روپایی زدن در برف و ارتفاعات/ مردی که در دل سخت‌ترین مسیرها، رکوردهای خارق‌العاده خلق کرد
به گزارش خبرنگارتابناک از فارس، گاهی زندگی در یک لحظه تغییر می‌کند؛ لحظه‌ای که یک اتفاق ساده، مسیری تازه و متفاوت را به رویت می‌گشاید. برای علیرضا خسروی، جوان مرودشتی، این لحظه روزی بود که توپ فوتبالش را به‌جای زمین، به آسمان پرتاب کرد و برای اولین بار روپایی زد. شاید آن روز حتی خودش هم تصور نمی‌کرد که این حرکت ساده، آغازگر یک مسیر ۱۶ ساله شود؛ مسیری که از کوچه‌های مرودشت شروع شد و به رکوردهای جهانی و افتخارآفرینی برای ایران رسید.
روایتی از رکوردها؛ وقتی توپ نماد اراده می‌شود
علیرضا خسروی، که امروز به‌عنوان یکی از چهره‌های ماندگار روپایی‌زنی استقامتی شناخته می‌شود، در طول این سال‌ها رکوردهای شگفت‌انگیزی به نام خود ثبت کرده است؛ ثبت رکورد جهانی روپایی زدن رو به عقب در مسافت ۵ کیلومتری، در ۲ ساعت و ۱۷ دقیقه، بدون توقف و خطا، اجرای حرکت استثنایی روپایی زدن در برف و بالا رفتن از پیست بین‌المللی پولاد کف، دو بار بالا رفتن از ۱۹۹۳ پله برج میلاد، روپایی زدن بین نجف و کربلا در اربعین حسینی و در حالت نشسته روی زانو در بین‌الحرمین، طی کردن مسافت ۷ کیلومتری از حرم حضرت معصومه (س) تا مسجد جمکران با روپایی و... اینها تنها گوشه‌ای از هنرنمایی این جوان مرودشتی است.
آغاز یک عشق؛ از فوتبال تا روپایی
علیرضا، که از کودکی به فوتبال علاقه‌مند بود، می‌گوید: قبل از سال ۸۸ فوتبال بازی می‌کردم، اما روزی به‌طور اتفاقی روپایی زدن را شروع کردم. دوستانم تشویقم کردند و همان تشویق‌ها انگیزه‌ای شد که مسیرم را ادامه دهم.
او پس از مدتی متوجه می‌شود که در روپایی زدن استعداد دارد و تصمیم می‌گیرد به‌طور حرفه‌ای روی این مهارت کار کند.
بالا رفتن از برج میلاد با توپ روی سر!
علیرضا، زمانی که تصمیم می‌گیرد رکورد برج میلاد را با توپ روی سر ثبت کند، با تردید‌های بسیاری از سوی اطرافیانش مواجه می‌شود. او می‌گوید: در همان سال اول که اعلام کردم می‌خواهم رکورد برج میلاد را با توپ بزنم، برخی از دوستانم باور نداشتند که این کار را انجام می‌دهم و برخی دیگر نیز تشویقم می‌کردند. اما خودم مطمئن بودم که این کار را انجام می‌دهم به خاطر پشتکار و علاقه‌ای که داشتم.
این اراده و ایمان به خود در نهایت نتیجه می‌دهد و او توانست رکورد ۱۶۹۳ پله برج میلاد را با گذاشتن توپ روی سرش ثبت کند. او درباره این موفقیت می‌گوید: وقتی رکورد را زدم، حس بسیار خوبی داشتم و خیلی خوشحال شدم. این موفقیت انگیزه‌ای شد برای ادامه دادن به مسیرم.
چالش‌های بی‌پایان
یکی از سخت‌ترین رکوردهای او، بالا رفتن از ۲۹ طبقه هتل چمران شیراز با توپ روی سر، آن‌هم در حالت رو به عقب بود. او این تجربه را چنین توصیف می‌کند: این یکی از دشوارترین برنامه‌هایم بود. باید تمرینات استقامتی زیادی انجام می‌دادم؛ مثل دویدن، کوه‌نوردی، طناب زدن، و آب‌درمانی. موفقیت در این کار‌ها فقط با پشتکار شبانه‌روزی ممکن است.
