در طول سالهای اخیر همیشه شاهد بوده ایم که پس از وقوع حوادث مدیران دستگاهها ویا مدیران ارشد به نحوی از انحاء تمامی مساعی خود رابر حذف عوامل بروز چنین حوادثی ،کمبود بودجه متمرکز نموده ویا گاها واحدهای تحت امررا به رعایت و ممنوعیت استفاده از چنین وسایل خطرسازی الزام نموده اند . این موضوع به دست فراموشی سپرده می شود ،ودرست چند سال بعد حادثه ای مشابه در نقطه ای دیگر با همان متختصات به وقوع می پیوندد وباز هم تکرار همان مکررات بی حاصل !