در نامه جمعی از هنرمندان تئاتر مشهد مطرح شد؛
در پی بی‌توجهی به اعتراض تعدادی از فعالان عرصه نمایش خراسان رضوی به برخی سیاست‌های مدیریتی اخیر در زمینه تئاتر، این هنرمندان این بار در نامه‌ای سرگشاده اعتراض خود را در قالبی استعاره‌ای بیان کردند.
به گزارش تابناک خراسان رضوی، این هنرمندان تئاتر مشهد و استان که چندی پیش نسبت به برخی برنامه های انحمن نمایش اعتراض داشتند و مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی در پاسخ به این حواشی پیش آمده، در مرحله نخست ادعاهای آنان را غیرقابل قبول و بدون توجیه خوانده بود و سپس وعده برگزاری جلسه رفع مسائل! را داده بود که هنوز انجام نشده است، این بار در این نامه، لحنی استعاری و غیرمستقیم را برای بیان دغدغه‌هایشان، برگزیدند.
متن این نامه عینا به شرح زیر می‌باشد :
سلام ؛
نمی دانیم مخاطب این نوشتار را چه کسی قرار دهیم. مدیر کل محترم اداره ارشاد اسلامی استان خراسان رضوی، معاون هنری اداره ارشاد اسلامی استان خراسان رضوی، مدیر محترم اداره... نمی دانیم. اما آن را می نویسیم که شاید یکی از عزیزان و دوستاران ادب و هنر و فرهنگ بخواند.
قبل از هر کلامی، از شما عزیزان و دغدغه مندان هنر، به خصوص در این نوشتار «تئاتر» می‌خواهیم که جمله ی زیر را با صدای بلند بخوانید:
«هیچ کس، هیچ اعتراضی، به بازبینی "جشنواره ی تئاتر استانی" ندارد!»
حالا، دیگر گوش و هوش خود را به هر صاحب غرض و مرضی که از نارضایتی های ما، تعبیر وارونه و مخدوشی به شمایان می رساند تا دردها و مصائب ما را اندازه ی حضور یا عدم حضور در جشنواره ی معلوم الحال استانی، کوچک و کودکانه کند، نسپارید.
شد؟ بسیار خب ... و اما بعد ...
ما هنرمندان تئاتر مشهد، پی به راز بزرگی برده ایم و خواستیم آن را با شما دوستداران هنر در میان بگذاریم.
آن این است که در جایی که حضور دارید و تحت مدیریت شما است، اخبار با افعال معکوس به محضرتان می رسد!
به این ترتیب و با بر ملا شدن این راز ساده اما شگرف، معمای بزرگ عزل و نصب های چند ساله‌ی اخیر در اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی حل می شود. معمایی چنان پیچیده که عجز همه گان، از هنرمند و مسئول و اهالی رسانه در درک اش، آن را لاینحل الی الابد می نمود.
حالا دیگر دانستیم که زین پس، اولا چگونه اعتراض به عمل کرد هر مدیری از مدیران شما را به استحضارتان برسانیم و ثانیا چطور تصمیمات غریب متخذه در اداره ی شما را به راحتی هضم کنیم.
به عنوان نمونه، امروز از صدقه سریِ این کشف بزرگ، تصمیم و اقدام اداره ی کل محترم، در انتصاب سرپرست جدید اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی مشهد، برای ما باورپذیر و به دور از هر گونه ابهام و شک است.
به همین خاطر، اگر اندک حقی برای ما در اظهار نظر درباره ی ماوقع هنری شهرمان قائل باشید، می خواهیم با این فرمول جدید مراتب شادمانی و قدردانی خود را بابت ارتقاء درجه و مرتبه‌ی افراد محل مناقشه ی هنرمندان اعلام و ایشان را بابت خدمات شایسته، قانون‌مندی شایان توجه و مدیریت عاری از هرگونه خطاو ضعف حلال کنیم. این نیز بگذرد.
در ادامه کمی می خواهیم در اتفاقات تئاتر ریزتر شویم. در چندین ماه اخیر اتفاقات خوشایندی در تئاتر افتاد. که البته نمی دانیم چطور به شما بزرگواران گزارش آن ارائه شده است، به ما که می‌گویند دوره، دوره شایسته سالاری است. در جایی گفتیم (که نمی دانیم شما بزرگواران آن را خوانده اید یا نه!) نمی دانیم از شایسته سالاری خوشحال باشیم یا ناراحت. خوشحال از شایسته سالاری و یا ناراحت که بعد از چندین سال چقدر شایسته های تئاتر شهرمان اندک هستند.