او که خود در زمینه روپایی استقامتی رکوردهای متعددی را به ثبت رسانده است، به تفاوت این ورزش با حرکات نمایشی اشاره می‌کند و می‌گوید: من شخصاً به استقامت و رکورد زدن علاقه‌مندم، اما باید بگویم که شاید در کشور ما کمتر از پنج نفر باشند که به صورت حرفه‌ای روپایی استقامتی کار می‌کنند. در حالی که در کشور و حتی در سطح جهانی، بیشتر افراد به حرکات نمایشی یا همان فری استایل روی می‌آورند. دلیل اصلی این تمایل، این است که برنامه‌های رکورد برای ثبت یک رکورد ممکن است ماه‌ها یا حتی یک سال طول بکشد و این نیازمند تمرینات شبانه‌روزی و پشتکار فراوان است. به همین دلیل، بیشتر افراد جذب حرکات نمایشی می‌شوند که هم از نظر زمانی کوتاه‌تر است و هم جذابیت بصری بیشتری دارد. البته باید بگویم که حرکات نمایشی هم چالش‌های خاص خودش را دارد و هم سختی‌های ویژه‌ای دارد.
علیرضا درباره احساسش هنگام روپایی زدن در مسیر معنوی نجف تا کربلا می‌گوید: چون اهل‌بیتی هستم، دوست داشتم ارادت خودم را به امام حسین (ع) و اهل‌بیت (س) از طریق این هنر نشان دهم. این کار برایم حس فوق‌العاده‌ای داشت و باعث شد ورزشم رنگ و بوی معنوی بگیرد.
علیرضا در کنار ورزش حرفه‌ای، به کار کشاورزی مشغول است. او دراین‌باره می‌گوید: زندگی خرج دارد. صبح‌ها در زمین کشاورزی کار می‌کنم و شب‌ها تمرین می‌کنم. حمایت خاصی از سوی کسی نداشته‌ام، اما همیشه به یاد خدا و اهل‌بیت بوده‌ام و با دست خالی به اینجا رسیده‌ام.
او به مشکلات و مصدومیت‌هایی که در مسیر رکورد زنی با آن مواجه شده اشاره می‌کند و می‌گوید: به شخصه همیشه به دوستانم توصیه می‌کنم که بهترین روش برای جلوگیری از مصدومیت، استفاده از آب‌درمانی است. این روش تأثیر زیادی در تسکین درد و بهبود آسیب‌ها دارد و می‌توان گفت که تضمین سلامتی است. همچنین، در کنار آب‌درمانی، استراحت یکی از بهترین راه‌ها برای بهبود است. زمانی که تمرینات سختی را پشت سر می‌گذارید یا با فشار جسمانی زیاد مواجه می‌شوید، هیچ چیز مانند استراحت نمی‌تواند بدن شما را بازسازی کند.
او معتقد است موفقیت در هر کاری به پشتکار وابسته است: "فقط علاقه و پشتکار است که شما را به مقصد می‌رساند. اگر خدا بخواهد، هیچ‌چیز غیرممکن نیست. علیرضا در کنار تلاش‌های فردی، همواره بر اهمیت توکل به خدا و احترام به ارزش‌های اهل‌بیت تأکید دارد.
برنامه‌های آینده؛ رؤیا‌هایی تازه در راه است
علیرضا خسروی همچنان در اوج مسیرش قرار دارد و از برنامه‌های آینده‌اش با اشتیاق می‌گوید: بعد از ۱۶ سال روپایی زدن، تازه شروع کرده‌ام! هنوز رکوردهای زیادی دارم که قصد دارم آنها را ثبت کنم.
حکایت زندگی علیرضا خسروی نشان می‌دهد که با اراده و ایمان، هر غیرممکنی ممکن می‌شود. او با یک توپ ساده، به نمادی از تلاش، امید، و عشق تبدیل شده است؛ کسی که مسیرش را از کوچه‌های مرودشت آغاز کرد، امروز الهام‌بخش کسانی است که به دنبال رؤیا‌های بزرگ هستند.
مهدی رحمانیان
انتهای پیام//