به گزارش تابناک قم، اگر «کرونا» بگذارد و مشکل خاصی هم پیش نیاید، مجلس یازدهم از هشتم خرداد ماه سال ۹۹ فعالیت خود را آغاز خواهد کرد و منتخبان این دوره از مجلس یک ماه و نیم دیگر فعالیت خود را تحت عنوان نمایندگان مردم در مجلس یازدهم کار خود را شروع خواهند کرد؛ مجلسی که هرچند در اختیار اصولگرایان است، گرایش‌های مختلف اصولگرایی در آن حضور دارند و همین موضوع ممکن است معادلات را پیچیده کند.
اکنون از مجموع ۲۹۰ نماینده‌ای که باید از هشتم خرداد ماه کار خود را در مجلس شروع کنند، ۲۷۹ نفر توسط مردم انتخاب شده اند و ۱۱ نماینده دیگر باید در دور دوم انتخاب برگزیده شوند تا پارلمان ترکیب کامل خود را بشناسد؛ هرچند انتخابات دور دوم مجلس به دلیل شیوع کرونا از ۲۹ فروردین ماه به جمعه ۲۱ شهریور ماه موکول شد تا ۱۱ نماینده دیگر بپس از گذشت بیش از سه ماه از آغاز مجلس، کارشان را در قوه مقننه آغاز کنند.
«کرونا» همچنین جان دو نماینده مجلس (محمد علی رمضانی دستک، نماینده منتخب مردم آستانه اشرفیه و بندر کیاشهر و «فاطمه رهبر» نماینده منتخب مردم تهران) را گرفته است و از مجموع ۲۷۹ نماینده، منتخب مجلس یازدهم، این مجلس باید کار خود را با ۲۷۷ نفر آغاز کند؛ اما چون اکثریت غالب پارلمان شکل گرفته است، مشکل قانونی از حیث نبود ۱۳ نماینده دیگر تا زمان انتخاب شان وجود ندارد. البته جانشین دو نماینده متوفی مجلس یازدهم در اولین انتخابات میان دوره‌ای یعنی در سال ۱۴۰۰ مشخص خواهد شد.
هرچه هست، ۲۷۷ نماینده فعلی در شکل گیری ترکیب ریاست، هیات رئیسه، روسای کمیسیون‌ها و مسائلی از این دست نقش خواهند داشت که آنها هم مشکل گروه‌های مختلف در قلب عمدتا جریان اصولگرایی هستند و همین موضوع پیش بینی اتفاقات مجلس آتی در مشخص شدن مسئولیت‌ها را کمی سخت می‌کند. اولین و مهمترین اتفاق تاثیرگذار هم انتخاب رئیس و هیات رئیسه است که هنوز اشتراک نظر جدی و قطعی در مورد آن وجود ندارد.
اکنون می‌توان جریانات موثر بر انتخاب رئیس مجلس را این گونه تقسیم کرد، شاید از دل این تقسیم بندی بتوان تا حدودی به شفاف کردن شرایط و پیش بینی اتفاقات دست یافت.
اولین طیفی که اقلیت قابل اعتنایی در مجلس دارند، حامیان «محمد باقر قالیباف» یا همان نو اصولگرایان هستند که در قالب‌های مختلفی و تحت عنوان بخشی از چهره‌های مورد حمایت شورای ائتلاف اصولگرایان به مجلس یازدهم راه پیدا کردند. این طیف حدود ۴۵ نماینده در مجلس دارند و حتما گزینه مطلوب آنها، انتخاب شهردار پیشین تهران و عضو فعلی مجمع تشخیص مصلحت نظام به عنوان رئیس مجلس یازدهم است.
آنچه تاکنون مشخص شده، این که اصولگرایان سنتی شامل حزب موتلفه اسلامی، جامعه روحانیت مبارز، جبهه پیروان و جرایانات و گروه‌های همسو با آنان، حدود ۴۰ نماینده منتخب در مجلس یازدهم دارند که به نظر می‌رسد، رهبری این گروه را «سید مصطفی میرسلیم» منتخب دوم مردم تهران در مجلس بر عهده خواهد داشت و گزینه مطلوب آنها برای ریاست هم همین عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام باشد.
