کد خبر: ۹۰۸۶۳۷
تاریخ انتشار: ۲۲ مهر ۱۳۹۹ - ۰۷:۴۱ 13 October 2020

 

محبت زیاد باعث سلب آزادی کودکان می‌شود

ایسنا/لرستان یک روانشناس گفت: زمانی که به کودک زیاد توجه و محبت شود آزادی و استقلال از او سلب می‌شود و او قدرت و توان تصمیم‌گیری نخواهد داشت، چراکه والدین به دلیل حمایت‌گری و توجه زیاد به جای او تصمیم می‌گیرند.

مریم کرم‌الهی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اهمیت ابراز علاقه به کودک، اظهار کرد: یکی‌از شیوه‌های تربیتی که امروزه در بسیاری از خانواده‌ها به ویژه تک فرزندان دیده می‌شود، شیوه فرزند پروری آسان‌گیر است که در این روش والدین با آزاد گذاشتن بیش‌از حد، پذیرش بی‌قید و شرط خواسته‌های کودک و نداشتن حد و مرز کودکان خود را تربیت می‌کنند.

وی با اشاره به اینکه محبت کردن به کودک امری دو طرفه است، افزود: در این صورت هم والد و هم کودک باید از آن لذت ببرند و تصور والدین این است که هر چقدر محبت یک طرفه و به نفع کودک باشد، مهربان‌تر هستند.

کرم‌الهی بیان کرد: بسیاری از والدین به خود سختی‌های زیادی می‌دهند و چند شیفت کار می‌کنند تا امکانات کافی برای فرزندانشان را فراهم کنند، اما این کار باعث می‌شود کودکان پُرتوقع شوند و انتظار برآورده شدن تمام خواسته‌هایشان را داشته باشند.

این روانشناس تصریح کرد: زمانی که به کودک زیاد توجه شود آزادی و استقلال از او سلب می‌شود و کودک قدرت و توان تصمیم‌گیری نخواهد داشت، چراکه والدین به دلیل حمایت‌گری و توجه زیاد به جای کودک تصمیم می‌گیرند و این کودکان در آینده با مشکلاتی همچون اعتمادبه‌نفس پایین، ناتوانی در انجام امور خود و ترس از شکست مواجه خواهند شد.

وی در رابطه با آثار منفی توجه بیش‌از حد به کودک، افزود: کودکانی که بیش‌از حد مورد توجه والدین خود هستند قدرت تصمیم گیری ندارند، زیرا فرصت فکر کردن برای انجام کارها را از آن‌ها می‌گیرند و اغلب والدین بر روی کار کودکان نظارت دارند و همین امر باعث می‌شود در بزرگسالی ناسازگار شده و سرکشی کنند.

کرم‌الهی افزود: باید والدین روش‌های تربیتی خود را اصلاح کنند و زمانی به کودک خود محبت خالصانه داشته باشند که آن عمل هم برای آن‌ها و هم برای کودک لذت بخش باشد.

این روانشناس با اشاره به این‌که احساس امنیت عاطفی یکی‌از نیازهای مهم کودک است، عنوان کرد: احساس امنیت از طریق محبت کردن به کودک و تأیید او حاصل می‌شود، کودک باید احساس کند که پدر و مادر و اطرافیان او صمیمانه دوستش دارند و او را به‌عنوان یک فرد تأیید می‌کنند.

وی ادامه داد: کودک در صورتی می‌تواند نگرشی مثبت و پایدار نسبت به زندگی داشته باشد که محبت و تأیید پایدار و یک‌نواختی از طرف خانواده دریافت کند، بنابراین پدر، مادر و سایر اعضای خانواده باید مراقب باشند این نیاز کودک را برآورده سازند و با محبت امنیت روانی و نیاز عاطفی او را برطرف کنند.

کرم‌الهی تأکید کرد: رفع نیازهای طبیعی کودک به ویژه نیاز به محبت او را از عوارض نامطلوب کمبود محبت مصون داشته، در حالت اعتدال روحی و روانی قرار خواهد داد.

