تابناک / «با حقیقت و با ایمان به آن چیزی که بر روی صحنه انجام می دهید در تماشاگر نفوذ کنید.» استانیسلاوسکی.
سپیدرود، نامی که یادآور خاطرات زیادی برای نسل قدیم فوتبالدوست شمال کشور است.
تیمی که با روح و جان عاشقانش عجین شده و فرقی هم ندارد، از غرب تا شرق گیلان حتی در مازندران هم عاشق و شیدا داشته و دارد. در روزهایی که هواداران، خود را به بازیکنان نزدیک تر از امروز حس می کردند، شمال ایران با سپیدرود زندگی می‌کرد. سپيدرود فقط یک بار در سال 71 دوره دوم ليگ آزادگان در سطح اول فوتبال ایران حضور داشت ولی همیشه بعنوان یک تیم ریشه دار و پرهوادار از آن یاد می شود. استادیوم پیر عضدي رشت شاهد و گواه عشق و علاقه وافر هواداران به این تیم است.
با گذشت روزگار و ورود پول هاي آنچناني به فوتبال ایران و از آنجایی که سپیدرود به هیچ سازمان دولتی وابسته نبوده و نيست، کم کم این رود خروشان شمال کشور رو به خشکي رفت و اين تيم در چند سال اخير جز يكسال در ليگ دسته دوم حضور داشت. اما در آخرین بازی لیگ 2 سال قبل و جنگ براي صعود به ليگ يك مقابل بادران تهران باز نقطه عطفی ديگر براي اين تيم ريشه دار رقم خورد. تيم آن روز فرشاد پيوس در جو ملتهب استادیوم عضدی رشت كه به معنای واقعی کلمه جای سوزن انداختن نداشت با تك گل اواخر نيمه دوم جشن صعود يه ليگ يك را به همه دوستدارانش هديه كرد. هواداران پرشور رشتی که چندسالی در کنار فرزند دیگر شهر خود ، داماش زندگی کرده بودند این بار سپیدرود را به رودي خروشان تبديل كردند كه هيچ مانعي ياراي مقابله با آن را نداشت. روزی که بی اغراق تا یک و نیم برابر گنجایش استادیوم ، تماشاگران ايستاده و یکصدا تا پایان بازی فشار بی امانی را به تيم متمول بادران وارد نمودند تا سپیدرود یک بار دیگر به سطح اول فوتبال كشور نزديك شود. با شروع لیگ یک و ادامه سريال تكراري نداري ها هواداران تنها به حفظ این تیم در لیگ یک امید داشتند و اصلا به صعود به لیگ برتر و حتي صدرنشینی در حضور تیمهای متول لیگ یکی فکر هم نمی کردند.
با هر برد سپيد رود در نيم فصل اول همه در انتظار آغاز نزول تيم ازبازي بعد وفشار بي پولي ها بودند و فقط امتياز ها را براي روزهاي آخر ليگ و ترس سقوط مي شمردند. اما با ادامه برد ها و روند صعودي همه اين تيم دوست داشتني متفاوت را باور كردند. حالا علی نظرمحمدی و شاگردانش بدون ادعا و با غیرت و هوش مثال زدنی در پايان نيم فصل با چهار امتياز اختلاف در صدر جدول ايستاده اند. باز اميد شهر رشت به اتفاقي روشن براي صعود به سطح اول فوتبال ايران. آري اينجا گيلان مهد استعداد هاي مشتاق مستطيل سبز است كه هر چند سال گروهي، همه نداري ها و بي تفاوتي ها را كنار مي زنند و ترانه رويا هاي خود را آنقدر ميخوانند و مي خوانند تا تا سرودي شود براي باور توانستن.