تابناک/این که مردم رشت از عملکرد شورای شهر خود راضی نباشند نباید خیلی جای تعجب داشته باشد. ما در شرایطی هستیم که شهرداری رشت با انبوهی از بدهیهای فراوان دست به گریبان است و به رغم آن پروژه های شهری نیز خوابیده است. حتی خود اعضای شورای شهر نیز گفته اند که تاکنون در شهر کاری نکرده اند و از این بابت شرمسار هستند. چند روز گذشته هم یک عضو شورا با مقایسه این شورا با شوراهای گذشته اذعان کرد که نیاز است به خودمان بیاییم!
البته در بررسی فردی هر کدام از اعضای شورا از جایگاه خود دفاع می کنند و پربیراه نیست که بگوئیم چند عضو شورا به دلایل اظهارات و بعضی اقدامات خود در سطح کشور نیز شناخته شده اند. شاید اعضای این شورا یاد گرفته اند که خوب حرف بزنند اما در جایگاه جمعی هنوز از بررسی یک امر مهم نیز عاجز هستند. عجزی که سبب شده دیگر جلسات شورا نیز اهمیت چندانی برای رسانه ها نداشته باشد.
این شورا مولود انتخاباتی نسبتا آزاد با انبوهی از کاندیداهای مختلف بود که قرار بود روندی متفاوت از شورای منحل شده سوم و شورای همیشه در حال درگیری چهارم داشته باشد. با اعضایی از همه جریانات سیاسی کشور که پیش و پس از انتخابات قول داده بودند در امور شهری سیاسی کاری نکنند و همدیگر را تحمل کنند. شورایی متشکل از افرادی از قشرهای مختلف اجتماعی که اگر هیچ وعده ای نداده بودند حداقل قول داده بودند که شورایی کار کنند و نه فردی!
شورای شهر پنجم رشت در چند ماه اول فعالیت تا حدودی انسجام خود را حفظ کرد و حتی در تقسیم بندی کمیسیون ها و سهمیه های شورایی سعی کرد عدالت را بین همه اعضاء فراهم کند. شهرداری نیز با رای همه اعضای شورا انتخاب شد که باتوجه به سوابقی که داشت توانسته بود یک وفاق نسبی را بین آن ها ایجاد کند. اما ضعفهای درون سازمانی و همچنین مطالبات و زیاده خواهی اعضا از شهردار کار را سخت کرد و در نهایت در سال دوم دسته بندیهای کاذب و غیر اجتماعی اعضا شروع شد. بطوری که در این سال یک جریان و دسته به طور کل از سیستم هیات رئیسه و ریاست کمیسیون ها خارج شد و همین امر باعث شد که نفرات اقلیت بازی جدیدی را شروع کنند تا بدانجا که شورای پنجم تا سر حد آبستراکسیون های پی در پی و حتی تهدید به انحلال شورا توسط مقامات دولتی پیش برود.
بازی شش و پنج اعضای شورا و اصرار بر انتخاب دو عضو شورا به عنوان شهردار که در نهایت به شکست نیز انجامید تمام هیمنه شورای پنجم را در هم شکست و به واقع چیزی جزء دعواها و درگیری های شخصی ایجاد نکرد. بعضی از اعضای شورا با آگاهی از این امر که احتمال تایید گزینه مطرح شده شان بسیار پائین است بازهم بر آن اصرار کردند و مشخص بود که تنها قصد دارند بر تعهد تشکیلاتی خود پایبند باشند.
این شورا به جایی رسید که با وجود آن که هر یازده نفر آن ها به یک گزینه (علیقلیزاده) رای دادند اما بیشتر آن ها مایل بودند که گزینه ای که خودشان انتخاب کردند صلاحیتش توسط وزارت کشور رد شود. امری که نشان می دهد حتی به رای خود نیز اعتقادی نداشتند. شکست های پی در پی در انتخاب شهردار در نهایت به گزینه ای رسید که تا قبل از آن اعضای شورا حتی اسم او را نمی دانستند. جلسه انتخاب شهردار جدید بدون حضور گزینه های مطرح شده برگزار شد و هیچ کس نفهمید که شهردار جدید چگونه برنامه های خود را ارائه کرده است. ده عضو شورا در یک انتخاب بیشتر اجباری شهردار اسبق شاهرود را به عنوان شهردار جدید انتخاب کردند که هنوز جوهر امضای حکم وی خشک نشده بعضی از اعضای شورا از انتخابشان پشیمان شدند. بعضی دیگر نیز ظاهرا هر وقت شهردار جدید در مورد انتصابات با آن ها راه آمد چشمشان را به شعارها و حرفهایشان بستند و از خدمات شهردار تجلیل کردند. بعضی نیز به مرور راه خود را جدا کردند و البته در این میان از مردم و کارکنان و پاکبانان شهرداری نیز هزینه کردند.
امروز نتیجه چنین شورایی بیشتر از همه در مدیریت شهری رشت مشهود است، سیستمی با بدهی فراوان بدون چشم اندازی مشخص! کلنگ زنی های بسیار و پروژه های ناچیز! ملغمه ای از حضور شخصیت های مختلف از سفرای خارجی گرفته تا پدر سرمایه دار محمدرضا گلزار که گویی برای عکس گرفتن در این شورا و شهرداری حاضر بودند. شورایی که حتی تصویب جزئیات و کلیات بودجه اش نیز در هاله ای از ابهام قرار دارد. با اعضایی که در استوری ها و پست های اینستاگرامی از خجالت هم در می آیند و این بازی همچنان ادامه دارد. شورای پنجم حاصل انتخاباتی بود که اکثریت کاندیداها تایید صلاحیت گرفتند و استقبال مردم نیز بالا بود که در نهایت نتیجه اش بدینجا رسید، شما در نظر بگیرید اگر بر فرض، انتخابات آینده با اقبال کمتر و کاندیداهای حداقلی تر شکل گیرد نتیجه چه خواهد شد؟!جز این است که بگوئیم تنها شوراهای آینده است که شاید برای شورای پنجم خدابیامرزی بگذارد و نه عملکردی از آن که خودشان نیز تایید نمی کنند.