حسین دهباشی، کارگردان فیلم انتخاباتی حسن روحانی با اشاره به تحریم گسترده نمایشگاه مطبوعات از سوی رسانه‌های منتقد به دلیل فشار بی‌سابقه به رسانه‌ها توسط معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد، نسبت به نابلدی مدیریت دولت در حوزه آزادی بیان انتقاد کرد.
پس از نوشتن متنی انتقادی درباره «برجام» و دفاع از دلواپسان، حالا کارگردان فیلم تبلیغاتی رئیس‌جمهور متنی درباره روش برخورد دولت با منتقدان نوشته است.
او نوشته است: جشنواره مطبوعات نزدیک است و هر دم صف تحریم‌کنندگان آزرده از کم‌تحملی و کارنابلدی، طویل‌تر. به گزارش تسنیم، حسین دهباشی، کارگردان مستند و پژوهشگر تاریخی، چند وقتی است عادت کرده با متن‌هایش، باعث تعجب خوانندگان عادت کرده به منش و روشش شود. چند هفته پیش او متنی به شدت انتقادی درباره برجام نوشت و آن را «عهدنامه‌ای ذلیل و ننگین» خواند و خطاب به زاکانی، کوچک‌زاده، رسایی، شریعتمداری و... نوشت: به‌خاطر همه دانش، پایمردی، خلوص، شجاعت، صبوری و غیرتی که برای مقاومت و تلاش در جلوگیری از تصویب عهدنامه ننگین و ذلیلانه برجام به خرج دادید با تمام وجود و برادرانه از شما تشکر می‌کنم.
امروز، دهباشی دوباره متنی انتقادی نسبت به دولت نگاشته است و در صفحه شخصی شبکه‌های اجتماعی‌اش منتشر کرده است که در آن نسبت به ادعاهای دولت در شیوه برخورد با منتقدان تردیدهای جدی و سنگینی وارد شده است. متن کامل این یادداشت را می‌خوانید:
بر میزِ کار یا روی قسمتی از چشم‌نوازترین جای اتاق کار اغلب وزرا، اعضای عالی رتبه دولت، رؤسای سازمان‌های مهم، استانداران و سفرای ایران نزد دیگر کشورهای جهان / قاب خاتم نفیسی است با متن به‌استادی و زیبایی خوش‌نویسی شده / هدیه نهاد ریاست جمهوری / و موسوم به «منشور اخلاقی دولت تدبیر و امید» / متنى که با این جملات آغاز می‌شود:
«خداوندا به تو پناه می‌برم / از استبداد رأی، عجله در تصمیم، تقدم نفع شخصی و گروهی به مصالح عمومی و بستن دهان رقیبان و منتقدان / بارالهی! یاری‌ام کن / تا بنده مخلصی برای تو و خادم لایقی برای مردم باشم / و فراموش نکنم: آنچه بر پیشینیان رفته است...»
آن کلمات رفیقانه‌ترین آرزوهای نگارنده بود / که برای فراز پایانی سخنان آقای دکتر روحانی عزیز در مراسم تنفیذ حکم‌شان نوشت / و ایشان به‌درستی و شیوایی نزد رهبری و پیش چشمان مشتاق و پرسشگر میلیون‌ها هموطن ایرانی / واژه به واژه / و هر واژه زیباتر و محکم‌تر از واژه قبل / از روی کاغذ خواندند... / کلماتی که کمتر از صد روز بعد شدند دستمایه نماهنگ «نوسفر» / که این‌بار به‌جای نوشتن، کارگردانی و تصویرسازی شدند توسط صاحب این قلم / و مزید افتخار و امتنانش از همراهی همدلانه آقای رئیس‌جمهور.
حالا / نزدیک به 2 سال / از زمانی که آن تمنانامه انتقادپذیری را روی تخت بیمارستان و برای سخنرانی دوست سیاستمدار و گرامی‌ام نگاشته‌ام، می‌گذرد / و از شبی که «نوسفر» را دید و سخت پسندید، نیز / جشنواره مطبوعات نزدیک است و هر دم صف تحریم‌کنندگان آزرده از کم‌تحملی و کارنابلدی وجه اطلاع‌رسانی و پاسخگویی دولت در آن، طویل‌تر / انتخابات در پیش است و هرآینه شمار حتی دوستان نزدیک و یاران همدل و همراهانی که دیگر هیچ گوشی را شنوای نصایح مشفقانه خود نمی‌یابند، افزون‌تر / و من راستش هرچه بیشتر می‌گذرد در فایده و صداقت و واقعیت آن حرف‌هایی که قلم در خون آزادی‌خواهان این وطن زده و نوشتم و آن تصاویری که فریم به فریمش را از گوشت و پوست و جان و آرمان‌های مؤمنانه عزیزترین عزیزان خود ساخته‌ام، مرددتر.