در دوره نوین بازی‌های المپیک، بعد از قرن‌ها فترت و رکود، قرار بر این بوده که ورزش ملت‌ها را به هم نزدیک کند. چطور می‌توان از نزدیکی ملت‌ها سخن گفت وقتی خارج از عُرف و نُرم‌های شناخته شده بین‌المللی، تیم ورزشی کشورمان را در فرودگاه نگه می‌دارند تا پلیس آمریکا از آنها بازجویی کند؟
به گزارش روزنامه آرمان، سرمربی تیم ملی والیبال ایران گفت: بازیکنان من مجبور شدند در فرودگاه آمریکا به سؤالات احمقانه مأمورانFBI جواب بدهند. ایگور کولاکوویچ چنان از این رفتار بیزار شده است که در گفت‌وگویی چنین ابراز نظر کرده است: روش برگزاری لیگ ملت‌های والیبال، احمقانه است. چگونه ممکن است تیمی مثل ایران در هر هفته یک قاره عوض کند، ولی تیم‌های فرانسه، بلغارستان، صربستان، روسیه، آمریکا و لهستان فقط در یک یا دو قاره جابه‌جا شوند؟ چرا بازیکنان جوان تیم من نتوانستند ویزای آمریکا و یا حتی اتحادیه اروپا را دریافت کنند؟ این ورزش نیست.
تلاش برای گرفتن چالاکی
کنار هم گذاشتن تجربه‌هایی از این دست، در کنار تجربه‌های قبلی مانند اسکن کردن چشم‌ها و حتی انگشت‌نگاری از ورزشکاران که از قضا افراد شناخته شده‌ای هستند و بازی‌ها و عملکردشان چنان وضوحی دارد که ربط دادنشان به مسائل خارج از چهارچوب ورزش بسیار دشوار است و اغلب مایه خنده و مزاح است، زنگ دیگری را در ذهن به حرکت در می‌آورد. نکته جالب این است که برای تیم‌هایی که با خود انرژی بیشتری حمل می‌کنند چنین اتفاق‌هایی بیشتر می‌افتد. اگر این حرف درست باشد، آیا یکی از مهم‌ترین مسائل و پارامترهای تعیین کننده در غلبه حاشیه بر متن نیست؟ می‌توان تصور کرد که تیم والیبال کشورمان که چند سال قبل در آسیا هم رقیب چندان قدری محسوب نمی‌شد، اکنون چنان تیم قدرتمندی شده که حتی در کشورهای رقیب هم می‌تواند تیغ برنده خود را روی گلوی حریف بگذارد. در این صورت در فضای مسموم قبل از بازی و حتی در طول بازی‌های غیر جوانمردانه سازوکارهای دیگری مانند ناداوری‌ها هم وارد کار می‌شود تا جلوی حریفی را بگیرند که در زمین مسابقه چالاک‌تر از آن است که به کمند بیفتد. ما چنین رفتارهایی را در برخی کشورهای همسایه دیده‌ایم اما آخر در اروپا و آمریکا؟ کشورهای که ادعاهای رنگارنگشان را تریلی‌های ترانزیتی هم جابه‌جا نمی‌کند، چه آسان اخلاق ورزشی را زیر پا می‌گذارند!
خشم سرمربی!
سرمربی تیم ملی والیبال ایران گفت: بازیکنان من مجبور شدند در فرودگاه آمریکا به سؤالات احمقانه مأموران FBI جواب بدهند. ایگور کولاکوویچ در گفت‌وگو با تسنیم در مورد سیستم برگزاری لیگ ملت‌های والیبال اظهار داشت: روش برگزاری لیگ ملت‌های والیبال، احمقانه است. چگونه ممکن است تیمی مثل ایران در هر هفته یک قاره عوض کند، ولی تیم‌های فرانسه، بلغارستان، صربستان، روسیه، آمریکا و لهستان فقط در یک یا دو قاره جابه‌جا شوند؟ چرا بازیکنان جوان تیم من نتوانستند ویزای آمریکا و یا حتی اتحادیه اروپا را دریافت کنند؟ این ورزش نیست! او همچنین از روند ورود تیم ملی ایران به خاک آمریکا نیز بسیار ابراز گلایه و ناراحتی کرد و گفت: تیم ایران در هنگام ورود به آمریکا مورد بازجویی FBI قرار گرفت! برخی از بازیکنان من مجبور شدند یکی‌یکی به سؤالات احمقانه مأموران جواب بدهند و مثلا بگویند که از بین عکس تعدادی از اشخاص، کدام را می‌شناسند. پلیس آمریکا، تیم ما را در اتاق کوچکی در فرودگاه برای مدت سه ساعت نگه داشت در حالی که بازیکنان تیم ملی لهستان در همان لحظه با لبخند و بدون هیچ تشریفاتی فرودگاه را ترک کردند. کولاکوویچ افزود: من خیلی عصبانی هستم، چون تعدادی زیادی مصدوم داریم و این تنها مشکل تیم ایران نیست. ما باید به فکر مسابقات قهرمانی جهان باشیم. من در بازی با آمریکا بسیاری از بازیکنانم مثل موسوی، معنوی‌نژاد، توخته، کاظمی، شریفی، سال‌افزون، غفور و قائمی را در اختیار نداشتم.
