مولف کتاب «یک روز از تاریخ ایران»

"احد بیوته" متولد سال 58 که از سال 75 وارد عرصه هنری شده است. وی که دانشجوی کارشناسی ارشد مسایل و امور فرهنگی دانشگاه اصفهان است و به گفته خودش کسب جوایز ملی و بین المللی فیلم نامه نویسی را نیز در کارنامه خود ثبت کرده است، هم اکنون در برنامه های تهیه گزارش، طنز و تصویربرداری در شبکه استانی سبلان اردبیل در حال فعالیت است، شخصی که این روزها بیشتر با نام هنری "مشه سعداله عمی" شناخته می شود.

اخیرا کتابی از احد بیوته با عنوان «یک روز از تاریخ ایران» منتشر شده است که به وقایع روی داده در مرز بیله سوار در زمان حمله روسها به ایران در شهریور ماه 1320 شمسی می پردازند. بیوته می گوید شهادت یک جوان سرباز اردبیلی در زمان تجاوز روس ها از مرز بیله سوار که روس ها کمرش را شکستند، انگیزه ای برای تدوین این کتاب بود. سایت آذرسلام گفتگویی را با این هنرمند نویسنده انجام داده است که در سایت تابناک اردبیل نیز بازنشر می شود:

آقای بیوته تالیف کتاب شما تحت عنوان «یک روز از تاریخ ایران» بازتابی در رسانه های استان و حتی کشوری داشت. با توجه به اینکه ایده کتابتان جدید است و تاکنون به وقایع مرز بیله سوار در آن زمان پرداخته نشده بود ، لطفا در باب کتابتان توضیحات بیشتری ارایه دهید.

تیتری با عنوان "شهدای 1320از غربت بیرون آمدند" در رسانه ها منتشر شد که حرف دل من بود. کشور ایران با مردمان و قهرمانانی که در خود پرورانده است، بر خلاف خیلی از کشورها به دنبال قهرمان سازی و نخبه سازی نیست؛ چرا که خداوند این خصوصیات و این نعمات را به وفور در این جامعه و خصوصا" ذات این ملت به ودیعه گذاشته است و کافیست قدر آن را بدانیم.

وقتی به تاریخ نگاه می کنیم، با اسامی خیلی از قهرمانان و نامداران ایران زمین آشنا می شویم از جمله؛ امام خمینی (ره) – امیر کبیر – میرزا کوچک خان – رئیس علی دلواری و... استان اردبیل نیز مثل جای جای این کشور پهناور از سابقه تاریخی بسیار غنی در زمینه های مختلف برخوردار است که این ادعا اظهر من الشمس است، در استان ما ارادت ویژه ایی به اهل بیت (ع) وجود دارد و جالب اینجاست هر تحقیقی و مطالعاتی که در این استان برداشته می شود به نوعی ارتباط با اعتقادات ما پیدا می کند.

در روستاهای مرزی استان اگر با پیرمردها و پیر زنانی که سن و سالی از آنها گذشته است برخورد کنید، به عنوان تاریخ شفاهی سینه هایشان پر از خاطرات حمله روس به ایران است. خصوصا" در منطقه بیله سوار مغان که نزدیک به 27 نفر از آن شهدا در یک قبر دسته جمعی مدفون هستند.

در مصاحبات قبلی طبق اسنادی که ارجاع نیز داده ام، این شهدا بر خلاف حکم رضا شاه و با اطاعت از احکام جهادیه مراجع نجف جلوی حمله روس ها ایستادند و شهید شدند.

اما در مورد یکی از از شهدا به نام "ابوالفضل مجرد فراقی اردبیلی" که بچه اردبیل بوده و در پاسگاه بیله سوار تا آخرین قطره خون دفاع کرده است باید بگویم نحوه شهادت ایشان عامل و انگیزه جمع آوری اسامی این شهدا برای بنده بود.

با شروع تحقیق، هر چه جلوتر رفتم با هزاران داستان و اتفاق جدید آشنا شدم و آن این بود که "ابوالفضل" موقع شهادتش که بعد از شکستن کمرش به تیر برق جلوی ژاندارمری بیله سوار بسته بودند و زنده زنده شکمش را پاره می کردند فریاد می کشیده که یا امام حسین آیا من نیز شهید شدم ؟ آیا توانستم راه تو را بروم یا نه ؟

این حرف های شهید هنوز در سینه های اهالی بیله سوار زنده مانده است که نه تنها من بلکه هر شنونده ایی را به انگیزه وا می دارد تا در مورد چنین آدم هایی اطلاعات بیشتری داشته باشد و چنین شده که پا در راهی سخت به عنوان اولین گرد آورنده مطالب در مورد شهدای 1320 در کشور بگذارم.

چطور شد به نگارش کتاب با رویکرد مذهبی پرداختید؟

محال است که کسی آب سبلان به زبانش بخورد ولی عشق به عقاید اسلامی در وجودش نباشد. درست است که من طنز کار می کنم و می نویسم اما آن دلیل نمی شود که از تفکرات مذهبی دور باشم .

