به گزارش تابناک هرمزگان؛ بیش از یک سال است که ویروس منحوس کرونا جامعه جهانی را درگیر خود کرده است و هر روز رکوردهای فراوانی را ثبت می کند گذشته از آمار بالای مرگ و میر ناشی از کرونا این ویروس برای کسب و کارها هم روزگار را خراب کرده و موجب تنگ شدن معیشت خیلی از افراد جامعه شده است.
شاید تنها اصنافی که حیات اقتصادی شان خیلی دچار مشکل نشد فروشندگان مواد غذایی و مواد بهداشتی بودند که خیلی کسب و کارشان تحت الشعاع همه گیری قرار نگرفت اما دیگر کسب و کارها چه از سوی ویروس و چه از سوی سیاستگذاری ها و محدودیت ها تحت فشار قرار گرفتند.
در ابتدای سال 99 که همراه با ماه های اول همه گیری کرونا بود حرکت های مومنانه ای در حوزه حمایت از کسبه و کسب و کار ها شکل گرفت که این استدلال را در نظر داشت که در یکی دو ماه آینده یعنی با گرم شدن هوا ویروس کرونا بار سفر را از کشور خواهد بست و قصد عزیمت می کند اما این نظریه با بالارفتن آمار مبتلايان در استان گرمسیری همراه با آغاز فصل گرما شکست خورد و هم اینک هم که در آستانه دومین فصل گرمای کرونایی هستیم هنوز به اتمام نرسیده است.
در ماه های ابتدایی آغاز همه گیری کرونا یکی از حرکات های کمک مومنانه که در راستای حمایت از کسبه انجام شد صحبت با مالکین مغازه ها و مراکز تجاری برای معاف کردن یا به تعویق انداختن دریافت اجاره بها بود که متاسفانه در همان ماه های اول به فراموشی سپرده شد؛ البته این را هم باید بگوییم که در اکثر اوقات سال فعالیت مراکز تجاری و پاساژ ها در حال انجام بود و همین موضوع هم به هر صورت تاحدودی فشار را برروی کسبه کاهش می دهد اما آنچه عیان است این است که قطعا درصد فروش کسبه نسبت به سالهای گذشته و شرایط عادی غیر کرونایی بسیار متفاوت تر شده است و با کاهش خرید و فروش روبرو بوده است و این را با مقایسه ی مراجعت خودمان به بازار در ایام غیرکرونایی با ایام کرونایی درخواهیم یافت البته مسائل دیگری نیز مانند افزایش قیمت کالا و خدمات و پایین آمدن قدرت خرید مردم هم در این امر با قوت دخیل بودند.
در حوزه فروش کالا ورود و گسترش آنلاین شاپ ها با تکیه بر ظرفیت فضای مجازی و شبکه های اجتماعی دیگر مسئله ای بود که در کاهش درآمد کسبه موثر بود و قطعا یکی عوامل اصلی ای که مردم را به این سمت و سو سوق داد همین ویروس کرونا و محدودیت هایی است که برای مراجعه حضوری در میادین ایجاد کرده بود.
یکی دیگر از کسب و کارهایی که در زمره بیشترین آسیب دیدگان از حضور کرونا در جامعه بود صنف آرایشگاه ها و سالن های زیبایی بود که به جز اینکه همیشه جزو اولین دسته از کسب و کارهایی بودند که حکم به تعطیلی آنها داده می شد ترس مردم به دلیل تبلیغاتی که در رادیو تلویزیون انجام می شد باعث می شد کمتر به این مراکز مراجعه کنند.
با تمام این تفاسیر اما شاید به جرئت بتوان گفت بیشترین آسیب از کرونا متوجه جامعه فرهنگ و هنر شد زیرا با انتشار اولین اخبار از مشاهده مبتلايان به کرونا در کشور تمام برنامه های فرهنگی، جشنواره ها،کنسرت ها و ... ممنوع شد و اهالی فرهنگ و هنر عملا خانه نشین شدند.
در این بین اما افرادی که به شغل های فنی و خدماتی مشغول هستند بنا به گفته خودشان خیلی تاثیری از کرونا نپذیرفته اند و بیشتر به دلیل رعایت پروتکل های بهداشتی شرایط ارائه خدماتشان سخت تر شده است.
البته گروهی از این قشر که باید خدمات فنی در منازل مردم ارائه دهند رنگبندی های کرونایی موجب میشود در شرایط قرمز به دلیل ترس مردم کارهایشان در حد نصف و یا بیشتر کاهش پیدا کند.
بوم گردی ها، هتل ها و کسانی هم که کسب و کارشان در حوزه گردشگری می باشد هم بسیار متضرر شده اند.
همه این ها که گفتیم نیاز به یک مدیریت مدبرانه دارد تا کسب و کارها که موجب حیات یک کشور هستند بتوانند سر پا بمانند و عملا دلیل انتخاب دولت ها برای مدیریت یک کشور هم راهبری، حمایت و خدمات دهی به این کسب و کارها و مردم است وگرنه به حال خود رها کردن کسب و کارها که نیاز به آقا بالاسر ندارد و با توجه به اینکه اکثر مراکز تجاری و فرهنگی متعلق به شهرداری ها، مراکز دولتی یا با واسطه و بی واسطه بانک ها می باشد با یک سیاست گذاری حمایت گرانه می شد بسیاری از ضررها را به حداقل رساند.
انتهای پیام/علی ستاری