در جایی دیگر به ما گفتند؛ افرادی که تحصیلات آکادمیک در تئاتر دارند را زحمت می دهیم! (راستش درست به خاطر ندارم رئیس انجمن قبلی تحصیلات آمادمیک داشته یا نه، آن طور که می‌گویند نداشته، رئیس فعلی که تحصیلات آکادمیک دارد، اما ادبیاتشان تفاوت آنچنانی با رئیس قبلی ندارد. و نمی دانیم دلخوش به چه چیز آکادمیک بودن باشیم.)
در اینجا کمی بیشتر وقت عزیزتان را می گیریم و بخشی از اتفاقات را می نویسیم؛
رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان؛ کیوان صباغ/ قائم مقام رئیس انجمن؛ عبدالله برجسته/ مدیر روابط عمومی انجمن؛ محمد جهان پا/ مسئول انجمن تئاتر مشهد؛ امیر احسان امیرپور/ شورای سیاست گذاری جشن اردیبهشت تئاتر استان؛ در این نشست کیوان صباغ، فرشید تمری، صدرا یوسفی، حجت طباطبایی، محمد جهانپا و سید جواد اشکذری/ شورای سیاستگذاری و هیئت مدیره انجمن؛ کیوان صباغ، عبدا… برجسته، محمد حسن زاده، سروش طاهری و امیراحسان امیرپور به عنوان اعضای هیئت مدیره انجمن/ اعضای شورای سیاستگذاری انجمن هنرهای نمایشی مشهد و خراسان رضوی؛ رضا کمال علوی، حسین باغیاری، کمال الدین غراب، رضا حسینی، علی رضا سوزنچی، فرشید تمری، حجت طباطبایی، علی حاتمی نژاد، سید جواد اشکذری، عباس جانفدا، حسین وحدتی، صدرا یوسفی، کریم جشنی، ابراهیم زره ساز، داریوش روشن ظمیر، علی روحی، راضیه ایرانی، مهدی سیم ریز و حامد امانپور قرایی/ اعضای هیئت بازبینی یازدهمین جشنواره نمایشنامه خوانی مشهد؛ رضا حسینی و علی حاتمی نژاد، علی رضا رواندل/ داوران جشنواره نمایشنامه خوانی مشهد؛ کمال الدین غراب، صدرا یوسفی و علی حاتمی نژاد/ دبیر جشنواره نمایشنامه خوانی؛ سروش طاهری/ بازبین های جشنواره تئاتر استانی رضوان؛ سروش طاهری، عبدالله برجسته، محمد ناصری و غیره
بگذارید در مورد دوستی ها خیلی حرف نزنیم و از شما بخواهیم مونولوگ زیبای رئیس را بخوانید؛
چه زود گذشت اون روزا
اواخر دهه۷۰ اوایل دهه۸۰
بهبوهه ( همان بحبوحه! ) جشنواره استانی که می‌شد شور و حالی بود در نسل جوان اون روزا. من بودم و علی و عبدالله و خیلی‌های دیگه. بازببنی بود معمولا رد شدن کارای ما. همه مغموم همه عصبی همه شاکی وعاصی. سروش و جهانپا از تیم ما حامد و آرش از تیم علی و عبدالله و غیره خلاصه تیری بودیم که از چله کمان رها شده بودیم. سالها گذشت و ما تونستیم خودمون رو به تئاتر خراسان اثبات کنیم در جشنواره های مختلف در اجراهای گوناگون خلاصه به قول آدم‌های بی غرض شدیم سری تو سرها. ما با آثارمون خودمون رو اثبات کردیم نه با هوچی گری و فرافکنی غرض ورزی. دوستان هنرمندم تئاتر برای همه جا دارد منتها از رویه درستش باید در جایگاه قرار گیرید. سالم باشید صادق باشید به منافع جمع فکر کنید و آثار نمایشی خوب تولید کنید خواهید دید که شما حتما در جایگاه ویژه ای قرار خواهید گرفت. هنرمند با هنرش... میتواند خود را ثابت کند و لاغیر دیگر خودتان قضاوت کنید... (البته کاری به ادبیات رئیس محترم نداریم و حتی کاری به نگارش اشتباهات املائی نداریم... تحصیلات آکادمیک می تواند تاثیر گذار نباشد،گاهی)
.
.
می بینید؟
به همین راحتی می شود طول و عرض میزهای خود را بزرگ و بزرگ‌تر کرد و در عین حال محبوب هم بود!
این است آن دکترین زشتی که برای طی پله های ترقی وجود دارد.
