تابناک کرمانشاه گزارش می دهد
دلیل افزایش تعداد کودکان کار از فقر اقتصادی و نابرابری است
گروه استان ها - علل افزایش تعداد کودکان کار و متکدی دلایل زیادی دارد که یکی از مهمترین آنها فقر اقتصادی و نابرابری حاکم در جامعه است ویکی از اقدامات اساسی در زمینه رفع معضل کودکان کار این است که به مردم آموزش دهیم به این کودکان کمک نکرده و از آنها خریدی نداشته باشند.
به گزارش خبرنگار تابناک از کرمانشاه؛ علل، پیامدها و راهکارها کودکان کار و سرگردان در معابر عمومی، به ویژه در چهارراه‌های کرمانشاه، به عنوان یک معضل اجتماعی جدی شناخته می‌شود که تأثیرات عمیق و گسترده‌ای بر زندگی‌این کودکان و جامعه دارد این پدیده نه تنها به حقوق اولیه‌این کودکان آسیب می‌زند، بلکه آینده اجتماعی و اقتصادی کشور را نیز تهدید می‌کند.
براساس این گزارش ، علل افزایش تعداد کودکان کار و متکدی شامل فقر اقتصادی و نابرابری‌است. بسیاری از خانواده‌ها به دلیل بیکاری، درآمد ناکافی و نداشتن حمایت‌های اجتماعی و اعتیاد به ناچار از کودکان خود برای تأمین معاش‌استفاده می‌کنند.
نابرابری‌های اقتصادی و اجتماعی و اعتیاد، به ویژه در مناطق حاشیه‌ای و کم‌درآمد،این وضعیت را تشدید می‌کند. عدم دسترسی به علایم نگارشی و نهادهای حمایتی نیز یکی دیگر از علل‌است. کمبود مدارس و نارسایی‌های سیستم علایم نگارشیی، به ویژه در مناطق محروم، مانع از دسترسی کودکان به تحصیل می‌شود.
همچنین نبود برنامه‌های علایم نگارشیی مناسب و فقدان نهادهای حمایتی، شرایط را برای‌این کودکان دشوارتر می‌کند و آنها را به سوی کار در خیابان‌ها سوق می‌دهد.
مشکلات خانوادگی و اجتماعی نیز از دیگر علل‌این معضل‌است. مشکلاتی مانند طلاق، اعتیاد والدین و عدم وجود سرپرست، باعث می‌شود که کودکان به خیابان‌ها بروند.این مسائل اجتماعی به آسیب‌پذیری و ناامنی آنان می‌افزاید.
یکی دیگر از علل افزایش کودکان کار ، شهرنشینی و مهاجرت است زیرا افزایش جمعیت و مهاجرت از روستاها به شهرها، به ویژه به دلیل جستجوی فرصت‌های شغلی، منجر به افزایش تعداد کودکان کار در معابر عمومی‌می‌شود و‌این مسئله به ویژه در شهرهای بزرگ و پرجمعیت مشاهده می‌شود.
پیامدهای اجتماعی و اقتصادی‌این معضل شامل نقص در توسعه انسانی‌است. کار کردن در سنین پایین مانع از دسترسی کودکان به علایم نگارشی و مهارت‌های لازم برای آینده می‌شود و به چرخه فقر ادامه می‌دهد. بروز مشکلات روانی نیز از دیگر پیامدها است.
کودکان کار معمولاً دچار‌استرس، اضطراب و افسردگی هستند که‌این مشکلات روانی می‌تواند تأثیرات منفی بر سلامت جسمی‌و روحی آنان بگذارد لذا قرار گرفتن در خیابان و مواجهه با خطرات مختلف می‌تواند به بروز رفتارهای پرخطر، مانند اعتیاد و بزهکاری، منجر شود و‌این آسیب‌ها نه تنها زندگی فردی کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه بر جامعه نیز تأثیرگذار‌است. در نهایت، تأثیر بر جامعه نیز قابل توجه‌است.
افزایش تعداد کودکان کار و متکدی می‌تواند به کاهش احساس‌امنیت اجتماعی و افزایش نارضایتی عمومی‌منجر شود که‌این مسئله می‌تواند به مشکلات اجتماعی و اقتصادی بزرگ‌تری دامن بزند. برای برون‌رفت از‌این معضل، تقویت نظام علایم نگارشیی ضروری‌است.ایجاد و تقویت مدارس در مناطق محروم و طراحی برنامه‌های علایم نگارشی انعطاف‌پذیر که به کودکان کار امکان ادامه تحصیل را بدهد، می‌تواند به کاهش تعداد کودکان کار کمک کند.
همچنین باید برنامه‌های توانمندسازی برای والدین نیز در نظر گرفته شود تا آنان بتوانند به طور مستقل از کودکان خود حمایت کنند. حمایت از خانواده‌های نیازمند ،برنامه‌های حمایتی شامل کمک‌های مالی، مشاوره‌های اجتماعی، و علایم نگارشی‌های شغلی برای خانواده‌های کم‌درآمد می‌تواند به کاهش فقر و نیاز به کار کودکان کمک کند.این حمایت‌ها باید به صورت هدفمند و با توجه به نیازهای خاص هر خانواده ارائه شود.
برگزاری کارگاه‌های علایم نگارشیی برای والدین و جامعه در مورد حقوق کودکان و آسیب‌های ناشی از کار در سنین پایین می‌تواند به تغییر نگرش‌ها کمک کند همچنین همکاری بین نهادهای دولتی و غیر دولتی نیز ضروری‌است.
همکاری بین نهادهای دولتی، سازمان‌های غیردولتی و جامعه محلی برای‌شناسایی و حمایت از کودکان کار و سرگردان می‌تواند مؤثر واقع شود.این همکاری‌ها باید شامل برنامه‌های مشترک برای توانمندسازی کودکان و خانواده‌ها باشد.
در نهایت،ایجاد مراکز حمایتی و توانمندسازی برای ارائه خدمات علایم نگارشی، روان‌شناختی و اجتماعی به کودکان کار و سرگردان می‌تواند به‌این کودکان کمک کند تا از‌این وضعیت خارج شوند و به جامعه برگردند.این مراکز باید از تیم‌های متخصص شامل روان‌شناسان، معلمان و مشاوران اجتماعی تشکیل شوند.
در نتیجه، کودکان کار و سرگردان در کرمانشاه نیازمند توجه و اقدام فوری هستند. حل‌این معضل نیازمند یک رویکرد جامع و چند بعدی‌است که شامل تقویت نظام علایم نگارشی، حمایت از خانواده‌ها، علایم نگارشی و آگاهی‌رسانی، و همکاری بین نهادها باشد. با اجرای‌این راهکارها، می‌توان به آینده‌ای بهتر برای‌این کودکان و جامعه کمک کرد و از بروز آسیب‌های اجتماعی بیشتر جلوگیری نمود.