مادر؛ تکرار بی‌پایان عشق در سکوت جهان / بهشت هنوز زیر پای او

به گزارش خبرنگار تابناک در استان کرمانشاه، مادر… تنها واژه‌ای که وقتی بر زبان می‌آید، قلب از حرکت می‌ایستد و نفس‌ها رنگ دیگری می‌گیرند. مادر فقط یک کلمه نیست؛ مادر تمام جهان است که در قالب یک انسان خلاصه شده، و این خلاصه آن‌قدر بزرگ است که آسمان‌ها هم توان وصفش را ندارند.

مادر اولین تصویر در ذهن هر کودک است، همان سایه‌ای که بالای گهواره خم می‌شود و با لالایی‌اش خواب را به چشمانت هدیه می‌کند. همان دستی که وقتی زمین می‌خوری، خاک صورتت را آرام پاک می‌کند و با صدای لرزان می‌گوید: «هیچ چیز نیست… تو قوی‌ای». مادر یعنی کسی که در زمستان‌های سرد، نفسش را گرم‌تر از بخاری کرده تا دست‌های کوچک تو یخ نزند.

هر چین روی پیشانی‌اش، علامتی از سال‌های بی‌خوابی و دل‌نگرانی است. هر تار سپید مو، سندی از نبردی بی‌صدا با رنج زمان. او یاد گرفته است چگونه بخندد، حتی وقتی لب‌هایش میل به خندیدن ندارند. چگونه دعا کند، حتی وقتی تمام آرزوهایش را خرج خوشبختی فرزندانش کرده است.

مادر یعنی پناهگاه بی‌قید و شرط؛ تو هرگز نمی‌پرسی که آیا لایق این همه عشق هستی یا نه، چون مادر بی‌آنکه سوال کند، همه‌چیزش را به تو بخشیده. حتی گاهی عمرش را، حتی گاهی رویایش را، حتی خودش را.

در روزگار پرهیاهوی امروز که آدم‌ها میان شلوغی کار و زندگی گم می‌شوند، مادر همان چراغ ساده و خاموشی‌ناپذیر است که راه بازگشت به خانه را نشان می‌دهد. گاهی تنها نگاهش کافی است که تمام خستگی‌ها فرو بریزد و دوباره از نو متولد شوی.

مادر در سکوتش حرف‌های زیادی دارد. وقتی به دوردست خیره می‌شود، شاید به روز‌هایی فکر می‌کند که کوچک بودی، به زمین خوردن‌هایت، به اولین کلمه‌هایت. شاید به آن زمستانی که بدون پالتو راهی مدرسه شدی، چون تمام پولش را خرج کتاب‌هایت کرده بود.

بوسه‌ای بر دستان مادر، بوسه‌ای بر بهشت است. همان دستانی که جهان را برایت ساختند و هرگز توقعی نداشتند جز دیدن لبخندت؛ و شاید همین حالا، همین لحظه که این کلمات را می‌خوانی، صدای آرام مادر در ذهنت بپیچد… «مواظب خودت باش». جمله‌ای ساده که شاید هزاران بار شنیده‌ای، اما امروز بفهمی که پشت آن، عمری از نگرانی و عشق پنهان بوده است.

به راستی، اگر بهشت زیر پای مادران است، پس هر گام به سوی او، نزدیک‌تر شدن به آسمان است؛ و چه بی‌رحمانه است که تنها روزی در تقویم، بخواهد تمام این عشق را خلاصه کند. برای مادران، هر روز باید عید باشد، هر روز باید شکر باشد، هر روز باید بوسه بر دستانشان باشد.

گزارش: علی حیدری

انتهای پیام/