حالا با شماست که چطور تدبیر کنید. اما اگر مایل بودید، می توانیم در کنار هم و با استعانت از گفتمان اسلامی و راستی، در یافتن راه درست حل مناقشات، کوشش کنیم.
در پایان، از خداوند بزرگ برای خود و شما توفیق نیل به راست گویی، راست پنداری و راست کرداری را آرزو می کنیم.
همین! »
متن این نامه عینا به شرح زیر می‌باشد :
« به نام خدا
«هیچ کس، هیچ اعتراضی، به بازبینی "جشنواره ی تئاتر استانی" ندارد!»
«ای مؤمنان! تقوای الهی داشته باشید و همراه با راستگویان باشید.» (توبه / 119)
«ای مؤمنان! تقوای الهی داشته باشید و همراه با راستگویان باشید.» (توبه / 119)
سلام ؛
نمی دانیم مخاطب این نوشتار را چه کسی قرار دهیم. مدیر کل محترم اداره ارشاد اسلامی استان خراسان رضوی، معاون هنری اداره ارشاد اسلامی استان خراسان رضوی، مدیر محترم اداره... نمی دانیم. اما آن را می نویسیم که شاید یکی از عزیزان و دوستاران ادب و هنر و فرهنگ بخواند.
قبل از هر کلامی، از شما عزیزان و دغدغه مندان هنر، به خصوص در این نوشتار «تئاتر» می‌خواهیم که جمله ی زیر را با صدای بلند بخوانید:
«هیچ کس، هیچ اعتراضی، به بازبینی "جشنواره ی تئاتر استانی" ندارد!»
حالا، دیگر گوش و هوش خود را به هر صاحب غرض و مرضی که از نارضایتی های ما، تعبیر وارونه و مخدوشی به شمایان می رساند تا دردها و مصائب ما را اندازه ی حضور یا عدم حضور در جشنواره ی معلوم الحال استانی، کوچک و کودکانه کند، نسپارید.
شد؟ بسیار خب ... و اما بعد ...
ما هنرمندان تئاتر مشهد، پی به راز بزرگی برده ایم و خواستیم آن را با شما دوستداران هنر در میان بگذاریم.
آن این است که در جایی که حضور دارید و تحت مدیریت شما است، اخبار با افعال معکوس به محضرتان می رسد!
به این ترتیب و با بر ملا شدن این راز ساده اما شگرف، معمای بزرگ عزل و نصب های چند ساله‌ی اخیر در اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی حل می شود. معمایی چنان پیچیده که عجز همه گان، از هنرمند و مسئول و اهالی رسانه در درک اش، آن را لاینحل الی الابد می نمود.
حالا دیگر دانستیم که زین پس، اولا چگونه اعتراض به عمل کرد هر مدیری از مدیران شما را به استحضارتان برسانیم و ثانیا چطور تصمیمات غریب متخذه در اداره ی شما را به راحتی هضم کنیم.
به عنوان نمونه، امروز از صدقه سریِ این کشف بزرگ، تصمیم و اقدام اداره ی کل محترم، در انتصاب سرپرست جدید اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی مشهد، برای ما باورپذیر و به دور از هر گونه ابهام و شک است.
به همین خاطر، اگر اندک حقی برای ما در اظهار نظر درباره ی ماوقع هنری شهرمان قائل باشید، می خواهیم با این فرمول جدید مراتب شادمانی و قدردانی خود را بابت ارتقاء درجه و مرتبه‌ی افراد محل مناقشه ی هنرمندان اعلام و ایشان را بابت خدمات شایسته، قانون‌مندی شایان توجه و مدیریت عاری از هرگونه خطاو ضعف حلال کنیم. این نیز بگذرد.
در ادامه کمی می خواهیم در اتفاقات تئاتر ریزتر شویم. در چندین ماه اخیر اتفاقات خوشایندی در تئاتر افتاد. که البته نمی دانیم چطور به شما بزرگواران گزارش آن ارائه شده است، به ما که می‌گویند دوره، دوره شایسته سالاری است. در جایی گفتیم (که نمی دانیم شما بزرگواران آن را خوانده اید یا نه!) نمی دانیم از شایسته سالاری خوشحال باشیم یا ناراحت. خوشحال از شایسته سالاری و یا ناراحت که بعد از چندین سال چقدر شایسته های تئاتر شهرمان اندک هستند.
در جایی دیگر به ما گفتند؛ افرادی که تحصیلات آکادمیک در تئاتر دارند را زحمت می دهیم! (راستش درست به خاطر ندارم رئیس انجمن قبلی تحصیلات آمادمیک داشته یا نه، آن طور که می‌گویند نداشته، رئیس فعلی که تحصیلات آکادمیک دارد، اما ادبیاتشان تفاوت آنچنانی با رئیس قبلی ندارد. و نمی دانیم دلخوش به چه چیز آکادمیک بودن باشیم.)
