مادرانی که بنا به هر دلیلی چه ازدواج فامیلی چه عدم آگاهی والدین و یا بیماری‌های مربوط به زنان باردار و یا ناتوانی در پرداخت هزینه‌های مربوط به آزمایش‌های دوران بارداری فرزندانی با مشکلات جسمی و ذهنی به دنیا می‌آورند تنها کسانی هستند که از بدو تولد تا پایان عمر خود را وقف این فرزندان می‌کنند. آن‌ها گاهی از همه جوانی و زندگی خود می‌گذرند تا به فرزند خود خدمت کنند یکی از این زنان مادر مهدی ۱۰ سالهای است که چیزی جز لبخند و عشق از مادرش ندیده است. آن‌ها در بندرعامری «روستایی از توابع بخش دلوار در شهرستان تنگستان استان بوشهر» زندگی می‌کنند. مادر مهدی ۲۰ سال بیشتر نداشت که متوجه شد پسر هشت ماهه‌اش بیماری فلج مغزی دارد بیماری که ناشی از یک عفونت بارداری بود.
فلج مغزی یا بیماری سی‌پی یکی از رایج‌ترین بیماری‌ها در ایران است و طبق یافته‌های پژوهشی در هر هزار تولد دو تا چهار کودک با این مشکل مواجه می‌شوند و سالی، هفت تا ۱۰ هزار بیمار جدید به این جمعیت اضافه می‌شود. فلج مغزی یک نارسایی است که با تاثیر گذاشتن بر سیستم مغز و اعصاب، باعث ایجاد ناتوانی فیزیکی برای فرد می‌شود. آسیب مغزی معمولاً قبل، حین، یا به فاصله کوتاه پس از تولد فرد ایجاد می‌شود و در نهایت می‌تواند منجر به ناتوانی زیادی برای فرد تا پایان عمر شود.
از مهدی فقط آواهایی شنیده می‌شود که جز برای مادرش مفهومی ندارد. برخی از افراد که تا آن روز کودک را مورد توجه قرار می‌دادند وقتی متوجه این بار سنگین مسئولیت شدند کنار کشیدند و پدر هم آن‌ها را تنها گذاشت. مادر ماند و مهدی.
مادر مهدی حرف و سخن‌های زیادی از مردم شنید و نگاه ترحم آمیز زیادی را تحمل کرد اما او بی‌اعتنا به این حرف‌ها مهدی را برکت خانه‌اش می‌داند و تنها خواسته‌اش از مهدی اینست که او را حلال کند. او بابت نگهداری از فرزندی که حتی نیازهای اولیه‌اش را هم نمی‌تواند خودش تامین کند از کمیته امداد امام خمینی و بهزیستی و یارانه دولت تنها ۲۰۰ هزار تومان می‌گیرد. این همه کمکی است که در یک ماه به مادر برای نگهداری از فرزند معلولش می‌شود او می‌گوید که اگر حمایت‌ها از این فرزندان بیشتر باشد مادران جز فرزند معلولشان دغدغه دیگری نخواهند داشت.
