رد شدن دوباره لایحه منطقه آزاد تجاری اردبیل در مجلس شورای اسلامی، امیدهای زنده شده برای توسعه شتابان استان اردبیل را در محاق
فرو برد. در حالیکه همگان منتظر خبرهای خوش از بهارستان بودند، باز هم خروجی جلسه باعث ناراحتی و اندوه بسیار شد.
چگونه شد که لایحه ای با پشتوانه حمایت دولتی نتوانست رای لازم را برای تصویب به دست آورد؟ چگونه شد که اتحاد لازم در بین مجلسیان برای حمایت از دروازه های توسعه کشور صورت نگرفت؟ چگونه شد که درهای توسعه به عنوان درهای مشکلات مطرح شد؟ و هزاران سوال دیگری که باید ریشه شناسی کرد.
به نظر می رسد اولین و مهمترین ضعف، افتراق کودکانه در مجمع نمایندگان استان اردبیل باشد. نمایندگانی که توان نشستن دور هم برای توسعه استان را ندارند، و در سر ساده ترین امور توسعه نمی توانند به اجماع برسند، چگونه می توانند اتحادی ملی برای توسعه استان اردبیل را به ارمغان بیاورند؟
کسانی که روز رای گیری به دنبال ایراد نطقی تاریخی برای انتخابات پیش رو هستند و رای شش استان کشور را با کمال ناشیگری بر علیه لایحه تهییج می کنند آیا می دانند که هر سخن جایی که هر نکته مکانی دارد؟
کسانی که هر روز با انتشار یک بیانیه، سعی دارند خود را شخصیتی بین المللی نشان دهند، چرا توان بسیج نیروی های هم فکر خویش را برای توسعه کشور نداشتند؟ در حالیکه همیشه توان استان را خرج همان نیروی به ظاهر همفکر خویش می کردند؟
آیا این اشخاص نمی دانند که منافع منطقه ای و ملی در کنار هم هستند که بروز واقعی پیدا می کنند؟ آیا نمی دانند که عدم توسعه یافتگی در استانهای مرزی خود یکی از بزرگترین تهدیدات بر علیه منافع ملی هست؟ با سایرینی که کلا مجلس را در امان خدا رها کرده اند بحثی نیست.
به نظر من وقت آن رسیده است که نخبگان جامعه به وظیفه ملی-منطقه ای خود به نحو احسن عمل کنند. معیار لازم برای خدمت به مردم نه صدای بلند حنجره است و نه بیانیه های دارای مصرف تبلیغاتی و امور شخصی؛ افرادی که نشان داده اند با عمل اصولی و برنامه محور می توان اتحادی قدرتمند را حول مساله توسعه شکل داد و افکار متفاوت موجود را حول یک مساله واحد برای رسیدن به زندگی بهتر بسیج کرد لازمه ی پیشرفت و اعتلای استان دارالارشاد خواهند بود.
و من الله التوفیق
عرفان پورزاهدان
دبیر سیاسی مجمع تشکلهای اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی کشور