گناهی کامل در هوشیاری کامل
همانطور که از اسم نمایش بر می آید باید منتظر پرده‌هایی از دروغ و فریب با چاشنی طنز باشیم، اما داستان به این سادگی ها هم نیست. بلوف زودرس چه در متن و چه در اجرا سراسر نبوغ و خلاقیت است و این نشان از هوش بالای کارگردان و نویسنده کار دارد. البته پیشتر این دو در نمایش «ارکستر» که اواخر سال ۱۴۰۲ روی صحنه رفته بود، توانایی‌هایشان را به رخ کشیده بودند.
نمایش در عین کمدی بودن، لحظات تلخ و سیاهی را هم در خود جای داده که هوشمندانه در دل دیالوگ‌های قوی و حساب شده کاراکترها گنجانده شده است. شاخصه هایی مانند، بی اعتمادی، دروغگویی، خیانت، پوچی روابط، سنگدلی و... که به خوبی و تناسب در سراسر نمایش جای داده شده‌است. تعادل آنقدر حفظ شده که مثلا تماشاگر فرصت نکند حتی بعد از شنیدن ماجرای تهوع آور شکار سنجاب ها دلش بگیرد.
با همه این ها، نمایش از لحاظ اجرا، دارای ویژگی های تامل برانگیز، هوشمندانه و هنرمندانه فراوانی است؛ کارگردان توانسته در شخصیت پردازی به شدت موفق عمل کند، به گونه ای که هر یک از شخصیتها قدرت و جذابیت کافی برای جلب توجه مجزای مخاطب به خود را داشته و تقریبا تا پایان نمایش حفظ می کند. شخصیت‌هایی که بعضا در عین پلیدی، قدری وجدان هم دارند. آنقدر که معتقد باشند: «یک گناه کامل در هوشیاری کامل، چیز خیلی بدی ست»
بازی بسیار هنرمندانه و شیوه مند همه بازیگران از جمله بازی بسیار شاخص، دشوار و هنرمندانه «مهسا ستوده نژاد» که نقش «رِد» را ایفا می نماید، به دلیل استفاده کامل از همه قابلیت ها و حالات و حرکات اعضای بدن، چهره و به خصوص تلفظ خاص و صدا (در رپ خوانی) واقعا ستودنی، هنرمندانه ومثال زدنی است.
در رابطه با طراحی و اجرای گریم و چهره پردازی بازیگران وحتی ریخت شناسی پرسوناژها از رویکردی ترکیبی که آمیزه ای ازنگاه فانتزیک و مایه های کاریکاتوریک است استفاده شده و پرسوناژ ها روی صحنه عملا جلوه های دراماتیک قابل قبولی پیدا کرده اند.
حضور هر پرسوناژی در ارتباط با پرسوناژ مقابل به طور متناقض و پارادوکسیکالی، تقابل گرایانه و همزمان دگر گریزانه است و این کاملا با مضمون و موقعیت پرسوناژهای خاص این نمایش تناسب و هماهنگی دارد.
عرفان شیرنگی درطراحی، شکل دهی و بازی دهی بازیگران و توجه زیاد به مبانی بصری و تجسمی و لحاظ کردن عناصر و نشانه های آن ها در اجرا و حتی لباس و چهره پردازیشان و نیز در شیوه بازی غیرهمسان بازیگران بسیارموفق است.
طراحی لباس که در آن نگره های فانتزیک جلوه پیدا کرده، عملا به شکل گیری بیرونی وظاهری پرسوناژها بسیار کمک کرده است. همچنین دراین اجرا کاربری ژست و حرکات شکیل، به زیبایی و مفهوم زایی نمایش بسیار کمک کرده است.
بلوف زودرس، اجرایی ساختارمند است که برفرم و داشته های بصری و نمایشی تاکید مضاعف دارد. کارکرد وکاربرد هنرمندانه مقوله های کارگردانی، بازیگری، طراحی صحنه و لباس، چهره پردازی، موسیقی و نور در این نمایش به اثبات رسیده است.
بلوف زودرس اثری سرگرم کننده و در عین حال، قابل تامل است که ارزش چند بار دیدن را دارد. لذا تماشای آن برای تئاتر دوستان در شب‌های باقیمانده به شدت توصیه می شود.
/ص/