به گزارش تابناک یزد، مصرف مواد مخدر اعم از صنعتی و غیرصنعتی این روزها صدرنشین فهرست آسیب‌های اجتماعی است. به گفته معاون ستاد مبارزه با مواد مخدر یک میلیون و 325 هزار معتاد در کشور وجود دارد که بی‌شک این رقم به دلیل ضعف در پوشش آماری از میزان واقعی معتادان فاصله بسیاری دارد.
فراوانی و دسترسی آسان به مواد مخدر از دلایل شیوع اعتیاد در جامعه عنوان می شود؛ موضوعی که در گرو تلاش بیش از پیش نیروی انتظامی برای دستگیری توزیع کنندگان و انهدام گروه های تولید کننده و وارد کننده به کشور است.اما مبارزه با این بلای خانمانسوز منحصر به تلاش نیروی انتظامی نیست و عزمی همگانی را می طلبد. نظام آموزش و پرورش باید با بهره گیری از توان مشاوران کارآمد و متخصصان علوم اجتماعی و روانشناسی، دانش آموزان را از سنین پایین با انواع مواد مخدر و مضرات آن آشنا کرده و این قشر آسیب پذیر را مجهز به سلاح «نه گفتن» به تعارف همسالان ناباب کنند. توزیع بروشورهای آموزشی، برگزاری کارگاه‌های آسیب شناسی اجتماعی، پخش فیلم های آموزنده در این زمینه و آگاهی بخشی به والدین برای نظارت بر روابط دوستی فرزندان می تواند در این زمینه مثمر ثمر باشد.
علاوه بر آموزش و پرورش رسانه ها و سایر نهادهای فرهنگی و اجتماعی از جمله سازمان های مردم نهاد نیز می توانند برای به حداقل رساندن آمار اعتیاد به مواد مخدر در جامعه عمل کنند و با اطلاع رسانی موثر به مبارزه با این آسیب اجتماعی بپردازند.تمام تیم های فعال در حوزه پیشگیری از آسیب های اجتماعی باید مطابق با مختصات جامعه برای کاهش اعتیاد در جامعه بکوشند. اما نکته قابل توجه دیگر کمک به افرادی است که به هر دلیل به اعتیاد مبتلا شده اند. برای بهبود معتادان تاسیس کمپ کفایت نمی کند. معتاد بهبود یافته باید به آغوش جامعه بازگردد و جامعه نیز بدون اتخاذ نگاهی طرد محور، زمینه اشتغال و زندگی سالم را برای وی فراهم کند. چه بسیارند معتادانی که پس از ترک با احساس سرخوردگی حاصل از حذف اجتماعی از سوی خانواده، دوستان و کارفرمایان دوباره در منجلاب اعتیاد گرفتار شدند.
رهایی از اعتیاد آسان نیست، بنابراین کسانی را که با تحمل سختی ها و پشتکار توانسته اند این مرحله را پشت سر بگذارند، باید به عنوان عضوی از پیکر اجتماع پذیرفت، زیرا درغیر این صورت هزینه های بهبود هدر خواهد رفت.در درجه نخست مهارت آموزی معتادان بهبود یافته باید در اولویت قرار گیرد و پس از آن اشتغالزایی برای این افراد؛ تا هم منبع درآمدی داشته باشند و هم بتوانند به عنوان فردی سالم به زندگی عادی خود ادامه دهند.در این میان تغییر نوع نگرش به معتادان بهبود یافته اصلی اساسی است که باید در جامعه نهادینه شود. اغلب کارفرمایان از استخدام این افراد سر باز می زنند و دوستان و آشنایان قدیم فرد نیز برخوردی مناسب با فرد بهبود یافته ندارند. این نگاه حذفی محرکی قوی برای بازگشت فرد به معضل اعتیاد و مولود آسیب های اجتماعی بسیاری است و باید با فرهنگ سازی اصلاح شود.
در این میان راه اندازی صندوق حمایتی از معتادان بهبود یافته راهکاری برای اشتغالزایی این قشر است و می توان برای عملیاتی کردن این طرح از مساعدت خیران استان بهره گرفت.