
به گزارش خبرنگار تابناک از استان کرمانشاه، در سپیدهدمان دوازدهم ربیعالاول (و به روایتی هفدهم این ماه مبارک)، مکه مکرمّه شاهد اتفاقی شد که مسیر تاریخ را برای همیشه دگرگون کرد. در سالی که تاریخ با عنوان «عامالفیل» آن را به یاد دارد، «آمنه» دختر وهب، در خانهای ساده و آکنده از آرامش، فرزندی به دنیا آورد که او را «محمد» نام نهادند؛ نوزادی که قرار بود «رحمهً للعالمین» باشد.
با تولد او نسیمهای خوشبو در کوچههای داغ مکه وزیدن گرفت و آرامشی غریب بر دلها نشست. مورخان آوردهاند که در همان لحظات، رویدادهایی شگفتانگیز رخ داد: کاخ کسری در مدائن لرزید و بخشی از آن فرو ریخت، آتشکده فارس که هزار سال خاموش نشده بود، ناگهان خاموش شد و دریاچه ساوه خشکید. این نشانهها، مژده آمدن پیامآوری را میداد که نورش بر ظلمتها غلبه خواهد کرد.
محمد (ص) پیش از آنکه چشم به جهان بگشاید، پدر والامقامش عبدالله را از دست داد و چند سال بعد نیز مادرش را بدرود گفت. با این حال، تحت سرپرستی عبدالمطلب و سپس ابوطالب رشد کرد و از همان کودکی به صدق گفتار و امانتداری مشهور شد. سالها بعد، مردم مکه او را «امین» خطاب کردند؛ لقبی که گواه پاکی و شرافت اخلاقیاش بود.
رسالتی که در چهلسالگی به دوش گرفت، رسالتی جهانی بود؛ آتشی را خاموش کرد که قرنها در دل قبایل شعله میکشید و چراغی برافروخت که تا اعماق خاک و افلاک فروزان ماند. پیامبر اکرم (ص) دست نوازش بر سر یتیمان کشید، بردگان را آزاد کرد و کلمات امید را در دل محرومان نشاند.
امروز، در سالروز ولادتش، نه تنها مکه که سراسر جهان اسلام غرق در نور و شادمانی است. از خیابانهای چراغانیشده کرمانشاه گرفته تا مساجد مدینه، مردم با مدیحهسرایی، پخش شیرینی، چراغونی و قرائت نعت، این روز را گرامی میدارند.
شاعران نیز قصاید فراوانی در وصف او سرودهاند:
چو نور آمدی، شام عالم سحر شد
ز عطر نفسهایت آفاق پر شد
ولادت محمد (ص) نه یک اتفاق تاریخی صرف، که آغاز حرکتی عظیم برای هدایت بشر بود؛ از بیابانهای خشک حجاز تا دلهای تشنه عدالت در هر سرزمین. نامش همچنان بر لبها جاری است و سیرتش چراغ راه نسلهاست.
باشکوهترین میراثی که او بر جای گذاشت، پیام وحدت و مهربانی بود؛ پیامی که امروز بیش از هر زمان دیگری امت اسلامی به آن نیاز دارد؛ و اینگونه، دوازدهم ربیعالاول در تقویمها، تنها یک تاریخ نیست؛ بلکه یادآور بیعت همیشگی با آموزههای پیامبر نور و رحمت است.
انتهای پیام/