از شمال تا جنوب ایران جز زیبایی و طبیعت بکر و منابعی خدادادی و چشم نواز، چیز دیگری نیست. در ایران اگر میخواهیم در مورد گردشگری حرف بزنیم نیاز نیست راه دوری برویم. روی هر چیزی که دست بگذاریم ظرفیتی است بیانتها. ظرفیتی که فقط باید از آن بهره برد. از کوه و دشت و جنگلها گرفته تا غارها و رود و کویر و ساحل و دریاها. امروزه گردشگردی دریایی، حوزهای از صنعت گردشگری است که به شدت مورد توجه قرار گرفته است. در حال حاضر اکثر کشورهایی که به نوعی به یک دریاچه یا دریا دسترسی دارند مشغول سرمایهگذاری در این حوزه هستند. بر همین اساس ایران هم به دلیل دسترسی به بزرگترین دریاچه جهان و خلیج همیشه فارس و دریای عمان که به تمام آبهای آزاد دنیا راه دارد، میتواند حرفهای زیادی در گردشگردی دریایی داشته باشد. با این اوصاف باید گفت، فقط در استان هرمزگان که با بهرهمندی از ۱۴ جزیره زیبا و منحصربهفرد، منبع عظیمی در جهت درآمدزایی در دل خود جای داده است، هنوز هیچ برنامهای برای این مهم وجود ندارد و دلیل عمده آن هم مشخص نبودن یک متولی برای آن است. چیزی که نه میراث فرهنگی میداند باید چه کار کند، نه هیچ سازمان و نهاد دیگری!
مهمترین ظرفیت استانهای ساحلی، دریایی است که با هزاران داشته میتواند نقطه عطفی برای شکوفایی و پیشرفت آنها باشد. در ایران استانهای شمالی و جنوبی با راه داشتن به دریا و بهرهمندی از داشتههای این موهبت الهی فرصت بسیار خوبی دارند تا علاوه بر استفاده از آبزیان و توسعه صنعت شیلات، نگاه ویژهای هم به گردشگری دریایی داشته باشند. مباحثی که فضای مناسبی برای کسب و کار و ایجاد اشتغال به شمار آمده و میتواند تمام کشور را از مزایای آن بهرهمند کند. دریای خزر در شمال ایران و خلیج فارس و دریای عمان در جنوب کشور آنقدر پتانسیل دارند که بتوانند ایران را در سطح منطقه و حتی دنیا به صدر لیست گردشگرپذیران برسانند. با گذری به شهرهای ساحلی شمال کشور به خوبی میتوان مشاهده کرد که بهرغم برخورداری از نعمت دریا هنوز از ظرفیتهای گردشگری دریایی بیبهره هستند و در صورت اهتمام مسئولان و سرمایهگذاری بخش خصوصی میتوان فضای مناسبی برای رونق کسب و کار در این مناطق فراهم کرد.
دریای خزر و سواحل آن، جاذبهای خدادادی است که در بخشهای مختلف ظرفیتهایی را برای شهرهای شمالی ایجاد کرده است، اما تاکنون از این مزیت الهی به نحو مطلوب برای آبادانی سواحل و اشتغال و رونق کسب و کار در منطقه بهره ببریم. سواحل کشور قابلیتهای گستردهای برای جذب سرمایهگذاری به ویژه در بخش گردشگری دریایی در اختیار دارند. حمل و نقل دریایی، ایجاد گردشگاههای دریایی و ایستگاههای تفریحات آبی و بهرهگیری از کشتیهای تفریحی از جمله این توانمندیهاست که هنوز سرمایهگذاری لازم برای ایجاد فضای نشاط و آرامش و اشتغال در آنها صورت نگرفته است. در جنوب کشور هم هرمزگان به علت همجواری با آبهای نیلگون خلیج فارس و دریای عمان و بافت تاریخی و کهن خود از جمله استانهایی به شمار میآید که میتواند حرفهای زیادی در زمینه گردشگری در حوزههای مختلف داشته باشد. با این حال گویی هنوز هیچ برنامه مشخصی برای استفاده از این پتانسیلها وجود ندارد و حتی مسئولان گردشگری استان هم نمیدانند چه کار باید بکنند.
چند روز پیش بود که اعلام شد ۴۰ مرکز گردشگری دریایی در استان هرمزگان شناسایی و ساماندهی شده و مطالعات اولیه نیز به منظور جانمایی بهینه بندرهای جدید دارای قابلیت پذیرش گردشگر انجام شده است. از این میان ۱۷ مرکز گردشگری در جزیره قشم، ۱۲ مرکز در غرب، ۶ مرکز در بندرعباس و شرق و ۵ مرکز نیز مربوط به جزیره کیش است. همین آمار کافی است تا از همین الان پیشبینی شود که هرمزگان به پایتخت سفرهای دریایی ایران تبدیل شود و بتواند پذیرای میلیونها مسافر دریایی و گردشگران زیادی از کشور و سایر ملل جهان شود. در حال حاضر ۱۳ بندر در هرمزگان به عنوان پایتخت مسافرتهای دریایی کشور وجود دارد که ۹۵ درصد از حجم کل حمل و نقل مسافران دریایی کشور و حدود ۱۰۰ درصد عملیات حمل خودرو در مسیر سرزمین اصلی به جزیرههای خلیج فارس را بر عهده دارد. حالا فقط باید نشست و دید کدام عزم برای بهرهمندی از این همه ظرفیت جزم شده تا با کمترین سرمایهگذاری بیشترین آورده را برای کشور و استانهای ساحلی داشته باشد.