محسن چاوشی خواننده پرآوازه فارسی زبان که مدتی است در کنار کار موسیقی به جمع خیرین برای کمک به زندانیان پیوسته است.در جدید ترین پست فضای مجازی خود کمک به زندانیان کهگیلویه را به اشتراک گذاشته است.
به گزارش تابناک کهگیلویه و بویراحمد ، بهرام پوربهزاد فرهنگی اهل شهرستان چرام و فعال در امور خیریه مربوط به آزادی زندانیان در واکنش به این اقدام خیرخواهانه چاوشی طی یادداشتی نوشت :
به نام خدا
*چو نیکی کنی، نیکی آید برت.*
شکسته وار به درگاهت آمدم که طبیب
به مومیایی لطف تو ام نشانی داد
تنش درست و دلش شاد باد و خاطر خوش
که دست دادش و یاریّ ناتوانی داد
خوب می دانم و می دانی که بغض و حزنِ آمیخته در لحنِ صدا و حنجره ات دردِ مشترکِ انسانهایِ دردمندیست که سنگینی بارشان را به تمامی بر دوش حمل می کنی و در پایان، این حزن و بغض و اندوه را با تناقضی اسرار آمیز و با مصداق:
"دو صد گفته چون نیم کردار نیست"به شادی و طرب بدل می کنی و می رقصی و می رقصانی و فریاد می زنی که:ای لولیِ بربط زن تو شادتری یا من؟ و اُجاق هایِ خاموش را با حرّاقه ای از آتشِ همیشه فروزانِ شمس(عشق) فروزان می کنی و خانه یِ دل ها را گرم!
حیفم آید که با یک نام صدایت کنم که در نام نمی گنجی و با آدمیّتت،آدمی و آدمیّت را زنده کرده ای و شامّه ها را پر از بوی انسانیت!
در حقیقت که نامت نیز چون کردارت با مسمّاست:نیکوکاری که چاوُش و جلودار و رهبرست و پیشقراولِ نیکوکاران یعنی حضرت عشق"محسن چاووشی"!
نامت جاودانست وعزّت و اعتبارت هر روز افزونتر و جان ها فدای مردم نیکونهاد باد!
گل بی خار میسّر نشود در بستان
گل بی خارِ جهان،مردم نیکو سِیَرَند
جهان یادگار است و ما رفتنی
به گیتی نماند به جز مردمی
بسی مفتخریم و بر خود می بالیم که خداوندِ یاریگر و دستگیر، این الفت و معرفت را ارزانی داشت تا مردمِ این استانِ محرومِ کهگیلویه و بویراحمد نیز از گره گشایی و چراغ افروزیِ ایشان بی نصیب نمانَد و 17 نفر از محبوسینِ مالیِ زندانِ شهرستانِ کهگیلویه و یک نفر از محکومینِ به قصاصِ قتل ناخواسته، بعد از تحملِ مدّتِ 7 سال حبس در زندان مرکزیِ یاسوج، رهایی یابند و به آغوش گرم خانواده هایشان برگردند و دعا گویِ دستان بخشنده ای باشند که مقدّس تر از دست هاییست که برای دعا کردن به آسمان بالا می روند و خوشبختی آن ها در گروِ تلاششان برای خوشبختیِ دیگران است.
گفتم هوای میکده غم می بَرَد ز دل
گفتا خوش آن کسان که دلی شادمان کنند
همچو خورشید به ذرّاتِ جهان قسمت کن
گر نصیب تو ز گردون، همه یک نان باشد
نباشد همی نیک و بد پایدار
همان به که نیکی بُوَد یادگار
مراتبِ سپاسگزاری، حق شناسی و قدردانیِ خود را از این بزرگمردِ نیکونهادِ نیکوسرشت اعلام می دارم و به احترامش کلاه از سر برمی دارم و به حرمتِ همّتِ بلندش در پاسداشتِ انسانیّت، دست بر سینه می گذارم و تعظیم می کنم و خاضعانه از کسانی که خداوند تمکّن و توانی به آن ها داده، تقاضا دارم که با سهیم شدن در چنین کارهای نیکی، نام خود و انسانیّت را جاودان نگه دارند:
به مهر آویز و جان را شادمانی ده که این آئین
همه شادیست فرمانش، همه یاریست قانونش
و کلام را با لبخندِ رضایتی و زمزمه ی شعری از مولانا که قطعه ای از اجرایِ این بزرگ مرد است به پایان می برم و آرزومندِ روزی هستم که رها شدگان و از قفس پریدگانِ این بزرگ مردِ سخاوت پیشه به عدد بیست هزار برسد و در ضیافتی که شایسته ی حضرت عشق است بر خوانِ گسترده ی لر تبارانِ شهرستانِ چرام میهمان گردد و با شادمانی و پایکوبی میزبانِ شکوهش باشیم و با افتخار بگوییم که:
رواقِ منظر چشمم آشیانه ی توست
کرم نما و فرود آ که خانه، خانه ی توست
ای قوم به حج رفته کجایید، کجایید
معشوق همینجاست بیایید، بیایید
معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار
در بادیه سرگشته شما، در چه هوایید
گر صورتِ بی صورتِ معشوق ببینید
هم خواجه و هم خانه و هم کعبه شمایید
با احترام و قدرشناسی