به گزارش روزنامه آرمان، سرمربی تیم ملی والیبال ایران گفت: بازیکنان من مجبور شدند در فرودگاه آمریکا به سؤالات احمقانه مأمورانFBI جواب بدهند. ایگور کولاکوویچ چنان از این رفتار بیزار شده است که در گفت‌وگویی چنین ابراز نظر کرده است: روش برگزاری لیگ ملت‌های والیبال، احمقانه است. چگونه ممکن است تیمی مثل ایران در هر هفته یک قاره عوض کند، ولی تیم‌های فرانسه، بلغارستان، صربستان، روسیه، آمریکا و لهستان فقط در یک یا دو قاره جابه‌جا شوند؟ چرا بازیکنان جوان تیم من نتوانستند ویزای آمریکا و یا حتی اتحادیه اروپا را دریافت کنند؟ این ورزش نیست.
تلاش برای گرفتن چالاکی
کنار هم گذاشتن تجربه‌هایی از این دست، در کنار تجربه‌های قبلی مانند اسکن کردن چشم‌ها و حتی انگشت‌نگاری از ورزشکاران که از قضا افراد شناخته شده‌ای هستند و بازی‌ها و عملکردشان چنان وضوحی دارد که ربط دادنشان به مسائل خارج از چهارچوب ورزش بسیار دشوار است و اغلب مایه خنده و مزاح است، زنگ دیگری را در ذهن به حرکت در می‌آورد. نکته جالب این است که برای تیم‌هایی که با خود انرژی بیشتری حمل می‌کنند چنین اتفاق‌هایی بیشتر می‌افتد. اگر این حرف درست باشد، آیا یکی از مهم‌ترین مسائل و پارامترهای تعیین کننده در غلبه حاشیه بر متن نیست؟ می‌توان تصور کرد که تیم والیبال کشورمان که چند سال قبل در آسیا هم رقیب چندان قدری محسوب نمی‌شد، اکنون چنان تیم قدرتمندی شده که حتی در کشورهای رقیب هم می‌تواند تیغ برنده خود را روی گلوی حریف بگذارد. در این صورت در فضای مسموم قبل از بازی و حتی در طول بازی‌های غیر جوانمردانه سازوکارهای دیگری مانند ناداوری‌ها هم وارد کار می‌شود تا جلوی حریفی را بگیرند که در زمین مسابقه چالاک‌تر از آن است که به کمند بیفتد. ما چنین رفتارهایی را در برخی کشورهای همسایه دیده‌ایم اما آخر در اروپا و آمریکا؟ کشورهای که ادعاهای رنگارنگشان را تریلی‌های ترانزیتی هم جابه‌جا نمی‌کند، چه آسان اخلاق ورزشی را زیر پا می‌گذارند!
خشم سرمربی!
سرمربی تیم ملی والیبال ایران گفت: بازیکنان من مجبور شدند در فرودگاه آمریکا به سؤالات احمقانه مأموران FBI جواب بدهند. ایگور کولاکوویچ در گفت‌وگو با تسنیم در مورد سیستم برگزاری لیگ ملت‌های والیبال اظهار داشت: روش برگزاری لیگ ملت‌های والیبال، احمقانه است. چگونه ممکن است تیمی مثل ایران در هر هفته یک قاره عوض کند، ولی تیم‌های فرانسه، بلغارستان، صربستان، روسیه، آمریکا و لهستان فقط در یک یا دو قاره جابه‌جا شوند؟ چرا بازیکنان جوان تیم من نتوانستند ویزای آمریکا و یا حتی اتحادیه اروپا را دریافت کنند؟ این ورزش نیست! او همچنین از روند ورود تیم ملی ایران به خاک آمریکا نیز بسیار ابراز گلایه و ناراحتی کرد و گفت: تیم ایران در هنگام ورود به آمریکا مورد بازجویی FBI قرار گرفت! برخی از بازیکنان من مجبور شدند یکی‌یکی به سؤالات احمقانه مأموران جواب بدهند و مثلا بگویند که از بین عکس تعدادی از اشخاص، کدام را می‌شناسند. پلیس آمریکا، تیم ما را در اتاق کوچکی در فرودگاه برای مدت سه ساعت نگه داشت در حالی که بازیکنان تیم ملی لهستان در همان لحظه با لبخند و بدون هیچ تشریفاتی فرودگاه را ترک کردند. کولاکوویچ افزود: من خیلی عصبانی هستم، چون تعدادی زیادی مصدوم داریم و این تنها مشکل تیم ایران نیست. ما باید به فکر مسابقات قهرمانی جهان باشیم. من در بازی با آمریکا بسیاری از بازیکنانم مثل موسوی، معنوی‌نژاد، توخته، کاظمی، شریفی، سال‌افزون، غفور و قائمی را در اختیار نداشتم.
