به گزارش «تابناک» هرمزگان، حسن عباسی فعال رسانهای در یادداشتی مایه «مباهات» یا «شرم» جامعه پزشکی را با پرداختن به وضعیت پزشکان دوتابعیّتی تشریح کرد.
از زمانهای بسیار دور و در تاریخ قبل از اسلام و بعد از پذیرش اسلام توسط ایرانیان جامعه پزشکی همواره مورد مباهات و فخر ایران زمین بوده است.
همه ما از دوران کودکی با نامهایی نظیر ابن سینا، ذکریای رازی، جابر ابن حیّان و ... آشنایی داشته و حکیم باشیها، اطبّا و پزشکان در میان مردم مورد وثوق و احترام بودهاند.
یکی از خصوصیّات و ویژگیهای جامعه پزشکی در ایران از قدیم تا این اواخر وطندوستی، مردمداری و آزادگی پزشکان بوده است.
در میان پزشکان همواره افراد آزادمنش و فرهیختهای بودهاند که در مقابل ظلم، ظالم قد علم کرده و علاوه بر طبابت به فرهنگ و سیاست این کشور خدمات شایانی داشتهاند.
در میان اطبّا در 200 سال اخیر بودهاند پزشکانی که شهرت آنها به خاطر تصحیح کتب ادبی قدیمی و دیوان شعرای بنامی نظیر سعدی ، حافظ ، مولانا و گاهاً از بین پزشکان شعرای خوش نام و خوش ذآئقهای هم متولّد شدهاند.
حال این سؤال پیش میآید که در 2 یا سه دهه اخیر چه اتفاقی افتاده که این جامعه فرهیخته ، خوش سابقه و خوشنام که حتّی در صد سال گذشته از نظر مردم مورد احترام بودهاند از نظر همین مردم الان به گروهی «کاسب مآب» ، «مال اندوز» و «دنیا دوست» تبدیل شدهاند؟
چرا پزشکان این سرزمین که طی دوره پس از قاجار و پهلوی اوّل و دوّم در بدترین شرایط اقتصادی و سیاسی این «مرز و بوم» از مراکز علمی اروپا با افتخار و سربلندی به ایران برگشته و پایهگذار مراکزی چون دارالفنون و دانشگاه علوم پزشکی تهرآن و بزرگان جامعه پزشکی فعلی ما از شاگردان آنها بودهاند اکنون برای کار کردن در کشورشان و خدمت کردن به هموطنان خویش «شرط و شروط» میگذارند!؟
آیا شهرت و اعتبار بزرگانی چون دکتر قریب، دکتر میر، دکتر شمس و ... به خاطر ثروت، خانههای گران قیمت در شمال شهر تهرآن ، لواسانات و سفرهای مکرّر خارجی آنها بوده است!؟
آیا به یاد داریم که اساتید بنام پزشکی در دانشگاههای تهرآن، شیراز و جندی شاپور اهواز و ... برای به دست آوردن تابعیّت کشورهایی نظیر آمریکا ، کانادا و استرالیا خود را به «آب و آتش» بزنند یا به عکس بهترین جایگاههای علمی آمریکا و اروپا را رها و برای خدمت به ایران و ایرانی با افتخار و سربلندی با قناعت و مناعت طبع به وطن خویش برگشتند.
چه شده است، تا «بزرگان علم پزشکی» این کشور که خوشبختانه تعداد زیادی از آنها هماکنون در میان ما هستند کرسیهای علمی در دانشگاههای مطرح آمریکا ، اروپا و انگلیس را رها و در شرایط ایران قاجار و پهلوی اول و دوم در شرایط بسیار بد اجتماعی و اقتصادی به ایران بر میگردند ولی پزشکان جوان اکنون برای رفتن به این کشورها و کار در شهرهای کوچک و روستاهای آنها به هر حقارت و «رذالتی» تن میدهند؟
آیا خدمت کردن به بیمار ایرانی در «کشور خودت» لذّت بخش نیست؟ ولی خدمت کردن به بیمار کانادایی ، آمریکایی و استرالیایی لذّت بخش است؟
در این میان گروهی از پزشکان برای به دست آوردن تابعیّت آمریکا ، کانادا ، استرالیا و ...خود را حقیر و به خارج کردن سرمایههای مادّی خود پرداخته و با پرداخت مبالغ کلانی پول و خروج ارز از کشور ضمن به دست آوردن تابعیّت این کشورها چون اجازه کار در آن کشورها را ندارند مدّتی در ایران به دوشیدن مردم بخوانید چپاول پرداخته و پول حاصله را در کشورهای اروپایی ، آمریکا ، استرالیا و کانادا سرمایهگذاری و خانوادههای خود را به آن کشورها منتقل کرده و در آنجا زندگی میکنند.
متأسفانه گروهی از این «پزشکان دو تابعیّتی» نظیر بازیگران و به اصطلاح هنرمندان بدنام و بدسابقه این مرز و بوم برای متولّد شدن فرزندشان در آمریکا ، اروپا و کانادا به هر حقارت و رذالتی تن میدهند و پس از به دست آوردن اقامت کشورهای دیگر به جای ارزآوری برای کشورشان به خروج مداوم ارز میپردازند.
بسیارند مهاجران افغانی که به دلیل شرایط بدامنیّتی و اقتصادی کشور خود را قریب به چهار دهه ترک کرده و در ایران زندگی میکنند و علیرغم زبان مشترک، دین مشترک، حتّی نداشتن لهجه به خاطر ماندن طولانی مدّت در ایران، ازدواج و تشکیل خانواده زمانی که از آنها سؤال میشود اهل کجائید با غرور و افتخار میگویند اهل افغانستانیم ولی گروهی به اصطلاح «پزشک نما» برای رفتن به آمریکا ، کانادا ، اروپا و به دست آوردن تابعیّت آنجا خود را به «آب و آتش» میزنند.
ضمن احترام بسیار به بزرگان جامعه پزشکی و پزشکان عزیزی که در مناطق مختلف کشور عزیزمان ایران مشغول خدمترسانی به مردم و کشورشان هستند به نظر میرسد مسئولین باید فکری به حال پزشکان دو تابعیّتی کرده و تکلیف آنها را یکسره کنند.
چه لزومی دارد گروهی «پزشکنما» به دلیل داشتن تابعیت آمریکا ، اروپا و کانادا در قالب «هیئت علمی» و یا «پزشک بخش خصوصی» درآمدهای سرشاری از کشور و این ملّت بدست آورند و نهایتاً پول حاصله را از کشور خارج و موجب ضربه زدن به مملکت و اقتصاد آن شوند، به بسیاری از پزشکان دو تابعیتی که وصله و تافتهای جدا بافته از پزشکان ایرانی هستند پیشنهاد میشود اگر ایران بد است و شرایط زندگی در ایران مناسب نیست، بروید و در همان کشورها برای همیشه بمانید و موجب بدنامی و سرافکندگی ایران و ایرانی، خصوصاً جامعهی پزشکی نباشید.
انتهای پیام/*