یادداشت دکتر کریم سامبرانی؛حاشیه نشینی یک پدیده شهری است که از نبود یک برنامه مدون برای توسعه ساختار شهری نشات گرفته است.
متاسفانه شهر تبریز نیز در این سالیان متمادی از این پدیده رنج می‌برد و وظیفه مدیریت شهری و شورای شهر است که برای حل این مشکل حاشیه نشینی اقدامات درست و اورژانسی انجام بدهد . چرا که اگر خدای ناکرده یک حادثه ای رخ دهد ساختار این مناطق بگونه ای است که اد فاجعه ای دردناک رخ دهد. اخیراً یکی از اقداماتی که شورای شهر و شهرداری تبریز در نظر دارد ایجاد یک شهرک به نام شهرک جوانان هست که باید در این شهرک قبل از اسکان مطالعات اجتماعی و روانشناختی و شهری انجام گیرد تا از معایب بعدی در امان باشد
همزمان با افزایش نقاط حاشیه ای شاهد گسترش بی رویه نابرابری های اجتماعی را هستیم. مثلا چرا نباید مراکز تفریحی و سرگرمی در مناطق کمتر توسعه یافته شهر ایجاد شود.چرا نباید شورای شهر تبریز مشوق های ویژه ای برای سرمایه گذاری در مناطق محروم و حاشیه ای شهر در نظر نگیرد؟
باید شورای شهر در تصمیم گیری های خود عدالت شهری را در نظر بگیرد. باید شورا یک استراتژی همه جانبه برای تمام مناطق شهر تنظیم کند.
اعضای شورای شهر باید در عمل و نه در حرف دنبال رفع این مشکل باشند.
ایجاد تعامل و حضور همیشگی در مناطق حاشیه ای می‌تواند چاره ساز این مشکلات شود.تعامل رو در رو با ساکنین این منطقه راه حل بسیار خوبی برای رفع مشکلات پیش آمده است. مدیریت شهری هم باید با ایجاد مشوقهای ویژه ای در آسکان سریع ساکنین این مناطق در مناطق امن شهری شود