به گزارش تابناک یزد، بزرگ‌ترین مجموعه سینمایی ایران که مالکیت بزرگ‌ترین
زنجیره سال‌های سینمای کشور را در اختیار دارد، در چند سال اخیر از تولید
فیلم سینمایی کناره‌گیری کرد و به جز سرمایه گذاری در چند پروژه ضعیف،
عملاً میدان را خالی کرده است؛ وضعیتی که این پرسش را پیش آورده، آیا حوزه
هنری قافیه را باخته و سرمایه این سازمان هرز می‌رود؟
حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی در سال‌های پس از انقلاب
اسلامی ایران یکی از پایگاه‌‌های اصلی فیلمسازی در کشورمان محسوب می‌شده و
تاکنون بیش از صد فیلم سینمایی در این مجموعه ساخته و اکران شده که شماری
از این فیلم‌ها بسیار درخشان بوده‌اند. شماری از فیلمسازان حرفه‌ای ایران
نیز نخستین تجربه موفق‌شان را با حوزه هنری داشته‌اند و آثارشان با اکران
وسیعی همراه بوده است.
به
بیانی دیگر، حوزه هنری را می‌توان تنها مجموعه فیلمسازی داخلی دانست که با
مجموعه‌های فیلمسازی آمریکایی موسوم به «Major film studio» رقابت می‌کند؛
مجموعه‌ای که علاوه بر امکان تولید، زیرساخت توزیع و نمایش فیلم‌های
سینمایی را نیز دارد و حتی از امکانات و ارتباطات ویژه‌ای برای تبلیغات
برخوردار است. بیش از صد سالن سینما که در کنترل حوزه هنری است، یکی از
نمودهای قدرت‌نمایی این مجموعه است.
در
دولت‌های نهم و دهم که فیلمسازی در حوزه دولتی حال شوخی نداشت، حوزه هنری
با بکارگیری گروهی از فیلمسازان این توفیق پررنگ‌تر شده بود. در این سال‌ها
حوزه هنری نگاه ایجابی داشت و با سرمایه گذاری در خلق آثار ماندگاری چون
«طلا و مس» زمینه ساز شکل‌گیری یک موج متفاوت از سینما شده بود که در عین
حرفه‌ای‌گری و دارای کشش برای تماشاگر، پیام دینی جدی را ارائه می‌کرد.
در
آن سال‌ها گروهی که برخی از آنها اکنون به بدنه حوزه هنری تزریق شده‌اند
نقدهایی را نسبت به برخی از آثار تولید شده در حوزه هنری داشتند و فضای
حوزه هنری آهسته آهسته به سمتی رفت که تولید فیلم سینمایی در این مجموعه
کاهش یافت و اکنون به صورت انگشت شمار فیلم‌های ضعیفی ساخته می‌شود. آخرین
این فیلم‌ها که به نمایش درآمده و یک تجربه شکست خورده بود، «دلبری» ساخته
جلال دهقانی بود.
دیگر خبری
از مازیار میری، همایون اسعدیان، رضا میرکریمی، کمال تبریزی و بسیاری از
کارگردان‌های شناخته شده دیگر که با تهیه کنندگی چهره‌هایی چون منوچهر
محمدی، برخی از مهم ترین آثار سینمایی را برای حوزه هنری ساخته‌اند، نیست و
اگر قرار است خبری در آینده دور باشد، تاکنون رسانه‌ای نشده است! معدود
تولیدات حوزه هنری معمولاً به کارگردان‌های کم تجربه و یا کم‌توان سپرده
می‌شود که پیش از آغاز تولید می‌توان به شکست خورده بودن آثار پی برد.
حوزه
هنری همزمان با کاهش تولید فیلم‌های سینمایی که از اواخر دولت پیشین آغاز
شد، رویکرد ایجابی‌اش را به رویکرد سلبی تغییر داد. در واقع به جای آنکه
چلچراغی در این تاریکی روشن کند، مانع فانوس‌به‌دستان سینمای ایران شد.
بدین ترتیب به جای آنکه فیلم‌های سینمایی باکیفیت با مضمون دینی و جذابیت
برای عموم مردم ساخته شود که تحسین عموم منتقدین -ونه صرفاً منتقدین همسو
با حوزه هنری- را در پی داشته باشد، اجازه اکران برخی از فیلم‌هایی سینمایی
نیز به بهانه اشکال در محتوا در سینماهای حوزه هنری داده نشد.
متاسفانه
در چند سال اخیر با ورود برخی اشخاص به حوزه هنری وضعیت بدتر شده و
اعتبارات این مجموعه صرف تولید مستندها و کلیپ‌هایی می‌شود که فاقد
تاثیرگذاری حداقلی است، حال آنکه این امکان وجود داشت همچنان با استفاده از
نیروهای باسابقه و کارآزموده سینمای ایران که سرمایه حوزه هنری را برای
تجربه اندوزی هزینه نمی‌کنند، محصولات قابل دفاعی را تماشا کرد و به تحسین
عملکرد این مجموعه پرداخت.
به
گزارش «تابناک»؛ اکنون
در شرایطی که کمتر از دو ماه تا سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر باقی مانده،
مشخص نیست حوزه هنری در ویترین سینمای ایران، کالای فرهنگی قابل دفاعی
خواهد داشت تا تیم مدیریتی مومنی شریف، در طول یک سال اخیر نیز خروجی قابل
دفاع نداشته اند؟ در این شرایط، اگر حوزه هنری برای چندمین سال نتواند یک
محصول سینمایی قابل دفاع در مهم ترین رویداد فرهنگی کشور داشته باشد، آیا
در تولید فیلم سینمایی قافیه را نباخته است و به یک مجموعه «سالن دار» تنزل
پیدا نکرده است؟