در پی برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و قطعی شدن پیروزی بایدن در این انتخابات، ترامپ که پیش از این خود را پیروز انتخابات با فاصله زیاد از بایدن می دید دچار شُکی سیاسی و روانی شد. پیش از این ترامپ باور داشت که تبدیل به رئیس جمهوری تاریخ ساز در آمریکا خواهد شد اما به یکباره کاخ آمال وی با اقبال مردم به گزینه مقابل او فرو ریخت لیکن در اینجا توجه به نکته ای مهم به نظر می‌رسد که تلاش شده است توسط رسانه های آمریکا کمرنگ شود: اینکه دلیل اقبال مردم به گزینه مقابل ترامپ که از ویژگی مثبت حائز اهمیتی نیز برخوردار نیست، چه بود؟
این موضوع را در یک بند می‌توان خلاصه کرد: ترامپ چهره واقعی دموکراسی آمریکایی را به نمایش گذاشت، چهره ای که در دهه های گذشته تلاش شده بود به انحاء گوناگون بزک شود، ترامپ ماهیت برده داری دموکراسی آمریکایی را در برابر چشمان همگان به رخ کشید، وی اولویت داشتن منافع آمریکا و رژیم صهیونیستی بر سایر منافع و حتی موجودیت سایر مردم جهان را فریاد زد، ترامپ حتی اهمیت آمریکا را بیشتر از پیمان های جهانی ای می دانست که ضامن موجودیت و ادامه حیات بشر هستند از جمله پیمان های زیست محیطی؛ هرچند رسانه های آمریکایی تلاش کردند که این اقدامات را به ترامپ منتسب کنند اما بر کسی پوشیده نمانده است که این ها چیزی نیست جز واقعیت پنهان شده دموکراسی و حکومت داری آمریکایی که خود مردم آمریکا از آن نفرت دارند.
روزهای گذشته این این واقعیت بیش از پیش نمایان شد و شب چهارشنبه اوج نمایشی بود که واقعیت دموکراسی آمریکایی و شکنندگی آن را در برابر چشم جهانیان قرار داد، از این رو برای درک تحولات گذشته توجه به چند نکته مفید خواهد بود:
1- دموکراسی آمریکایی به عنوان مهمترین وجه لیبرال دموکراسی با بحران های متعددی در درون خود دست و پنجه نرم می‌کند چرا که از سویی شعار حاکمیت مردم بر سرنوشت خود را می‌دهد اما از سوی دیگر با بهره از ابزار و وسایل گوناگون از جمله رسانه تلاش دارد تا نیت و خواست خود را بر مردم تحمیل کند و با بررسی سابقه تحولات سیاسی نه تنها در آمریکا بلکه در بسیاری از کشورهای غربی به سادگی می‌توان ابعاد این واقعیت را درک کرد؛
2- سبک زندگی آمریکایی یا غربی در دنیای حاضر به پایان راه خود بسیار نزدیک شده است؛ چرا که از سویی منادی این سبک زندگی یعنی آمریکا با بحران های متعدد سیاسی و اقتصادی مواجه گردیده و از سوی دیگر روز به روز شاهد کاهش جذابیت آن برای مردم جهان هستیم و عملکرد بدون ظاهرسازی ترامپ این افول جذابیت را سرعت دوچندان بخشیده است؛
3- دیگر همچون گذشته شعارهای آرمانگرایانه و برتری طلبانه، مردم آمریکا را اقناع نمی‌کند، چرا که علیرغم پمپاژ تبلیغاتی رسانه‌های گوناگون، مردم آمریکا به واقعیت پوشالی دموکراسی آمریکایی و این شعارها پی برده اند و دیگر تعهدی نسبت به آن ها ندارند. حضور در ساختمان کنگره و تخریب بخش‌هایی از آن حکایت از همین اعتراض مردم آمریکا به ساختارهای سیاسی کشورشان دارد؛
4- به عنوان آخرین نکته باید توجه داشت که حوادث کنونی نشانه مهمی از آغاز پایان هژمونی آمریکا و تحقق افول این به ظاهر امپراتوری در جهان است؛ افولی که با ضعف عملکردی آمریکا در مهار بیماری کرونا سرعت مضاعف یافت و با عدم تعهد مرد اول آمریکا به ساختارهای سیاسی این کشور و زیرسؤال بردن آن ها واقعیت خود را نه تنها بر سیاستمداران آمریکایی بلکه بر مردم جهان آشکار ساخت و اکنون به اذعان همگان محکم تر از گذشته می‌توان اذعان کرد که سال‌های آینده، سال‌های پایانی حیات سیاسی آمریکا در سرنوشت سایر کشورهای جهان است.