یادداشت اختصاصی روزنامه هما خوزستان
مینا فراز
مورخ شنبه ۲۴ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱
درخت یکی از زیباترین مظاهر خلقت و جلوه ای از تجلیات آفریدگار عالم است. درخت یکی از مهمترین و کلیدی ترین عناصر در محیط زیست و چرخه حیات در اکوسیستم جهانی محسوب می شود.
تاثیر مثبت آن در ایجاد تعادل آب و هوا، پاکسازی هوا، انسجام بافت خاک، حفظ زیستگاه موجودات مختلف، کاهش گرمای زمین در کنار فواید چوب و محصولات دیگر آن، نشانگر نقش مهم آن در تمامی ابعاد زندگی انسانها است.
در عصر سیمانی و آهنی امروز، درختها به مثابه سرپناه و تکیه گاه باقیمانده از روزگار سپری شده آدمها است و جهان بدون این سبزی پر طراوت، این شادابی خالصانه چقدر فقیر بود.
کاهش شدید بافت گیاهی، درختکاری را به اقدامی حیاتی و کلیدی تبدیل کرده است. آسیبهای مردم به درختان و محیط زیست در کنار روند طبیعی و جهانی از بین رفتن بافت گیاهی، سبب آلودگی محیط زیست، بروز آتش سوزی و کاهش و حتی انقراض گونه
های خاص گیاهان و درختان اقلیمی شده است.
درختان به منزله ریه های یک شهر هستند که نقش مهمی در سلامت افراد جامعه ایفا میکنند. آنها هوای آلوده را با شش هایشان تنفس میکنند و به بجای آن اکسیژن را برای ما و موجودات دیگر تامین می نمایند.
با کاشت درخت و توسعه این فرهنگ حسنه این امکان را فراهم کنیم تا آدمهای شهرنشین از زیرسقف آپارتمانهای تنگ و تاریک خود را بیرون بکشانند و در سایه سار درختان نزدیکترین پارک، آرام گیرند.
اگر درختها نباشد، فرزندان ما نیز به فردایی روشن نخواهند رسید. ما به اندازه ای که با پس انداز کردن پول و سرمایه، نگران آینده آنها هستیم، چرا نباید نگران محیط زیست و طبیعت اطراف آنها باشیم؟
به امید روزی که سایه شان پناه ما باشد از گرمای آفتاب و به امید روزی که دلهای خسته یک مسافر را سبز کنند.
