به گزارش تابناک قم، فاصله پردیسان با مرکز شهر قم تنها ۱۰ کیلومتر است. جایی در جنوب غربی شهر قم با جمعیتی بیش از ۲۵۰ هزار نفر که از اقوام و قشرهای مختلف ایران در آن ساکن شدهاند. متاسفانه از زمان احداث شهرک پردیسان در سال ۷۷ به دلیل عدم توجه به توسعهی زیر ساختها و رسیدگی به امور ساکنان این شهرک، نه تنها مشکلات عدیدهی آن کاهش نیافته، بلکه به دلیل ازدیاد روز افزون جمعیت، در بسیاری از حوزهها با مسائل و مشکلات جدید مواجه شده است. بی توجهی مسئولان در دورههای مختلف و انداختن بار مسئولیت به گردن یک دیگر، روز به روز بر آلام ساکنان مظلوم این شهرک افزوده است.
مهمترین مشکل این جدانشینی اجتماعی پردیسان ناشی از سیاستهای غلط حوزه مسکن و مقررات ناکارآمد حوزه شهرسازی بوده که نارضایتی ساکنان این منطقه را به دنبال داشته است. اگرچه بلوار الغدیر سالها بار حمل و نقل پردیسان را به دوش کشید و اخیراً نیز بلوار آیت الله بروجردی و بلوار زائر تا حدی زیادی سطح دسترسی ساکنان پردیسان را به قم افزایش داد، اما این مسیرها مشکلاتی همچون پیچهای تند در بلوار بروجردی و ناقص ماندن ادامهی بلوار زائر را دارد که همچنان نیازمند توجه مسئولین امر در رفع موانع و تکمیل مسیرهای دسترسی به پردیسان میباشد.
ضعف شدید در ایجاد مراکز و نهادهای خدماتی و ارائهی خدمت به مجتمعهای مسکونی و نیز نبود زیرساختهای ایجاد اشتغال از جملهی محدودیتها در شهرک محسوب میشود که نتیجهی آن، بدل شدن پردیسان به یک خوابگاه بزرگ است. مشکل بین اداره کل راه و شهرسازی و شهرداری در ایجاد مراکز تجاری و رفاهی که میتواند افزایش رفاه ساکنان را به دنبال داشته باشد، همچنان پا برجاست. گرهای که با پا در میانی رئیس سابق مجلس که خود نماینده قم بود نیز حل نشد!
تاکنون گذشت زمان و تغییر مدیریتها مشکلات این منطقه را حل نکرده و اگر بازهم مسئولان استان و شهر بخواهند از گزینه خریدن زمان برای حل مشکلات ساکنان این منطقه استفاده کنند، چیزی بجز فرصت سوزی نصیب مردم این منطقه نخواهد شد. توزیع و تکمیل خدمات در پردیسان میتواند برای شهر قم منشاء فایده بوده و رضایتمندی اجتماعی در سطح استان به ویژه شهر قم را تعمیم و توسعه دهد. اما محروم نگاه داشتن این منطقه از امکانات و خدمات در هیاهوی فضای بروکراتیک و کاغذ بازی دردی از مردم دوا نکرده و نخواهد کرد.
میدانیم که توجه به پردیسان صرفاً مطرح کردن مشکلات عدیده آن نیست، اما یادآوری آن در قالب یک یادداشت ممکن است مجددا توجه مسئولان را به خود جلب کند. به عنوان مثال طراحی خیابانهای این منطقه به گونهای است که نه تنها به افزایش جمعیت آینده توجه نشده، بلکه در حال حاضر هم بار ترافیکی بعضی از خیابانها به ویژه در مناطقی که تراکم مجتمعهای آپارتمانی بیشتر است، مشکل ساز شده است.
معضل و مشکل فاضلات و آبگرفتگی معابر بخصوص در زمان بارندگیهای شدید، خود قصهای است پر غصه. موضوعی که درک آن برای بسیاری از مسئولان دشوار است و بیش از هر کسی بانوان پردیسان آن را به درستی درک میکنند. زمانی که پس زدگی فاضلاب در وسط خانه هایشان آنها را با مشکلات عدیدهای مواجه میسازد و هنوز هم این مشکل لاینحل مانده است.
در کنار این مشکلات و کاستی ها، محدودیت خدمات و امکانات فرهنگی، هنری، اجتماعی و ورزشی در این منطقه و عدم دسترسی به این امکانات موجب بروز بسیاری از آسیبها گردیده که محترمانه از کنار آن عبور میکنم.
یکی از عوامل کنترل آسیب اجتماعی در جامعه، ورزش و توجه به نشاط و سلامت جامعه است. پردیسان با وجود داشتن ۲۰ نهاد آموزشی، بیش از ۳ هزار دانشجو و ۱۵ هزار طلبه مشغول تحصیل، انتظار میرود یکی از قطبهای فرهنگی و ورزشی فعال استان قم باشد که نه تنها اینگونه نیست، بلکه به پاشنه آشیل استان در زمینه فرهنگی نیز تبدیل شده است و وعدههای انتخاباتی نامزدهای مجلس و شورا تاکنون هیچ گرهای از مشکلات پردیسان باز نکرده است.
در زمانی که نماینده قم ریاست مجلس را عهده دار بود و به لحاظ توان اجرایی قدرت بسیار بالایی داشت، موضوع بازگشایی معبر شهرک مهدیه به پردیسان نیز در کش و قوس مصلحتها به فراموشی سپرده شد تا همچنان این مشکل کهنه و قدیمی یکی از مهمترین مسیرهای دسترسی به پردیسان را بسته نگاه دارد. مشکلی که اگر مدیران و مسئولان شهری همت میکردند در آن زمان با نگاه حاکمیتی قابل حل بود.
انتظار میرود با توجه به محدودیت زیرساختهای فرهنگی، ورزشی و مذهبی به علاوه کمکاری و ضعف عملکرد در عرصه فرهنگی، تقویت نهادهای اجتماعی، ایجاد و ساماندهی مراکز مشاوره زنان، توجه به بخشهای مختلف نخبگی در دستور کار مراکز ذیربط قرارگرفته و با تدوین پیوستهای فرهنگی اجتماعی برای طرحهای عمرانی، ارتقای زیرساختهای فرهنگی و تخصیص بودجه خاص برای این منطقه، شرایط فرهنگی اجتماعی پردیسان به شرایط قابل قبول حداقلی که منطبق با پارامترهای توسعه شهری باشد تغییر وضعیت دهد.
ارتقاء فرهنگی اجتماعی در جامعه نیازمند همکاری همه دستگاهها و نهادهاست. از جمله مراکزی که میتوانند نقش تأثیرگذاری ایفا کنند، مساجد و روحانیون مستقر در این مراکز فرهنگی و مذهبی هستند. همکاری و حمایت دستگاههایی، چون اوقاف، سازمان تبلیغات، دفتر تبلیغات، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و شورای فرهنگ عمومی که وظیفه و ماموریت سازمانی آنها در حمایت از مساجد فعال امری واضح و مبرهن است، میتواند در تحقق این مهم نقش بسزایی داشته باشد.
معصومه آمره
فعال فرهنگی، اجتماعی