حدود 4 سال از بازی سیاسی بورسیههای وزارت علوم دولت یازدهم میگذرد، بازی که به فرموده مقام معظم رهبری جزء غلطترین اقدامات این وزارتخانه بود و در آن ظلم بسیاری به دانشجویان شد.
منصور غلامی وزیر علوم دولت دوازدهم گویا تاکید بر حل مشکلات این دانشجویان دارد، وی از روز اولی که در وزارت علوم ساکن شد و بر صندلی وزارت تکیه زد مدعی حل مشکلات این دانشجویان شد، غلامی دو روز بعد از تجمع دانشجویان بورسیه در اعتراض به عدم حل مشکلاتشان در مقابل دفترش، در حاشیه افتتاح طرحهای عمرانی دانشگاه علامه طباطبایی در جمع خبرنگاران، گفت: مشکل دانشجویان بورسیه در بررسی پروندهها کاملاً حل شده است و وضعیت افراد معلوم است، تعدادی از این افراد بعد از فارغ التحصیلی جذب دانشگاهها شدهاند، برخی نیز به دلیل گذشت زمان و محدودیتهایی که در استخدام هیات علمی در دانشگاهها ایجاد شده است، در انتظار بررسی هستند.
وی افزود: بررسیها زمان میبرد و وزارت علوم در حال انجام این بررسیها است. این دانشجویان به وزارت علوم مراجعه کرده و با همکاران ما نیز صحبت کردهاند. در حال تلاش هستیم جذب و ورود فارغ التحصیلان بورسیه به دانشگاهها به تدریج انجام گیرد.
هنوز چندی از انتشار صحبتهای وزیر نگذشته بود که طی خبری محمدرضا رضوانطلب رئیس مرکز جذب اعضای هیأت علمی وزارت علوم در عین حال که تاکید کرد این وزارتخانه نمیخواهد مسئله جذب بورسیهها به یک چالش در نظام آموزش عالی تبدیل شود، از دانشگاهها خواست تقاضای عضویت بورسیهها را با نگاه مثبت بپذیرند و آنان را در بررسی و رقابت عادلانه با سایر متقاضیان بدون هرگونه بدبینی و پیش داوری نسبت به آنان سهیم کنند.
رضوانطلب خاطرنشان کرد: البته این به معنای آن نیست که تقاضا یا پذیرش بورسیه به معنای تقاضا یا پذیرش عضویت هیأت علمی باشد یا تعهدی از سوی وزارت علوم بر پذیرش پذیرفتگان بورس به عنوان عضو هیأت علمی وجود داشته باشد، ولی در یک منظومه مدیریتی گذشته و حال این گونه پیشبینی شده است که سرمایهگذاری دولت برای اعطای بورسیه به افراد دارای استعداد برتر هدر نرود و حتی الامکان از وجود این افراد پس از دوره تحصیل استفاده شود. حتی دانشگاهها و موسساتی که به آنان جایابی ندادهاند اما به گرایش و تخصص آنان نیاز دارند، باید جذب این افراد را در اولویت قرار دهند.
وی خاطرنشان کرد: اراده وزیر علوم و سایر بخشهای وزارت متبوع در مورد بورسیهها به صورت قاطع برهمین راهبرد اساسی استوار است و از اعضای هیأت اجرایی جذب و مسئولان دانشگاهها و موسسات میخواهم اجازه ندهند در این اراده خلل و ناهماهنگی راه یابد.
به گفته رضوان طلب وزیر علوم تاکید دارد که دانشگاهها و موسساتی که قبلا برای افرادی که جایابی بورس دادهاند و آن افراد بورسیه اینک از تحصیل فراغت یافتهاند باید این افراد را در رقابت عادلانه با سایر متقاضیان فراخوانی (بدون شرکت آنان در فراخوان) شرکت دهند و در صورتی که این فارغالتحصیلان کف حدِّ نصاب شایستگیهای هیأت علمی را کسب کردندT جذب آنان باید در اولویت باشد.
به گزارش فارس، گویا باید به رئیس مرکز جذب اعضای هیأت علمی وزارت علوم مطالبی را یادآوری و روال بورسیه را برایشان مجدد تشریح کرد، دانشجوی بورسیه زمانی که بورس میشود از همان اول هیئتعلمی است و به همین دلیل هم در بدو شروع به کار به عنوان استادیار پایه 3 ( یعنی با 3 سال سابقه کار) محسوب میشود. اینکه بورس تعهدی برای هیئت علمی شدن نیست و فقط برای این است که چون شرایط این ها خوب بوده شرایطی مهیا کردیم که درس بخوانند، اشتباه است.
این در حالی است که بورسیهها از نخبگان کشور هستند و در صورتی که بورسیه نمیشدند در بهترین دانشگاههای کشور برای تحصیل در مقطع دکتری پذیرش میشدند، چرا که شرایط علمی بهتر از سایرین داشتند.
خوب است رئیس مرکز جذب اعضای هیأت علمی وزارت علوم نگاهی به تعهد محضری که بورسیهها و دانشگاهها امضا کردند، بیاندازد که تاکید دارد فرد بورسیه هیئت علمی دانشگاه و جایابی شده محسوب میشود و فردی که بورس میشود یک بار در وزارت علوم مصاحبه و یک بار هم زمان جایابی مصاحبه میشود.
گویا رضوان طلب فراموش کرده است که در جریان بورس از دانشجو برای محل خدمت آتی تعهد محضری گرفته میشود و در تعهد هم آمده است که این قرارداد دو طرفه است و هیچ کدام از طرفین نمیتوانند آنرا لغو یا نقض کنند.
باید از رئیس مرکز جذب اعضای هیأت علمی وزارت علوم پرسید که اگر بورسیه فقط در امور تحصیل است. این پروسه جایایی و تعهد محضری به چه معنا است؟
اگر بورسیه فقط به معنی تحصیل است. چرا وزارت علوم موظف است که بعد از اتمام تحصیل بلافاصله با دانشگاه مورد نظر مکاتبه کند و از دانشگاه بخواهد که شروع به کار فرد مورد نظر را اعلام کند؟
اگر بورس فقط برای مدت تحصیل است چرا طبق نثر صریح قانون افراد بورسیه باید از شغلهای فعلی استعفا داده و تعهد بدهند که در فلان دانشگاه بعد از اتمام تحصیل شروع به کار میکنند؟
رضوان طلب تاکید دارد که دانشگاهها باید عادلانه و به دور از پیش داوری شرایط بورسیه ها را بررسی کنند، ولی نگفته است که اگر این اتفاق نیفتاد باید چه کرد و آیا در حال حاضر پیش داوری به صورت واضح وجود دارد و اگر دارد چه کسانی این شرایط را به وجود آورده اند!؟