سرانجام خمره مرموز ارسنجان / بازگشت گنجینه‌ای سفالی به سکوت پژوهشی تخت‌جمشید
به گزارش خبرنگار تابناک در فارس؛صبح روز ۱۷ فروردین، کارگرانی که مشغول نصب تیر چراغ برق در زمینی کشاورزی در جلودر بودند، ناگهان با بدنه‌ای سفالی و عجیب مواجه شدند. شی‌ای بزرگ، نیمه‌مدفون در خاک، که هیچ‌کس در ابتدا تصور نمی‌کرد روز‌ها بعد در صدر خبر‌های میراث فرهنگی استان فارس قرار بگیرد.
اطلاع‌رسانی کاربران شبکه‌های اجتماعی باعث شد تا کارشناسان اداره‌کل میراث فرهنگی فارس به محل اعزام وتصویری که از لحظه بیرون کشیدن این خمره با کمک یک بالابر صنعتی منتشر شد، خیلی زود در فضای مجازی دست‌به‌دست گشت و با موجی از انتقادات نسبت به نحوه جابه‌جایی همراه شد. انتقاداتی که معتقد بودند این نوع انتقال ممکن است آسیب جبران‌ناپذیری به شیء وارد کند.
خمره‌ای که به گفته مدیرکل میراث فرهنگی استان فارس، ابعادی در حدود ۱.۵ متر در ۱.۵ متر دارد، در زمان کشف خالی بوده و شواهد نشان می‌دهد احتمالاً برای ذخیره غلات استفاده شده و خمره پس از انتقال، در مجموعه پژوهشی تخت‌جمشید مستقر شده و قرار است تحت مطالعات دقیق‌تر قرار بگیرد.
محمدثابت اقلیدی معتقد است بررسی‌های اولیه نشان می‌دهد قدمت این اثر به دوران ساسانی بازمی‌گردد، هرچند در ساعات نخست کشف، برخی کارشناسان، آن را به دوره هخامنشی نسبت داده بودند؛ دوره‌ای که با توجه به نزدیکی محل کشف به تخت‌جمشید، گمانه‌زنی‌ها را تقویت می‌کرد.
علیرضا عسکری چاوردی، مدیر پایگاه جهانی تخت‌جمشید، با تأکید بر اینکه محل کشف خارج از حریم این مجموعه بوده، نیز گفت: این اثر به لحاظ جغرافیایی ارتباط مستقیمی با تخت‌جمشید ندارد، اما به دلیل نزدیکی مکانی، در این پایگاه نگهداری می‌شود.
این باستان شناس معتقد است پیش بینی می‌شود پس ازاتمام تحقیقات کامل کارشناسان تلاش می‌شود به موزه تخت‌جمشید، یا حتی محلی مناسب در نزدیکی ارسنجان پس از مرمت قرار بگیرد.
جلودر؛ روستایی با سابقه‌ای سنگی
به گفته مدیر پایگاه جهانی تخت‌جمشید روستای جلودر که اکنون نامش در کنار تخت‌جمشید می‌درخشد، پیش‌تر نیز نشانه‌هایی از تاریخ کهن را در دل خود پنهان کرده وحتی در سال ۱۳۶۱، پایه‌ستونی سنگی متعلق به دوره هخامنشی در همین ناحیه کشف و گمانه‌های وجود بنا‌های مهم با معماری ستون‌دار را تقویت کرده است.
محمد شبیری
انتهای پیام//