مولوی عبدالحمید اسماعیلزهی*|الله تعالی در قرآن عظیمالشأن از معاملهای که با مؤمن کرده، خبر داده است. این معامله آنست که خداوند متعال جان و مال مؤمن را خرید کرده و در مقابل به او بهشت را داده است. بنابراین جان و مال مؤمن از آن خدا شده است و او به هرجایی که بخواهد آن را مصرف میکند، لذا کسی که بهشت و رضایت الله را میخواهد، نباید از جان و مال خود در راه خدا دریغ کند. متأسفانه امروزه ما مال و جان را برای منافع خود استفاده میکنیم و هیچ فکر هم نمیکنیم که ما آنها را فروختهایم.
ما فقط میخواهیم عادت و رسم را بهجای بیاوریم. امروزه در نمازها روح نیست، فقط شکل نماز برگزار میشود و چنین نمازی عبادت نیست.
امروز مؤمن میخواهد مالش را نگه دارد، حتی حاضر نیست زکات آن را پراداخت کند.
این قرارداد که بین مؤمن و الله بسته شده بر اینکه الله جان و مال مؤمن را خریده و به او بهشت میدهد در سه کتاب بزرگ تورات، انجیل و قرآن ذکر شده است.
خداوند متعال بعد از این آیه، صفات جانباختگان و مالباختگان در راه خدا را بیان میکند.
«توبه» عادت و شیوۀ آنهاست، در عبادت تذلل دارند و در توبه، دل آنها زبانشان را همراهی میکند، رکوع و سجدهی زیاد عادت آنهاست و رکوع و سجده زمانی زیاد انجام میگیرد که نماز زیاد خوانده شود، امربهمعروف و نهی از منکر میکنند، قوانین الله را حفظ میکنند، مرزهای الهی را پاس میدارند و قانونشکنی نمیکنند.
کسانی که این صفات را در زندگی خود حفظ کنند، سعادتمند هستند.
غفلت نکنید که غفلت بسیار بد است.
*امام جمعه اهل سنت و مدیردارالعلوم زاهدان