به گزارش تابناک از بندرعباس؛ پایان قرن 13 شمسی سالی بسیار پر فراز و نشیب را تجربه کرد و می توان گفت بعنوان یکی از تلخ ترین سالهای عصر معاصر در اذهان مردم ایران خواهد ماند چرا که در این سال هزاران تن جان خود و مال خود را با دلایلی خاص از دست دادند؛ از سیل و زلزله تا کرونا و شلیک به هواپیما و ناو جنگی؛ پایان قرن سیزدهم شمسی آنقدر تلخ گذشت که به جرات می توان گفت کمتر خانواده ای را می توان یافت که در این سال کامش تلخ نشده باشد.
در بین تمام این سختی ها اما تلخی های دیگری سر برمی آوردند که دیگر نمی شود آن را به پای ابر و باد و مه و خورشید و فلک نوشت و عامل اصلی آن فقط بی تدبیری است؛ از کودکی یاد گرفته ایم که هر چیزی چاره دارد به جز "مرگ" و آیه ی "اناالله و انا الیه الراجعون" زیباترین توجیه برای مرگ است اما برای پراید +100 چه توجیهی می توان یافت!
افزایش قیمتی هایی که اجناس را به صد ها برابر بیش از قیمت واقعی خود رسانده است همه و همه حاوی یک پیام است جهالت در مدیریت یا خیانت!
یکی از این افزایش های سرسام آور در کشور که البته همیشه بوده است اما در 99 و 1400 به اوج خود رسیده است افزایش بیش از اندازه ی قیمت مسکن و اجاره بها بود که مجلس موسوم به انقلابی هم مهار آن را به یکی از اهداف اصلی و شعارهای خودش مبدل کرد؛ البته بر تلاش بسیاری از نمایندگان مجلس هم نباید چشم بست آنها در شروعی طوفانی و با نطق هایی آتشین طرح مالیات بر خانه های خالی را به جریان انداختند تا بتوانند تا حدودی قیمت ها را در این حوزه کنترل کنند؛ با عزم دولت برای اجرای این قانون شاهد تاثیرگذاری نسبی بر بازار مسکن شدیم طبق اعلام وزیر راه و شهرسازی اجرای این قانون در 3 ماهه آخر سال 99 موجب کاهش 25 درصدی قیمت مسکن شد! اما این موضوع هم نتوانست فشار اقتصادی را از روی مردم کم کند؛ طرح دیگر مجلس تدوین طرح مسکن ملی بود؛ اقدام ملی تولید مسکن طرحی بود در مشابهت مسکن مهر که قرار است اجرای آن کسانی که مسکن ندارند را صاحب خانه کند اما همین طرح هم سنگ اندازی هایی را برای مردم به همراه داشت؛ یکی از اصلی ترین سنگ اندازی هایی که موجب آزار مردم شده است اولین گام در این طرح بود؛ بعد از ثبت نام و مشخص شدن نام متقاضیان واجد شرایط مسکن ملی؛ متقاضیان 15 روز فرصت داشتند که 600 میلیون ریال به حساب مسکن و شهرسازی واریز نماید؛ همین مرحله اول این طرح نشانگر این بود که قرار نیست در این طرح هم حق به حق دار برسد چرا که اگر این طرح برای خانه دار مستضعفین بود در وهله اول واریز 60 میلیون تومانی را قرار نمی دادند چرا که شخصی که بتواند در 15 روز این مبلغ را فراهم کند قطعا طی سالیان متمادی ای که از عمرش گذشته بود توانسته بود خانه ای در حد و اندازه مسکن ملی و یا در کیفیت مسکن مهر برای خود دست و پا کند.
چه بسیار بودند خانواده هایی در مهلت 15 روزه خود را به آب و آتش زدند تا این مبلغ را جور کنند و نتوانستند؛ در همان ایام با یکی از افرادی که نامش برای طرح اقدام ملی مسکن درآمده بود به اداره مسکن و شهرسازی مراجعه کردیم تا ببیند امکان افزایش مهلت برای فراهم کردن مبلغ 60 میلیونی وجود دارد که با این پاسخ روبرو شد که به جز این 60 میلیون تومان در ظرف کمتر از یک ماه باید 30 میلیون دیگر واریز کنند و به کلی بی خیال این طرح شد.
گذشته از این اکثر کسانی که مستاجر هستند مبالغی که شاید یک مقدار در سطح افراد عادی جامعه بالا قلمداد شود را بعنوان پول پیش منزلی که در آن سکونت دارند پرداخت کرده اند و اختصاص دادن آن به این طرح کاری غیرممکن است چون از طرفی معلوم نیست این خانه ها چه زمانی تحویل متقاضیان شود و همچنین مستاجران تا آن زمان مسکن خود را از کجا باید تامین کنند.
آشفتگی بازار مسکن در ایام کرونایی و بالارفتن بی چون و چرای سرمایه ای که مستاجران به امید خانه دار شدن با خرید خورد خورد طلا انجام داده بودند بر باد چرا که حتی خانه هایی که در آن ها ساکن بودند هم به یکباره صاحب خانه ها هم پول پیش را و هم اجاره بها را افزایش دادند و مستاجران بیش از پیش در مشکلات غوطه‌ور شدند!
آنچه در این شرایط بر همگان روشن است این است که دولت هیچ عزم جدی ای برای از بین بردن حباب مسکن ندارد و شرایط روز به روز سخت برای مستاجران سخت تر می شود و خدا می داند این اسب افسار گسیخته تا کجا می خواهد بتازد!
انتهای پیام/