نرخ تولد در مازندران دیگر شتاب گذشته را ندارد و آمارهای ثبت احوال نشان می دهد که در 8 سال اخیر شاهد کاهش نرخ رشد تولد نوزادان در کشور بوده ایم که کارشناسان اقتصادی اصلی ترین دلیل آن را مشکلات مالی می دانند.
اما به جز مشکلات اقتصادی و اجتماعی و همچنین برخی از موانع نظیر ناباروری و ضعف زایمان، موضوعی که کمتر به آن توجه شده است تقسیم بندی گروه هایی است که علاقه ای به بچه دار شدن ندارد.
اطلاعات به دست آمده از حوزه رفاه و بهزیستی نشان می دهد که سهم خانواده هایی که تمایلی به داشتنن فرزند ندارند در میان تحصیلکردگان از همه بیشتر است و دانش آموختگان عالی بسیار کمتر از خانواده های معمولی و بازاریان و غیره بچه دار می شوند.
بر اساس همین آمارها بین 11 تا 17 درصد تحصیلکردگان مازندرانی حتی یک فرزند هم ندارند. هرچند در این آمارها اشاره ای به اینکه چند سال از زندگی آن ها می گذرد یا متوسط زندگی مشترک آنها چقدر است نشده اما خود این مسئله به خوبی روشن می کند که این قشر از جامعه مازندران که از قضا هر روز در حال بیشتر شدن هستند به نوعی تفکر نادرست غربی که فرزند نداشتن را نشانه روشنفکری می داند متمایل شده اند یا اجازه داده اند که مسائل اقتصادی تصمیم گیری های حیاتی آنها را منحرف کند!
البته این حرف برای همه آنها مصداق ندارد اما بخش عمده ای از تحصیلکردگان به واسطه درگیر شدن با تحصیلات و تحقیقات و گروهی دیگر به دلیل تفکر نادرستی که درباره بچه دار شدن دارند به این راه افتاده اند.
این اتفاقات در حالی رو به افزایش است که رهبری بارها بر اهمیت زاد و ولد تاکید کرده و فرموده اند کشور ما توان پذیرش 150 میلیون جمعیت را نیز دارد.
همچنین اقتصاد و مقاومتی و تاکید معظم له بر استفاده از نیروهای داخلی در گرو افزایش جمعیت است.
اگر فرزندم پرسید چرا مرا به دنیا آوردی چه بگویم!
مرتضی 39 سال دارد و 2 سال از زندگی مشترک و 4 سال از عقد با همسرش مهربانو می گذرد. آن ها هر دو دانشجو هستند و اصلا علاقه ای به بچه دار شدن ندارند.
وقتی از مرتضی دلیل این امر را جویا شدیم گفت: اگر روزی فرزندم بزرگ شد و از من پرسید چرا مرا به دنیا آورده ای چه پاسخی به او بدهیم؟؟
ما با کمال تعجب از وی پرسیدیم آیا واقعا به همین دلیل بچه دار نمی شود و او نیز قاطعانه گفت: بله
برایش توضیح دادیم که می تواند به فرزندش از روشی کاملا منطقی بقبولاند که سرشت جهان بر پایه زادوولد است و انسان معجونی از اختیار و جبر است. ضمن اینکه اگر پدر و مادر خود شما همچین فکری می کردند امروز شما در این جهان حضور نداشتید تا مراحل عالی تحصیلی را سپری کنید.
مرتضی چندان از حرف های ما قانع نشد و این یعنی ذهنش بسیار ریشه دار این مسئله نادرست را پذیرفته است.
بچه که بزرگ شود دردسر است
کاملیا.ن دانشجوی رشته پزشکی دانشگاه زنجان است. او قائمشهری است و 11 سال از ازدواجش با محمدعلی می گذرد واین دو نیز تمایلی به بچه دار شدن ندارند و می گویند چندان علاقه ای به سر وصدای بچه ندارند. ضمن اینکه بچه در دوران کودکی بامزه و شرین است و هرچه بزرگتر شود ضمن جدا شدن و دور شدن از پدر و ومادر دردسرش بیشتر می شود.
وقتی از او می پرسیم که آیا دل اش واقعا شیرینی یک فرزند را نمی خواهد پاسخ منفی می دهد و می گوید من و محمدعلی همدیگر را داریم و به این وضعیت عادت کرده ایم. ضمن اینکه من 37 سال دارم و کمی برای بچه دار شدنم دیر است.
شیوه تفکر غربی، افزایش مشکلات اقتصادی، نبود آموزش های جدی و کاربردی فرهنگی و زناشویی در دانشگاه های مازندران از جمله دلایلی است که باعث شده است تفکر ایرانی ـ اسلامی تحصیلکردگان مازندرانی همچون متوسط تحصیلکردگان کشور نسبت به زاد وولد تغییر کند.
مراقب کاهش عاطفه در زنان تحصیلکرده باشیم
دکتر خوانجانی، متخصص زنان و زایمان در این رابطه به وارش نیوز گفت: مسئله بارداری به جز موضوعی فیزیکی ، حالتی روحی و روانی است و این نیاز شدید هرمونی و روانی در زنان است که آنها را به بچه دار شدن تشویق می کند که اگر این میل سرکوب شد منتج به ضعیف شدن برخی امیال هم راستا با آن خواهد شد و عاطفه را که از اصلی ترین شاخص های بانوان است کاهش خواهد داد.
بچه دار شدن که اجباری نیست!
محبوبه که دانشجوی علوم اجتماعی دانشگاه مازندران است هنوز ازدواج نکرده اما می گوید تمایل چندانی به بچه دار شدن ندارد، چون آوردن یک انسان جدید در این جهان بدون دانش کافی والدین و فراهم نبودن شرایط مساعد اقتصادی اشتباه است. ما ضمن تائید حرف وی ، پرسیدیم اگر این شرایط فراهم شود بچه دار خواهد شد؟
او در پاسخ کمی تعلل کرد و گفت: نمی دانم. بچه نوعی محدودیت است و آزادی عمل را از والدین می گیرد ضمن اینکه از اجبارهای زندگی نیست و امری اختیاری است و من می توان به عنوان یک انسان از این اختیار استفاده کنم.
ضرورت آموزش سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی در دانشگاه های استان
این نظرات نشان می دهد که دانشگاه های ما در زمینه فرهنگی نتوانسته اند گلوگاه ها و چالش های مدرن و همراستا با جهان معاصر را شناسایی کنند. مازندران به واسطه سنت های دیرین خود همیشه استانی پر زاد و ولد بوده و اگر قرار باشد تحصیلات دانشگاهی به جای رشد معرفت به کاهش آن بیانجامد باید در شیوه های پرورشی دانشجویان تجدید نظری اساسی شود.
امیدواریم دانشگاه های مازندران در کنار تقویت بخش های پژوهشی و آموزشی، بخش های فرهنگی خود را نیز تقویت کنند و به دانشگاه به عنوان منزلی موقت که چند سالی پذیرای دانشجو است نگاه نکنند. این ضرورت مخصوصا در دانشگاه های آزاد استان که تقریبا در همه مناطق یک واحد دارند بیشتر از دیگر مراکز احساس می شود.
دانشگاه های دولتی نیز در راستای تلاش های دولت برای رشد جمعیت و تاکیدهای فراوان رهبری باید برنامه های فرهنگی و تربیتی خود را افزایش دهند تا ضمن آسب های اجتماعی،شرایط را برای رشد معرفتی آنها و تغییر ذائقه از شبکه های ماهواره ای به سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی فراهم آورند./وارش‌نیوز