به گزارش
تابناک یزداغلب افراد تصور می کنند که از دست دادن یکی از اعضای بدن زندگی روزمره آنان را به کلی دچار اختلال می کند.به ویژه اتفاقی که از بدو تولد انسان ،با وی همراه بوده است و تصور اینکه تا بزرگسالی آینده ی آنها خراب شده ذهن آنها را درگیر می کند.اما گاهی بعضی از افراد با از دست رفتن یک عضو از بدن دچار انگیزه های بیشتری می شوند.
فهیمه رضایی پور یکی از افراد نابینایی است که توانسته در مسابقات قهرمانی کشور در رشته شطرنج به عنوان کم سن ترین بازیکن در آن سال انتخاب شده است.و در حال حاضر مسؤل کمیته شطرنج نابینایان و کم بینایان استان یزد می باشد.
نابینایی از چه زمانی به سراغ شما آمد؟ من در سال ۱۳۷۳ متولد شدم و از همان ابتدا از قدرت بینایی محروم بودم و به صورت مادرزادی دچار این مشکل شدم. برای درمان به همه ی پزشکان مراجعه کرده و تمامی راه های درمان را پیگیری کردم اما به دلیل مشکل شبکیه ای چشمانم مانند بیماری لاعلاج چون سرطان که راه درمانی نداشته راهی پیدا نکردم.
آیا ناامیدی دامن شما را گرفت؟به هر حال شکست برای هر فردی در هر زمینه ای به وجود می آید و از آنجا که من زیاد شکست خوردم ولی هرگز اعتماد به نفس خود را از دست ندادم و با توجه به علاقه ی خودم و تشویق و حمایت اطرافیان به خصوص خانواده ام هیچ گاه خودم را ناامید ندیدم و بر کار خود مصمم بودم.
چطور شد که ورزش شطرنج را انتخاب کردید؟ با توجه به اینکه از کودکی علاقه ی شدیدی به بازی های فکری داشتم و توسط آشنایی بیشتر در مورد این رشته توسط خانواده ام ، از سن ۱۰ سالگی با گذراندن کلاسهای آموزشی و علاقه ، به عنوان کم سن وسال ترین بازیکن افتخار قهرمانی در مسابقات کشوری را به دست آوردم.
با توجه به موفق بودن در اولین استارت بازی ، موفق به کسب چه نوع افتخاراتی شدید؟ به تدریج بعد از گذراندن کلاسهای پیشرفته شطرنج در مسابقات نابینایان دانش آموزی کشور مقام های متعددی از جمله：نایب قهرمانی در سال ۸۴ و ۸۶ ، قهرمانی در سال ۸۸ و ۸۹ ، در نتیجه در رقابت های قهرمانی سال ۸۸ مقام دوم و در سال ۸۹ مقام اول را به دست آوردم .قابل ذکر است که در سال ۸۷ در مسابقات قهرمانی شناسایی نابینایان مقام اول را کسب کرده و مدال طلا و نقره را گرفتم و همچنین در سال ۸۷ و ۹۳ در جشنواره ی فرهنگی ، ورزشی معلولان مقام اول شطرنج را کسب کردم.
وضعیت شطرنج در استان یزد چگونه است؟ به دلیل کمبود بودجه قادر به برگزاری کلاسهای متعدد در سطح استان نبودیم اما با تلاش های هیأت نابینایان درصدد رفع این مشکلات بوده و قرار است کلاسهایی در تابستان امسال برای این افراد در این رشته تشکیل دهیم.لازم به ذکر است که در دوره های قبل هم تشکیل کلاسها برای آمادگی تیم شطرنج استان برای حضور در رقابت های قهرمانی برگزار گردیده است.
به نظر شما در جامعه تا چه اندازه به نابینایان بهاء داده می شود؟ دید مردم و مسؤلین نسبت به گذشته خیلی متفاوت تر شده وفرق کرده اما این قشر نیازمند حمایت بیشتری در زمینه های مختلف چون بیشتر شناخته شدن این افراد به مردم ، اصلاح بیشتر نگاه مردم با مساعل نابینایان و از این دسته مشکلات می باشد.
برنامه ی شما برای آینده چیست؟ دوست دارم بیشتر در حوزه نابینایان و مربی گری فعالیت داشته باشم و بیش از پیش ورزش شطرنج را در بین نابینایان رواج بدهم.
توصیه شما به دیگر نابینایان برای رسیدن به موقعیت وموفقیت های کنونی شما چیست؟ همه ی افراد باید در نظر داشته باشند که شکست پلی برای رسیدن به پیروزی است و برای من که هر شکست باعث تجربه ی بیشتر و جدیدتر شد و توانستم نقاط ضعف خود را پیدا کنم وبا توکل به خدا و پشتکار خود به موفقیتی که می خواهیم ، می توانیم دست پیدا کنیم و در آخر خواستن توانستن است.