در اینجا کمی بیشتر وقت عزیزتان را می گیریم و بخشی از اتفاقات را می نویسیم؛
رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان؛ کیوان صباغ/ قائم مقام رئیس انجمن؛ عبدالله برجسته/ مدیر روابط عمومی انجمن؛ محمد جهان پا/ مسئول انجمن تئاتر مشهد؛ امیر احسان امیرپور/ شورای سیاست گذاری جشن اردیبهشت تئاتر استان؛ در این نشست کیوان صباغ، فرشید تمری، صدرا یوسفی، حجت طباطبایی، محمد جهانپا و سید جواد اشکذری/ شورای سیاستگذاری و هیئت مدیره انجمن؛ کیوان صباغ، عبدا… برجسته، محمد حسن زاده، سروش طاهری و امیراحسان امیرپور به عنوان اعضای هیئت مدیره انجمن/ اعضای شورای سیاستگذاری انجمن هنرهای نمایشی مشهد و خراسان رضوی؛ رضا کمال علوی، حسین باغیاری، کمال الدین غراب، رضا حسینی، علی رضا سوزنچی، فرشید تمری، حجت طباطبایی، علی حاتمی نژاد، سید جواد اشکذری، عباس جانفدا، حسین وحدتی، صدرا یوسفی، کریم جشنی، ابراهیم زره ساز، داریوش روشن ظمیر، علی روحی، راضیه ایرانی، مهدی سیم ریز و حامد امانپور قرایی/ اعضای هیئت بازبینی یازدهمین جشنواره نمایشنامه خوانی مشهد؛ رضا حسینی و علی حاتمی نژاد، علی رضا رواندل/ داوران جشنواره نمایشنامه خوانی مشهد؛ کمال الدین غراب، صدرا یوسفی و علی حاتمی نژاد/ دبیر جشنواره نمایشنامه خوانی؛ سروش طاهری/ بازبین های جشنواره تئاتر استانی رضوان؛ سروش طاهری، عبدالله برجسته، محمد ناصری و غیره
بگذارید در مورد دوستی ها خیلی حرف نزنیم و از شما بخواهیم مونولوگ زیبای رئیس را بخوانید؛
چه زود گذشت اون روزا
اواخر دهه۷۰ اوایل دهه۸۰
بهبوهه ( همان بحبوحه! ) جشنواره استانی که می‌شد شور و حالی بود در نسل جوان اون روزا. من بودم و علی و عبدالله و خیلی‌های دیگه. بازببنی بود معمولا رد شدن کارای ما. همه مغموم همه عصبی همه شاکی وعاصی. سروش و جهانپا از تیم ما حامد و آرش از تیم علی و عبدالله و غیره خلاصه تیری بودیم که از چله کمان رها شده بودیم. سالها گذشت و ما تونستیم خودمون رو به تئاتر خراسان اثبات کنیم در جشنواره های مختلف در اجراهای گوناگون خلاصه به قول آدم‌های بی غرض شدیم سری تو سرها. ما با آثارمون خودمون رو اثبات کردیم نه با هوچی گری و فرافکنی غرض ورزی. دوستان هنرمندم تئاتر برای همه جا دارد منتها از رویه درستش باید در جایگاه قرار گیرید. سالم باشید صادق باشید به منافع جمع فکر کنید و آثار نمایشی خوب تولید کنید خواهید دید که شما حتما در جایگاه ویژه ای قرار خواهید گرفت. هنرمند با هنرش... میتواند خود را ثابت کند و لاغیر دیگر خودتان قضاوت کنید... (البته کاری به ادبیات رئیس محترم نداریم و حتی کاری به نگارش اشتباهات املائی نداریم... تحصیلات آکادمیک می تواند تاثیر گذار نباشد،گاهی)
.
.
می بینید؟
به همین راحتی می شود طول و عرض میزهای خود را بزرگ و بزرگ‌تر کرد و در عین حال محبوب هم بود!
این است آن دکترین زشتی که برای طی پله های ترقی وجود دارد.
حالا با شماست که چطور تدبیر کنید. اما اگر مایل بودید، می توانیم در کنار هم و با استعانت از گفتمان اسلامی و راستی، در یافتن راه درست حل مناقشات، کوشش کنیم.
در پایان، از خداوند بزرگ برای خود و شما توفیق نیل به راست گویی، راست پنداری و راست کرداری را آرزو می کنیم.
همین! »
