ریلِ وعدهها در کرمانشاه؛ از کابوس ستونهای مونوریل تا امید سوت نخست قطار شهری
به گزارش خبرنگار تابناک در استان کرمانشاه، پروژه مونوریل کرمانشاه که روزگاری با ستونهای بلند و امیدهای فراوان در قلب شهر قد برافراشت، اکنون در قالب «قطار شهری» مسیر تازهای را در پیش گرفته است؛ مسیری که هرچند تغییر عنوان یافته، اما هنوز درگیر همان دغدغه همیشگی تأمین اعتبار و عبور از وعدههای تکراری است.
بر پایه گزارشهای رسمی، این طرح در سال ۱۳۹۳ با تصمیم شورای عالی فنی کشور از حالت مونوریل به قطار شهری تغییر یافت تا با نیازهای حملونقلی و بافت تاریخی کرمانشاه سازگارتر شود. ستونهای نیمهکاره و رهاشده مونوریل، سالها در حاشیه خیابانهای مرکزی شهر به یادگار ماندند و به نمادی از پروژههای ناتمام شهری بدل شدند.
اکنون، طبق اعلام مدیرعامل سازمان حملونقل ریلی شهرداری کرمانشاه، اجرای فاز نخست این طرح حدود ۶۰ درصد پیشرفت داشته و ۱۰ کارگاه عمرانی در مسیر پروژه فعال است.
وی میزان اعتبار موردنیاز برای تکمیل این فاز را رقم سههزار و پانصد میلیارد تومان عنوان کرده و گفته است که در صورت تأمین منابع مالی، امکان بهرهبرداری از فاز نخست تا پایان سال ۱۴۰۴ وجود دارد.
در عین حال، برخی گزارشها چشماندازی محتاطانهتر را ترسیم کرده و زمان احتمالی افتتاح فاز نخست را تا دو سال آینده پیشبینی کردهاند. این اختلاف زمانی، برخاسته از همان متغیری است که سرنوشت پروژه را رقم میزند: تزریق پایدار اعتبار.
اما چالشهای پروژه تنها محدود به مسائل مالی نیست. عبور مسیر از بافتهای قدیمی شهر، هماهنگیهای بیندستگاهی، پیچیدگیهای فنی و حساسیت افکار عمومی نسبت به میراث شهری از جمله موانعی است که پیشروی کار را کند کرده است. تجربه پرحاشیه مونوریل قم نیز در سطوح مدیریتی کشور، نگاه انتقادی به طرحهای مشابه را پررنگتر کرده و بر حساسیت تصمیمگیریهای جدید در کرمانشاه افزوده است.
در این میان، مسئولان شهری بر این باورند که تکمیل فاز نخست قطار شهری نه صرفاً یک پروژه عمرانی، بلکه گامی برای بازسازی اعتماد عمومی است؛ اعتمادی که سالها در سایه ستونهای نیمهکاره فراموش شده بود. آنان میگویند بهرهبرداری از این خط میتواند روح تازهای در کالبد شهر بدمد و بخش مهمی از گره ترافیکی در محور شرقی ـ غربی کرمانشاه را بگشاید.
اکنون چشم کرمانشاهیها به افق ۱۴۰۴ دوخته شده است؛ سالی که بنا بر وعدهها، قرار است صدای ترمز نخستین قطار شهری در ایستگاههای این دیار طنینانداز شود. با این حال، واقعیت پروژه نشان داده است که مسیر ریلها تنها با برنامهریزی مهندسی پیش نمیرود؛ بلکه با استمرار مدیریت، اعتماد، و بودجه معنا مییابد. کرمانشاه که سالهاست میان یاد ستونها و آرزوی قطار در رفتوآمد است، این بار بیش از هر زمان دیگر به حرکت واقعی روی ریل امید نیاز دارد.
انتهای پیام/