به گزارش تابناک ارومیه ،امر ازدواج اتفاقی بسیار پسندیده و یاداور شادی و نشاط در جامعه است.با دیدن کاروانهای عروسی در شهر ،لبخند شادی و نشاط بر لبان هر بیننده ایی نقش میبندد.
رخداد هایی از این دست ،حکایت از پویایی و نشاط در جامعه بوده و شاخصهای حیات و زندگی در یک جامعه را افزایش میدهد.
اما گاهی حواشی این اقدام پسندیده ،شادی و نشاط را می خشکاند و به امری تلخ مبدل میکند.بدعت های جدید،آداب و رسوم فراموش شده،معیارهای تغییر کرده و تغییر نگرشها نسبت به امر ازدواج باعث گردیده تا این سنت الهی ،رنگ و بوی مادیات و بده و بستان به خود بگیرد.
با توجه به اینکه شرایط اقتصادی برای اقشار مختلف جامعه بسیار روشن و قابل لمس میباشد اما همچنان امر مقدس ازدواج در پیچ و خمهای مادی گرایانه از تقدس خارج شده و تبدیل به تبادل کالا و داد و ستد گردیده است.
مهریه های بسیار سنگین با ارقام نجومی،خریدهای پرهزینه ،روی آوردن به تجملات و تشریفات غیر ضروری و توقعات نابجا از یکدیگر ،گامهای جوانان را در این راه سست میکند،بگونه ایی که بر اساس یافته‌های مرکز آمار ایران، میانگین سن در اولین ازدواج برای مردان از ۲۴.۱ سال در سال ۱۳۵۵ به ۲۶.۷ سال در سال ۱۳۹۰ رسید و برای زنان از ۱۹.۷ سال به ۲۳.۴ سال طی این دوره رسیده است .
در کنار مشکلات مطرح شده ،تغییرات ایجاد شده در نحوه آشنایی دختران و پسران با یکدیگر نیز از مشکلاتی است که در امر ازدواج باعث ایجاد مانع میگردد.آشنایی های خیابانی و دل بستن های موقت و زودگذر ،گاهی مانع از شکل گرفتن یک ازدواج و در نهایت تشکیل یک خانواده سالم و مستحکم میشود.
وقتی که هر کدام از پسر و یا دختر ،هیجانات روانی و عاطفی خود را در همین آشنایی های ظاهری آزاد کرده و از نظر روحی تا حدودی ارضاء میشوند دیگر برای ازدواج عجله نمیکنند.
به نظر میرسد که باید همانند در بسیاری از زمینه های دیگر در این زمینه نیز فرهنگ سازی شود و بار دیگر ارزشها و باورها مورد بازبینی قرار گیرد.