌آزمایی قرار گیرد و هنگامی که آمریکا و سایر طرفین توافق بویژه ۳ کشور اروپایی (انگلیس، فرانسه و آلمان) به تعهدات خود عمل کنند، آن زمان است که می توان ادعا کرد که این توافقنامه اجرا شده است.
راستی آزمایی لغو تحریم‌ها، مستلزم طی یک دوره زمانی است که حداقل بعید است به عمر دولت دوازدهم قد بدهد.
بدیهی است چون جمهوری اسلامی ایران پیش‌تر تمام تعهدات خود در برجام را عملی کرده است این بار نوبت طرف غربی(آمریکا و کشورهای اروپایی) است که به تعهدات خود عمل کند و موجبات اطمینان خاطر جمهوری اسلامی ایران را فراهم کنند.
مسلماً در این مذاکرات طرح موضوعات جدید چون قدرت موشکی، حضور منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران و...، همانطور که رهبر انقلاب بارها و به شدت از آن نهی فرموده‌اند، محلی از اعراب ندارد و برخلاف تعهدات کشورمان در برجام بر خلاف منافع کشور و عزت ملی است.
نکته بسیار مهم دیگر خرابکاری در سایت غنی‌سازی نطنز توسط رژیم صهیونیستی است موضوعی که یقیناً با اطلاع و هماهنگی آمریکا انجام شده و بحث دیگر، تحریم‌های جدید اعمال شده از طرف اتحادیه اروپا علیه چند شخصیت نظامی و چند تن از مسئولین زندان‌های جمهوری اسلامی ایران است.
در شرایطی که مذاکرات وین در جریان است این تناقض در رفتار و گفتار غربی‌ها بار دیگر بر غیرقابل اعتماد بودن آنان و دشمنی بنیادین آنان با جمهوری اسلامی ایران، صحه گذارد.
مهم‌ترین پیام این‌گونه اقدامات این است که حتی اگر غربی‌ها فرضا تحریم‌های هسته‌ای علیه کشورمان را لغو کنند باز به بهانه‌های دیگر همچون حقوق بشر، قدرت دفاعی و حضور منطقه‌ای، به راحتی ایران را تحریم خواهند کرد و اقدامات مخرب خود را بر ضد کشورمان ادامه خواهند داد.
در این بین سفر نخست وزیر کشور کره جنوبی به ایران و عزم این کشور در آزادسازی وجوهات فریز شده کشورمان نشان از تلاش آنان برای بهبود روابط با جمهوری اسلامی ایران دارد. اقدامی که می تواند به دلیل قدرت نمایی ایران در توقیف کشتی تجاری این کشور، قرارداد با چین و ترس از دست دادن بازار بزرگ ایران برای محصولات کره ای باشد.
بیم آن می‌رود که آزادسازی پول‌های بلوکه شده کشورمان در کره جنوبی، به مذاکرات وین ربط داده شود. که باید با هوشیاری از القاء این ذهنیت به افکار عمومی، جلوگیری شود.
رئیس جمهور اخیراً و عده داده که تحریم‌ها را ۱۰۰ روزه لغو و مورد راستی‌آزمایی قرار خواهد داد با توجه به اینکه رهبر انقلاب همواره مسئولان را از عجله برای توافق بر حذر داشته‌اند به نظر می‌رسد آقای روحانی تصمیم دارد تا پایان عمر دولت خود به هر نحو ممکن توافق جدیدی را امضا نماید که این امر شائبه بهره‌برداری انتخاباتی از این مذاکرات به نفع کاندیدای مورد نظر دولت در انتخابات پیش روی ریاست جمهوری را مطرح می‌کند.
با توجه به شرایط نامناسب اقتصادی کشور این نگرانی پیش می‌آید که با لغو صوری تحریم‌ها و یکسری گشایش‌های موقتی و اندک (کاهش قیمت ارز، کاهش تورم و...) و ایجاد جو روانی، مجدداً تفکر سازش با غرب عهدشکن در جامعه تقویت شود و بار دیگر یک شخص طرفدار این تفکر، زمام اداره کشور را به دست گیرد.
رهبر معظم انقلاب بارها از لزوم نگاه به داخل، استعداد‌ها و امکانات درونی کشور و تکیه بر توانمندی‌های خودی، سخن گفته‌اند؛ از طرفی مردم نیک دریافته‌اند که وضعیت کنونی اقتصادی کشور، حاصل ۸ سال چشم امید داشتن به دشمنان و دلخوش کردن به مذاکره با آنان است که عملاً بسیاری از فرصت های کشور را سوزاند و لطمات جبران ناپذیری بر ما وارد کرد و نیز دریافته‌اند که از غرب چیزی عاید کشور نمی‌شود و تنها راه نجات کشور همان است که رهبر انقلاب فرمودند روی کار آمدن یک «دولت جوان حزب‌اللهی»، دولتی جهادی، چالاک، با انگیزه و پر انرژی که با برنامه‌ریزی قوی از امکانات، فرصت‌ها و استعدادهای داخلی نهایت بهره را ببرد و در کنار اقدامات منطقی برای رفع تحریم‌ها، تلاش خود را بر بی‌اثر سازی تحریم‌ها معطوف کند و بتواند بر مشکلات موجود غلبه کند.