این روانشناس با بیان این‌که یکی دیگر از آثار محبت به کودک پرورش اعتماد به نفس در وجود اوست که زمینه‌ساز موفقیت او در زندگی فردی و اجتماعی است، تصریح کرد: کودک در سایه محبت احساس ارزشمند بودن کرده، خود را فرد مفید، کارآمد و توانا تلقی می‌کند و استعدادها، توانایی‌ها و خلاقیت‌های خود را باور خواهد کرد.

وی جلب اعتماد کودک را از دیگر آثار محبت دانست و افزود: مربیان می‌توانند با محبت به کودک، علاقه او را به خود جلب نموده و روحیه حرف شنوی را در او تقویت کنند زیرا کودکان به کسانی که به آن‌ها محبت می‌کنند اعتماد کرده و به سخنان او گوش می‌دهند.

کرم‌الهی ادامه داد: از منظر امام علی(ع) نیز انسان‌ها، به ویژه کودکان، سر در گرو محبت داشته و محبت کننده به خود را دوست دارند و مطیع فرمان او هستند، چنان‌که در این رابطه می‌فرمایند: «دل انسان‌ها وحشی است و به هرکسی که الفت و محبت پیدا کند گرویده او می‌شود» بنابراین دل انسان اسیر محبت است و به هر کسی که از او محبت ببیند متمایل می‌شود.

این روانشناس با اشاره به این‌که یکی‌از امور لازم و مهم در فرآیند تربیت، ایجاد ارتباط عاطفی و سالم بین مربی و کودک است، عنوان کرد: تنها در سایه چنین ارتباطی مربی می‌تواند به امر تربیت بپردازد و کودک هم آمادگی بیشتری برای پذیرش آموزه‌های تربیتی از سوی مربی دارد.

وی ادامه داد: به همین جهت است که خداوند در قرآن کریم، سخن خود را با محبت و ابراز آن آغاز کرده و می‌فرماید «بسم‌الله الرحمن الرحیم»، بدون شک آغاز کلام خداوند با محبت و مهربانی نسبت به بندگان او، یک نوع رابطه محبت‌آمیز متقابل را شکل می‌دهد.

کرم‌الهی تصریح کرد: می‌توان گفت زبان ارتباط با انسان‌ها، به ویژه کودکان، باید زبان محبت باشد، با خشونت و با بی محبتی نمی‌توان کسی را تربیت کرد زیرا آنچه در تربیت نقش اساسی دارد و بسیار ضروری و لازم است، تربیت‌پذیری کودک و حرف شنوی او از مربی است و این امر تنها در صورتی میسر است که ارتباط محبت‌آمیز بین مربی و کودک برقرار شود، چنان که امام علی(ع) در این رابطه می‌فرمایند: «فرزندم بدان کسی که سخنش نرم است، باید او را دوست داشت و طبیعی است که کلام هر محبوبی، گوش کردنی است.»

این روانشناس با اشاره به این‌که از دیگر آثار محبت به کودک، مصون داشتن او از انحرافات اخلاقی است، عنوان کرد: پدر و مادر می‌توانند با دادن محبت خود به کودک جلوی بسیاری از لغزش‌های او را بگیرند زیرا کمبود محبت می‌تواند یکی‌از عوامل قوی و تأثیرگذار در سوق دادن اطفال و نوجوانان به سمت بزهکاری باشد به طوری که بررسی‌ها نشان می‌دهد عامل بسیاری از جرایم اطفال و نوجوانان کمبود محبت در محیط خانواده است.

وی تأکید کرد: کسی‌که از محبت محروم مانده ممکن است دست به دزدی، قتل و سایر جرایم بزند تا از اجتماعی که آن کودک را دوست ندارد و او را نمی‌پذیرد انتقام بگیرد حتی ممکن است چنین فردی دست به خودکشی بزند تا از وحشت تنهایی و محبوب نبودن نجات پیدا کند.

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار