به گزارش تابناک مازندران از ایرنا- سخن از جوانی جمعیت و فرزندآوری وقتی با بیتوجهی به رفاه و آسایش جمعیت سالمند همراه میشود، نتایج خوبی نخواهد داشت،
زیرا به از دست دادن بخشی از بدنه اجتماعی جامعه منجر خواهد شد؛ درحالی که نیروی با تجربه و حامی جوانان محسوب میشوند و به همین دلیل باید به آنها بیشتر توجه کرد تا جامعه سالمتری داشت.
ددر سال ۲۰۱۰ تخمین زده شد که ۵۲۴ میلیون نفر یا ۸ درصد از جمعیت جهان را افراد سالمند ۶۵ سال به بالا تشکیل میدهند و انتظار میرود این رقم در سال ۲۰۵۰ میلادی تقریبا ۳ برابر شود و به حدود ۱.۵ میلیارد نفر یا ۱۶ درصد از جمعیت جهان برسد.
برای بسیاری از افراد، گذار از جوانی به سالمندی، در تغییر توجه فرد از جستوجوی ثروت به حفظ سلامتی بازتاب پیدا میکند. در اواخر بزرگسالی، بدنی که در حال پیر شدن است، به کانون دغدغههای فرد تبدیل شده و جایگزین دغدغههایی مانند شغل و روابط میشود که افراد در میان سالی به آن فکر میکنند.
سالمندی معمولا به مرحلهای از زندگی گفته میشود که در سن ۶۵ سالگی آغاز شده است.
پیریشناسان، سالمندان را به دو دسته تقسیم میکنند. پیران جوان که از سن ۶۵ تا ۷۴ سال هستند و پیران سالمند که از سن ۷۵ به بالا را طی میکنند. برخی افراد، بالای سن ۸۵ سال را پیران کهنسال میگویند.
نکته مهم در زمینه سالمندی این است که باید سالمندان را مسیر مهمی برای رسیدن به جمعیت سالم و فعال بدانیم و نه اینکه فقط روی کاغذ شعار دهیم و پای تریبون از حمایتها صحبت کنیم. آن هم برای جامعهای که روز به روز پیرتر میشود و به توجه ویژهای به جمعیت سالمند نیاز دارد.
نگاهی گذرا به وضعیت سالمندی در ایران
براساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵، استان گیلان با ۱۳.۲ درصد و استان سیستان و بلوچستان با ۴.۹ درصد از جمعیت ۶۰ ساله و بیشتر، بالاترین و پایینترین درصد سالمندی را در بین استانهای کشور به خود اختصاص دادهاند.