هجمه به لاريجاني برای تخريب روحاني
به گزارش تابناک یزد، اما روزنامه آرمان در گزارشی با عنوان « هجمه به لاريجاني برای تخريب روحاني » نوشت: « دور تازه هجمه به علي لاريجاني آغاز شده است و محتواي آن مذاكره با آمريكاست. «علي لاريجاني و پيشنهاد مذاكره مستقيم با آمريكا!» روايتي غريب از تمايلات رئيس مجلس ميانه‌روست و ترديدهاي پذيرش آن بسيار بيشتر از ذره‌اي باور است. هر چند در موارد ويژه مانند پرونده هسته‌اي بايد در اين روايت كمي تامل داشت اما زماني كه يك نماينده مجلس نزدیک به جبهه پايداري چنين مي‌گويد كه «شخص آقاي لاريجاني معتقد به اصل مذاكره با آمريكا در موضوع هسته‌اي بود»، تفسير اين اظهارات از زاويه تحسين همراهي رئيس مجلس با تيم مذاكره‌كننده هسته‌اي براي نيل به نتيجه مطلوب كمي ساده‌‌انديشي است؛ چرا كه علي لاريجاني هيچگاه ديدگاه خود درباره آمريكا به ويژه در موضوع پرونده هسته‌اي را پنهان نكرده كه عضو جبهه پايداري درصد افشاي آن باشد. پرواضح است كه خط و مشي سياست‌هاي كلي نظام از سوي مقام معظم رهبري تعيين مي‌شود و مسئولان كشور تابع آن هستند.
بنابراين ساده‌انگارانه است كه احمداميرآبادي فراهاني درصدد القاي تمايل لاريجاني به مذاكره باشد. البته اظهارات او در اين باره به همين موضوع خلاصه نشد؛ چرا كه او بيان كرده است: «آقاي لاريجاني از ابتدا به مذاكرات و برجام معتقد بود و از برجام دفاع مي‌كرد و البته شايد نسبت به برخي از تاكتيك‌ها نكاتي را داشت و در جلساتي تذكراتي را به تيم مذاكره‌كننده بيان مي‌كرد، اما اين‌گونه نبود كه فقط حمايت‌كننده باشد. برخي فكر مي‌كنند آقاي لاريجاني در زمين روحاني بازي كرد، درصورتي كه خود آقاي لاريجاني صاحب زمين بازي بود و آقاي لاريجاني معتقد به اصل مذاكره با آمريكا در موضوع هسته‌اي بود و معتقد بود بايد منفذي را در مذاكرات باز كرد و كشور را از اين شرايط عبور داد.» اين اظهارات نشان داد كه حامیان جبهه پايداري به دنبال هدف ديگري هستند و همزمان لاريجاني و روحاني را مورد هدف قرار داده‌اند كه پررنگ‌ترين گمانه درباره دليل اين اقدامات را بايددر انتخابات رياست‌جمهوري سال ۹۶ يافت؛ به اين نحو كه از يك سو بر بي‌تاثيري روحاني درمذاكرات هسته‌اي تاكيد و ازسوي ديگر لاريجاني را علاقه‌مند به ارتباط باآمريكا معرفي مي‌كنند تا شايد تاثير درآراي روحاني در انتخابات ۹۶ داشته باشند، اما تجربه نشان داده است كه هر اندازه بر شدت هجمه پايداري‌ها و تندروها بر روساي جمهور و مجلس افزوده مي‌شود، به همان ميزان و حتي بيشتر از آن بر محبوبيت اين شخصيت‌ها افزوده شده است.»