اولا" در مورد خوشحال کردن مومنان روایات زیادی از بزرگان دین داریم که رسول خدا (ص) فرموده اند: هرکه مومنی را شاد کند، مرا شاد کرده و هر که مرا شاد کند، خدا را شاد کرده است. و نیز از امام محمدباقر (ع) نقل شده است که ایشان فرموده اند: «... هیچ عبادتی نزد خداوند از خوشحالی و سرور کردن مؤمن محبوب تر نیست.» همینطور از امام رضا (ع) نقل است: بعد از انجام واجبات خوشحال کردن مومن نزد خدا بهترین اعمال است.

دوما" من از سال 83 به صورت رسمی موسس هئیت مذهبی هستم که دو دوره نیز عضو شورای هیأت های مذهبی شهرستان اردبیل بوده ام و به این معتقد هستم که اعقتاد ما باید کمک به پیشبرد اهدافمان باشد نه مانع آن و در هر کاری که قدم می گذاریم باید به مو فقیت آن دست یابیم نه اینکه در پیچ و خم آن بمانیم.

به عنوان یک چهره هنری، وضعیت فرهنگی استان را چگونه توصیف می کنید؟

همانطور که از مسایل فرهنگی سوال می کنید نشان از دغدغه شما دارد و این خودش قابل تقدیر است حتی اگر کاری هم از دستتان بر نیاید.

در مورد اهمیت و ارزش مسایل فرهنگی همین بس که مقام معظم رهبری سال 93 را با آن نامگذاری کرد و این نشان از اهمیت وظایف ما دارد. در مورد مسایل فرهنگی اردبیل باید بگوییم که در مقایسه با بعضی از استان ها امروز اگر نمی توانیم به جلوتر رفته و پیشرفت کنیم حداقل موقعیت فعلی را که در آن قرار گرفته ایم نگه داریم، چرا که پیشینه فرهنگی و خصوصا" هنری ما طی چند سال گذشته از وضعیت فعلی خیلی پر رنگ تر به نظر می رسد و این جای بسی تأمل است.

شغلتان برایتان دردسر ساز نیست؟

دردسر؟! مگر غیر از این است که یک هنرمند بویژه بازیگر با تماشاچیانش زنده است و این فاکتورهایی که شما به عنوان دردسر می شمارید نهایت محبت به یک هنرمند است که یک تماشاگر عاشق انجام می دهد.

چرا برای شهدای سال 1320 کار کردید؟ مثلا چرا کتاب دیگری ننوشتید؟

ما واژه شهید را از قرآن و شهادت را با امام حسین (ع) یاد گرفتیم و با شهدای هشت سال دفاع مقدس درکش کردیم بعد در راستای معنای شهید توانستیم مصداق هایش را پیدا کنیم از جمله شهدای 1320.

لازم به ذکر است در این مجموعه کتاب ها در مورد شخصیت ها و زندگی نامه پنج نفر از سرداران شهید داور یسری، شاپوربرزگر، محمود بنی هاشم و شهید خلبان غفور جدی و از روحانیون طراز اول و در سطح اجتهاد تاریخ این استان شامل آیات عظام؛ مرحوم مقدس اردبیلی، مرحوم مروج، مرحوم مشگینی، مرحوم مفتی الشیعه و مرحوم سید یونس اردبیلی و در عرصه دیگر مفاخر استان مانند؛ سلیم مؤذن زاده اردبیلی، مرحوم داوود جلایی، مرحوم تاج الشعرای یحیوی، خیر مدرسه ساز مرحوم حسنعلی علیپور و جلیل باقری جدی در مجموعه کتاب های مفاخر اردبیل که مجموعا" 14 جلد می باشد به آن پرداخته ام.

ولی متأسفانه به خاطر کم لطفی عده ای از عزیزان و به خاطر مسایل بی ربط و شخصی فعلا جلوی چاپش گرفته شده است.البته این موضوع با آقای دکتر خدابخش استاندار اردبیل در میان گذاشته شده است تا حمایت عملی تسریع داده شود، که امیدوارم در زمانی نزدیک به زیر چاپ برود، چرا که تمام مراحل تحقیق و گرد آوری و حتی تایپ به اتمام رسیده است، اما باید بگویم به خاطر گرد آوری اوراق تاریخی این استان هر کسی که احساس وظیفه می کند و کاری از دستش بر می آید باید قدم بردارد که من در معرفی شهدای 1320و جنگ تحمیلی انجام وظیفه کردم، باشد که مورد قبول درگاه احدیت قرار بگیرد.

دوست دارید در آینده به سمت تالیف کتاب و نویسندگی بپردازید و یا وجهه هنری خود را بیشتر دوست دارید؟

هنرمند همانطور که از نامش پیداست دوست دارد باب های هنر را بگشاید و دستی تا حد امکان در آن داشته باشد.ترجیح می دهم در هر دو موضوع کار کنم.

اثر فرهنگی دیگری در دست چاپ یا تالیف دارید؟

خیلی دوست دارم ادامه دهم و سراغ دیگر سوژه ها بروم.علاوه بر تالیف کتاب «یک روز از تاریخ ایران» که 1 جلد آن چاپ شده ومابقی در دست چاپ است.کتاب مفاخر بزرگ شهر اردبیل در 14 جلد تدوین و اتمام شده ودر مرحله کسب مجوز و چاپ قرار دارد.

منبع: سایت آذر سلام