به گزارش تابناک مازندران، پس از گرانی وحشتناک ، طبیعتاً سرو صدای مردم در آمد.
چرا در نان دست بردید و بعد خبر دادید ؟
استنباط
۱ سرمایه و ارز مردم داشت زیر قیمت اصلی و بنام ماکارونی صادرات میشد و میباید جلویش گرفته شود
۲ نیروهای نظارتی در کشور کارشان را درست انجام نداده اند و امروز حتی آرد هم قاچاق میشود
۳ رئیس دولت فعلی بنا به تجویز بدنه ی کارکشته ولی ثابت دولت شروع به خدمترسانی ملی کرد
استنتاج
اقدام دولت طبیعی نیست
لازم نبود معلولی کاملا تکراری در پس پرده بماند تا متعاقبا برای رفع آن اقدامات شق القمرِ پلیسی اتفاق بیافتد و کاری مشابه اقدام همه ی دولت ها کلید بخورد .
دولت به اشتباه ، خودش را قیم مردم میداند
و به اشتباه ، مسئول ایجاد چرخه ی دائمی در اقتصاد شده است !
دولت نمیتواند هم مسئول ایجاد امنیت چرخه ی اقتصادی و ارزش افزوده در جامعه باشد و هم حقوق کارمندان فراوانِ زیردستش را از وجودِ نقص های همین چرخه با تحکم به مردم تامین کند .
ضرورت ذکر یک مثال
نیروی راهور هم دست آخر ورود کرد ، و ضعف کهنه نگه داشته شده ی خودرو ایرانی را مسبب تخلفات جاده خودش دانست !
(اتفاقا همین نیرو در گذشته رسیدگی به وضع خودرو را در حالت تعلیق قرار داده بود)
این همان راهوریست که از وجود ضعفِ سر به مُهر ، به نفع خود و دولتهای وقت کسب درآمدهای هنگفت کرده است و امروز می‌فرماید :
خودرو داخلی نسازیم تامردم کمتری در تصادفات بمیرند .
گوینده این شعارِ احمقانه بزودی بازنشسته میشود اما اثرش ماندگار است
فرض کنیم تولید به همراه خودرو داخلی تعطیل شد و همه شاسی بلند آمریکایی و تُرک و چینی خریدند اما تصادفات بیشتر و مرگبارتر شد ، فردا چه کسی پاسخگوست ؟
برگردیم به شوک آخرالزّمانی نان در ایران
سالهاست که هزینه های تحمیلی به مخارج معیشت مردمِ کَف جامعه توسط قانون ، دولت و دلال برقرار است
بازنده ی اقتصاد هم مردم و تولید داخل بوده
دولت پر خرج ، با هر رییس‌جمهوری ، در هر سطح و اندازه نمیتواند هزینه های خودش را تامین کند ! و اشکالات اقتصاد جیب مردم از همینجا شکل میگیرد.
چرا همه ی دولت های ما روانه ی زباله دان تاریخ میشوند ؟
شروع بسیار مردمی و عالی ، آنگاه تشویق مردم
انتها تخریب بیشترِ معیشت بعلاوی اثرات براندازانه ، آنگاه لعنت همان مردم
حتما دقت کرده اید به یکباره میروند سراغ کارهایی مثل:
گفتگوی تمدنها !
سردار شدن برای سازندگی و ایجاد دُملهای ثروتِ خودمانی
سرازیر کردنِ نمادین یارانه به شکل عدد در جیب مردم
تحویل کارخانه های فعال دولتی به عوامل دلالِ بخش خصوصی
و در این مقطع نیز ، جلوگیری خروج ارز از طریق ماکارونی
اگر دولت های نیم قرن اخیر کشور را بعنوان یک بدنه درنظر بگیریم هیچ تغییری در رفتارش نبوده ، غیر از تعویض سلیقه ی رییس‌جمهورانش
و سپس تخریب همان روسا
این حاصل وجود یک ژن تاریخیست که برخلاف گزارشات کُتُب تاریخ در اثر شکست در جنگها و غلبه مغول و عرب و افغان و عثمانی و یونانی و ... به این سرزمین تحمیل شده
و اینگونه شد که مردم تماشاچیند و دولت را هم کرده اند اربابی برای به زیر آوردن
ضمیر ناخودآگاه ملی میگوید معیشت مردم باید تحت تکفل دولت باشد
بدون ان جی او
بدون تشکل
بدون مذاکره ی مردمی
بدون کمترین آگاهی رسانی قبلی از جریان امور
و وجود بگم بگم !
اطلاعاتی که مردم باید بدانند ولی توسط افراد دولتی به گروگان گرفته شد
عواملی که موجب ارباب سالاری بدنه ی فاصد دولتی امروز ایران شده است
و مردم و همان بدنه دولت دسته جمعی مینشینند و نگاه میکنند که چطور یک نفری که خودشان او را آورده اند دارد بجای بخش خصوصی وارد ریسک پذیری میشود ، آنگاه بسیار عالمانه منتظر مینشینند تا ببینند وقت براندازی او کی فرا میرسد
مردم خودشان را اسیر مدیران ایرانی کرده اند
نتیجه
بدون حضور مردم واقعیِ بخشهای خدمات و تولید که در بخش خصوصی قلم فرسایی میکنند ، بدون اینکه نظرشان شنیده و یا رد شود ، اخذ هر تصمیمی از سوی بخش اجرا ، یک عمل مشمئز کننده ی محکوم به فنا است
هر بار رئیس دولتی سر کار میآید ، یک بذر عجیب از جیبش در‌آورده و میکارد سپس همه به آن آب میدهند تا وقت گلایه ها سر برسد
مردم با تمسخر نگاه میکنند ، در حالی که با رشد هر بذر از دیروز نو نوا تر شده اند ، کفشهای پاره شان به دوچرخه و بعد از مدتی دوچرخه به خودرو تبدیل شده
امروز هم که خودرو پرایدشان به کمک سخنگوی نیروی راهور دارد تبدیل به شاسی بلند خارجی میشود
دولت سود میبرد و مردم هم (موافق و مخالف) منتظرند اتفاقی بیافتد تا نقد کنند و جیبشان از کنار دلالی صدادار بشود .
البته مملکت تهی تر میشود
و تولید بومی هم به مرگ نزدیکتر
مردم پذیرفته اند رییس جمهور موظف است برای اصلاح سفره مردم ریسک کند دولت هم یاد گرفته توپ افزایش قیمتها را به کوچه و بازار بیاندازد
تا کِی انتقاد ملی بجای برنامه ی ملی ؟ ملی بجای برنامه ی ملی ؟
۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۱
فعال اقتصادی
سید امیر خاکزادیان