تحول خواهان (رهپویان و ایثارگران) با حدود ۴۰ نماینده دیگر گروه تاثیرگذار در مجلس آتی خواهند بود که «علیرضا زاکانی» نماینده منتخب مردم قم در مجلس شورای اسلامی در رأس آنان قرار خواهد گرفت، اما به نظر نمی‌رسد در مجلس یازدهم رئیس مجلس از نمایندگان شهر دیگری غیر از تهران انتخاب شود.
جبهه پایداری هم توانسته در انتخابات مجلس یازدهم درخشان ظاهر شود و حدود ۳۵ نماینده را راهی پارلمان کرده است. این طیف اصولگرایان میانه خوبی با «محمدباقر قالیباف» ندارند و حتی در آستانه عدم ارائه لیست مشترک در تهران بودند که در واپسین لحظات جلوی این اتفاق گرفته شد. پایداری چی‌ها حجج اسلام مرتضی آقا تهرانی نماینده منخب تهران و مجتبی ذوالنور نماینده منتخب قم را در رأس هرم تصمیم گیری خود می‌بینند و حتی شاید برای تصدی ریاست مجلس توسط آقاتهرانی پا پیش بگذارند.
مدیران دولت‌های نهم و دهم حدود ۳۰ نماینده در مجلس یازدهم دارند و چهره‌هایی نظیر «محمد مهدی زاهدی، حمیدرضا حاج بابایی، علی نیکزاد و سید شمس الدین حسینی» را به عنوان متولیان خود می‌بینند. این گروه حتما سهمی در بین احتمالا نایب رئیسی مجلس و عضویت در هیات رئیسه خواهند داشت.
اصلاح طلبان، اعتدالی‌ها و مستقلین مجلس اگر بتوانند کنار یکدیگر قرار بگیرند، بین ۵۰ تا ۵۵ نفر خواهند بود که ۲۵ نفرشان آرم و مارک اصلاح طلبی دارند. این طیف احتمالا «مسعود پزشکیان» نایب رئیس اول فعلی مجلس و نماینده منتخب تبریز را به عنوان چهره محوری خود معرفی خواهند کرد و بعید است که مدعی ریاست مجلس اصولگرایان باشند، اما حتما نقش تاثیرگذاری در معادلات مجلس خواهند داشت.
تقریبا تکلیف ۲۴۵ نماینده مجلس به شکلی که گفته شد، مشخص است و ۴۵ نماینده دیگر که ۱۱ نفرشان هنوز انتخاب نشده اند و دو نفر هم فوت کرده اند، هنوز موضع مشخص ندارند که اضافه شدنشان به هر یک از جریاناتی که شرح شان رفت، می‌تواند در تعیین معادلات آتی مجلس تاثیرگذار باشد.
اصولگرایان که اکنون در آستانه یک رقابت و جنگ تمام عیار برای تقسیم مسئولیت‌ها در مجلس یازدهم قرار دارند، این را ترکیب شکل گرفته از این طیف در مجلس آتی می داند. با این ترکیب، بسیار بعید است رئیس مجلس بدون ائتلاف جریان‌های اصولگرایی و حتی غیراصولگرایان در داخل مجلس به نتیجه برسد؛ بنابراین، برای تعیین معادلات و تصمیمات در مجلس آتی باید چشم انتظار شکل گیری ائتلاف گروه‌های مختلف در پارلمان بود. اکنون می‌توان کسی را برنده این اتفاقات و فرد تصمیم گیر در مجلس یازدهم خواند که قدرت چانه زنی، تلاش برای ائتلاف و هماهنگی بیشتری با گروه‌های مختلف سیاسی در درون و بیرون مجلس داشته باشد.
